Η περίπτωση των Backyard Ultras και μια συζήτηση με τους Ε. Κωνσταντουλάκη (Cretan Backyard Ultra) και Γ. Ισαουί (Kefalonia Backyard Ultra)!

Τα backyard ultras έχουν γνωρίσει τεράστια άνθιση παγκοσμίως τα τελευταία χρόνια, αποτελώντας μια ιδιαίτερη μορφή αγώνων υπεραπόστασης. Η πρωτοποριακή ιδέα ανήκει στον περιβόητο Gary “Lazarus Lake” Cantrell, δημιουργό του θρυλικού και αμείλικτου Barkley Marathons. Ο πρώτος αγώνας αυτού του τύπου, το Big Dog’s Backyard Ultra, έγινε το 2011, με μια ονομασία εμπνευσμένη από τον σκύλο του Cantrell, τον Big. Σε αυτούς τους αγώνες, οι αθλητές καλούνται να καλύψουν απόσταση 4,167 μιλίων (6,706 χιλιομέτρων) μέσα σε μία ώρα, επαναλαμβάνοντας τον γύρο μέχρι να απομείνει μόνο ένας αθλητής. Η ιδέα για το concept προήλθε από το βιβλίο του Stephen King, “The Long Walk”, μια τρομακτική ιστορία για 100 ανθρώπους που υποχρεώνονται να περπατούν ασταμάτητα, με την ποινή της εκτέλεσης όταν εγκαταλείπουν.

Η απόσταση των 4,167 μιλίων έχει συμβολική σημασία, αφού αντιστοιχεί στα 100 μίλια σε 24 ώρες. Τα backyard ultras ακολουθούν τη φιλοσοφία του “Last Man Standing” – ένας όρος που γεννήθηκε στα αιματηρά πεδία του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και υποδηλώνει ότι ο νικητής είναι ο τελευταίος που μένει όρθιος. Σε αντίθεση με τους παραδοσιακούς αγώνες υπεραπόστασης, τα backyard ultras δεν έχουν προκαθορισμένο τερματισμό, βάζοντας τους αθλητές σε έναν ατελείωτο κύκλο αντοχής και υπομονής. Εδώ, δεν υπάρχει χώρος για σκέψεις τερματισμού, καθώς το μόνο που μετρά είναι ο επόμενος γύρος, αντιμετωπίζοντας τον καθένα ως μια νέα πρόκληση.

O Gary “Lazarus Lake” Cantrell δίνει εκκίνηση στο δικό του Big Dog’s Backyard Ultra!

Η συνεχής επανάληψη φέρνει τους συμμετέχοντες στα όριά τους, καθώς η σωματική και ψυχολογική πίεση αυξάνεται με κάθε κύκλο, δημιουργώντας ένα συναρπαστικό ψυχολογικό παιχνίδι. Η μοναδικότητα του αγώνα έγκειται στην απουσία τέλους, κάτι που παρακινεί τους αθλητές να δοκιμάσουν την αντοχή τους με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο, από ότι στις κλασσικές υπεραποστάσεις. Επιπρόσθετα, σε σχέση με τους κλασσικούς αγώνες υπεραποστάσεων, ο αθλητής μπαίνει στον πειρασμό να εγκαταλείψει πολύ πιο εύκολα, αφού είναι σε “απόσταση βολής” από τη βάση του αγώνα και επίσης η διαχείριση των “χαμηλών” σημείων είναι πολύ διαφορετική ως προς τις συνέπειες από τα κλασσικά ultra μιας και δεν έχει ο αθλητής πολλά περιθώρια ανάκαμψης.

Σήμερα, τα backyard ultras έχουν εδραιωθεί σε πάνω από 80 χώρες – ακόμα και οι Tarahumara έχουν το δικό τους! Κάθε χώρα διοργανώνει τα δικά της πρωταθλήματα, ενώ κάθε δύο χρόνια πραγματοποιείται το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα backyard ultra, όπου οι κορυφαίοι αθλητές διαγωνίζονται για την υπεροχή. Με περίπου 500 αγώνες πιστοποιημένους από τον ίδιο τον Cantrell, τα backyard ultras έχουν κερδίσει μια σημαντική θέση ανάμεσα στους πιο δημοφιλείς αγώνες υπεραντοχής παγκοσμίως.

Πολλά μεγάλα ονόματα έχουν δοκιμάσει σε Backyard Ultras – εδώ η κορυφαία Courtney Dauwalter!

Φυσικά, backyard ultras έχουμε και στη χώρα μας, στην Κρήτη (Cretan Backyard Ultra) και την Κεφαλλονιά (Kefalonia Backyard Ultra), οπότε ας μάθουμε από πρώτο χέρι πως σκέφτηκαν οι διοργανωτές τους (Εμμανουήλ Κωνσταντουλάκης & Γιώργος Ισαουί αντίστοιχα) και τα υλοποίησαν και πως τα διαχειρίζονται, μέσα από τις ερωτήσεις του Advendure!

[Advendure]: Τι σας ενέπνευσε να δημιουργήσετε έναν αγώνα τύπου “backyard ultra” και πώς ξεκίνησε αυτή η ιδέα; Υπήρξαν συγκεκριμένα στοιχεία ή εμπειρίες που σας οδήγησαν στη διοργάνωση αυτού του μοναδικού τύπου αγώνα;

[Εμμανουήλ Κωνσταντουλάκης]: Η έμπνευση για το πρώτο backyard ultra στην Ελλάδα γεννήθηκε από την επιθυμία μου να φέρω κάτι νέο και πρωτότυπο στην κοινότητα των ultra αλλά και όσων ήθελαν απλά να εξερευνήσουν τα προσωπικά τους όρια, ένα ασφαλές είδος περιπέτειας προς το άγνωστο! .Ένιωθα ως υπερμαραθωνοδρόμος του λόγου μου, μια εσωτερική μου ανάγκη να δημιουργήσω έναν χώρο όπου οι αθλητές θα μπορούσαν να ανακαλύψουν ξανά τον εαυτό τους, να επαναπροσδιορίσουν τα όριά τους, μακριά από το ρολόι, τους χρονικούς στόχους και τις συμβατικές διαδρομές & αγώνες. Ένας backyard ultra είναι κάτι παραπάνω από αγώνας αντοχής – είναι ένα ταξίδι εξερεύνησης στα βάθη του εαυτού μας, εκεί όπου αναδύονται η θέληση, η επιμονή και η αυθεντική ανθρώπινη ψυχή. Η έμπνευση προήλθε από τη δύναμη της φύσης και από την επιθυμία να δώσω στους αθλητές την ευκαιρία να φτάσουν στα όριά τους, να δουν τι πραγματικά κρύβεται πίσω από αυτά. Ήθελα να τους προσφέρω μια εμπειρία που θα τους συνοδεύει μια ζωή, έναν αγώνα που, ναι μεν, έχει αρχή αλλά η λήξη του εξαρτάται από την ψυχή του καθενός.

Αυτός ο τύπος αγώνα δεν έχει γραμμή τερματισμού αλλά συνεχίζεται ώσπου να αποχωρήσουν όλοι οι αθλητές πλην ενός, κάτι που δημιουργεί έναν μοναδικό και ανατρεπτικό ανταγωνισμό. Η ατάκα που προκαλεί γέλια σε αρκετούς «Ο τελευταίος είναι ο νικητής» !

Εμπνεύστηκα από την πρώτη διοργάνωση και τον δημιουργό της, event το οποίο ξεκίνησε στην Αμερική, και θέλησα να δώσω και στους Έλληνες αλλά και από το εξωτερικό αθλητές, την ευκαιρία να βιώσουν αυτή την εμπειρία, με ελληνικά – κρητικά – νησιώτικα χαρακτηριστικά. Από εκεί κιόλας θεώρησα πως έπρεπε να έχει και μια «τοπικιστική» ονομασία , “Cretan Backyard Ultra”.

Με την τρομπέτα αυτή, έδινα εκκίνηση σε κάθε κύκλο!

[Γιώργος Ισαουί]: Είναι ωραίο να ανακαλύπτεις τα όρια σου, μα ακόμα καλύτερο είναι να τα ξεπερνάς. Και οι αγώνες τύπου backyard ultra είναι φτιαγμένοι ακριβώς για αυτό το σκοπό. Μπορούν να λάβουν μέρος δρομείς όλων των δυνατοτήτων, που όμως στο Backyard Ultra δεν θα επιδιώξουν να πάνε πιο γρήγορα, όπως γίνεται σε όλους τους συνηθισμένους αγώνες, αλλά θα προσπαθήσουν να ανακαλύψουν πόσο μακριά μπορούν να φτάσουν. Γιατί, «μόνο αυτοί που θα ρισκάρουν να πάνε πολυυυυυ μακριά, είναι πιθανόν να ανακαλύψουν πόσο μακριά μπορεί κάποιος να φτάσει».

Εμπνευσμένοι από τον μοναδικό Gary Cantrell, γνωστό ως Lazarus Lake, που έχει σκεφτεί και πραγματοποιήσει μερικούς από τους πιο ιδιαίτερους, αλλά και σκληρούς αγώνες όλων των εποχών, η ιδέα της διοργάνωσης ξεκίνησε σε επίπεδο συζήτησης με καλούς φίλους «αθλητές», που μας αρέσουν οι μεγάλες προκλήσεις και τελικά έφτασε στο πρώτο Kefalonia Backyard Ultra, που πραγματοποιήθηκε στο νησί της Κεφαλλονιάς την 13^η Απριλίου 2024.

[Advendure]: Θα μπορούσατε να μας δώσετε μια εικόνα από τα τεχνικά χαρακτηριστικά της δικής σας εκδοχής ενός backyard ultra; Τι διαφοροποιεί τη δική σας προσέγγιση και ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες που τον κάνουν ξεχωριστό;

[Εμμανουήλ Κωνσταντουλάκης]: Στον δικό μας αγώνα έχουμε επιλέξει μία κυκλική χωμάτινη κατά κύριο λόγο διαδρομή απόστασης 6,706 μέτρων με 145 μέτρα θετικής & αρνητικής υψομετρικής διαφοράς η οποία περνά από τοπία που συνδυάζουν φυσική ομορφιά και ευχάριστες εναλλαγές στις κλίσεις. Η επιλογή της διαδρομής έγινε με προσοχή, ώστε να είναι αρκετά προσιτή αλλά και διασκεδαστική όσο περνούν οι ώρες.

Η διαδρομή ξεκινάει με τα πρώτα 800μ. να είναι σε δρόμο και συνεχίζει σε χωματόδρομο σε ήπια κατηφορική κλίση με αρκετή ευθεία σε κάποια σημεία, έως το 5,7 χιλιόμετρο. Από το 5,7 χλμ. υπάρχει μια ανάβαση συνεχόμενη προς τον τερματισμό μήκους 1000μ. με μέση κλίση 10%, η οποία στην ουσία βγαίνει όλη σε περπάτημα και δίνει κιόλας την ευκαιρία σε όλους να περπατήσουν χωρίς άγχος μιας και στο 80% της διαδρομής έτρεχαν σε αρκετά εύκολο τερέν κερδίζοντας χρόνο.

Το στοιχείο που διαφοροποιεί τον αγώνα μας είναι ο τρόπος με τον οποίο συνδέεται με το περιβάλλον και την τοπική κοινότητα. Οι αθλητές δεν διανύουν απλώς μία τυπική διαδρομή, αλλά εισχωρούν σε μια ζωντανή εμπειρία που τους φέρνει κοντά με το χωριό, τους κατοίκους και την ιστορία του τόπου. Αυτή η αλληλεπίδραση προσθέτει μια ξεχωριστή αίσθηση οικειότητας και τους δίνει την αίσθηση ότι ανήκουν σε μια κοινότητα – τουλάχιστον για όσες γύρες αντέξουν. Όσο για την φιλοξενία; Κάποιος θα βρει από μουσική και πάρτυ με θεατές που ενθαρρύνουν συνεχώς, έως τον πλούσιο μπουφέ με πάρα πολλά εκλεκτά εδέσματα για να παραμένει ενυδατωμένος και γεμάτος ενέργεια καθόλη την διάρκεια της προσπάθειάς του.

Νομίζω το πιο όμορφο σημείο αναφοράς, είναι η κεντρική πλατεία του γραφικού μας χωριού, η οποία «αγκαλιάζει» ως μια παρέα όλο τον κόσμο, θεατές, συνοδούς αθλητές , δημιουργώντας μια ιδιαίτερη και φιλική ατμόσφαιρα! Αυτό είναι και το σημείο στάσης, έναρξης , τερματισμού & ανεφοδιασμού των αθλητών.

Μετάλλιο DNF σε όλους ! (εκτός τον τελευταίο που κερδίζει) και το bib number! 

[Γιώργος Ισαουί]: Αρχικά, το Kefalonia Backyard Ultra έχει όλες τις τεχνικές προδιαγραφές που προβλέπονται από τους κανονισμούς αγώνων τέτοιου τύπου. Η δική μας εκδοχή, είναι μια κυκλική διαδρομή συνολικού μήκους 6.706 μέτρων, που βρίσκεται δίπλα στην πόλη του Αργοστολίου και έχει ως βάση (σημείο εκκίνησης/τερματισμού) το ασύγκριτης ομορφιάς παραδοσιακό κτίριο του Θαλασσομύλου, στο οποίο υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες για να χρησιμοποιηθεί ως η χώρος ξεκούρασης αθλητών [νερό, ρεύμα, μπάνια, τέντες, πάρκινγκ, φωτισμό, χώρο για στήσιμο σκηνών, κ.α].

Η διαδρομή είναι μικτή και αποτελείται από 10% άσφαλτο, 45% μονοπάτι και 45% δασικούς χωματόδρομους. Μεγάλο μέρος της είναι σκιερό από πευκοδάσος ή κινείται δίπλα στη θάλασσα και τα καταγάλανα νερά της περιοχής. Στη διαδρομή υπάρχει μία και μοναδική ανάβαση, με πανοραμική θέα προς τη θάλασσα, τόσο προς την μεριά του Ληξουρίου, όσο και στον κόλπο του Αργοστολίου. Η συνολική θετική και αρνητική υψομετρική διαφορά είναι περίπου 130 μέτρα σε κάθε κύκλο, γεγονός που την καθιστά μέτριας δυσκολίας.

Σε κάθε κύκλο οι δρομείς απολαμβάνουν αξιοθέατα και ιστορικά στοιχεία, όπως το Φανάρι των Αγίων Θεοδώρων, το Μνημείο Πεσόντων της Μεραρχίας Acqui, ενώ περνάνε μέσα από ιταλικό φυλάκιο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, το οποίο καθάρισε και φρόντισε η οργανωτική μας ομάδα.

[Advendure]: Ετοιμάζεστε για την (3η για τους Κρητικούς και 2η για τους Κεφαλονίτες) διοργάνωση του αγώνα. Ποια είναι τα σημαντικότερα μαθήματα από τις δύο προηγούμενες; Ποια ήταν τα στοιχεία που λειτούργησαν καλά και τι θα θέλατε να βελτιώσετε; Πώς αγκαλιάστηκε ο αγώνας από τους αθλητές και την τοπική κοινωνία;

[Εμμανουήλ Κωνσταντουλάκης]: Τα δύο πρώτα χρόνια ήταν γεμάτα πολύτιμα μαθήματα. Μάθαμε πόσο σημαντικό είναι να παρέχουμε ποιοτική υποστήριξη στους αθλητές ανάμεσα στις γύρες, ώστε να έχουν την ενέργεια να συνεχίσουν. Το μεγαλύτερο μάθημα ήταν η αξία της λεπτομέρειας: από τη σωστή σήμανση με φιλικά προς το περιβάλλον υλικά της διαδρομής, έως την ενθάρρυνση των αθλητών με περισσότερους θεατές, εγκαταστάσεις στέγασης – παραμονής των αθλητών, απασχόλησης των θεατών, μουσικής κ.α. Ακόμα και η πιο μικρή λεπτομέρεια μπορεί να κάνει μεγάλη διαφορά.

Η τοπική κοινότητα το αγκάλιασε θερμά και βοήθησε σε κάθε βήμα. Οι κάτοικοι συμμετέχουν, προσφέρουν φιλοξενία και ενθαρρύνουν τους συμμετέχοντες, δίνοντας έναν πιο ζεστό, ανθρώπινο χαρακτήρα στον αγώνα. Αυτό ήταν κάτι που μας συγκίνησε και μας ενθάρρυνε να συνεχίσουμε. Για την επόμενη διοργάνωση, θέλουμε να δώσουμε περισσότερα κίνητρα στον τελευταίο αθλητή ώστε να «σπάσει» το πανελλήνιο ρεκόρ (όπως πχ χρηματικό έπαθλο) , αλλά και να εντάξουμε βραβεύσεις ομάδων. Το τελευταίο με τις ομάδες είναι αρκετά πρωτότυπο και δεν έχει ξαναγίνει σε άλλο backyard (από όσο ξέρω) – δηλαδή δηλώνει μια ομάδα τους αθλητές της και προσθέτουμε τα συνολικά τους χιλιόμετρα, κάτι το οποίο ενισχύει την ομαδικότητα φυσικά αλλά και τα κίνητρα για περισσότερη προσέλευση και εξερεύνηση των ατομικών ορίων. Όλοι δηλαδή θα τρέχουν με ένα σκοπό!

Έναρξη με χαμόγελα, του 1ου Cretan Backyard Ultra , Ιανουάριος 2023!

[Γιώργος Ισαουί]: Στην πρώτη μας διοργάνωση, η μεγαλύτερη δυσκολία μας ήταν η απειρία μας από διοργανώσεις αγώνων, που μας έκανε να πρέπει να ψάξουμε και να οργανώσουμε τα πάντα, ξεκινώντας από το απόλυτο μηδέν. Αυτό βέβαια αποδείχτηκε πολύ καλό, γιατί σχεδιάσαμε όπως θα θέλαμε εμείς να βιώσουμε ένα τέτοιο αγώνα, λαμβάνοντας υπόψιν τις ανάγκες των αθλητών, των θεατών, αλλά και των συμμετεχόντων με κάθε τρόπο. Για το λόγο αυτό, όλο το εγχείρημά έγινε με πολύ αγάπη, μεράκι και προσωπική εργασία φίλων, γνωστών, ακόμα και αγνώστων που πίστεψαν σε εμάς και το όραμά μας, αλλά αγκαλιάστηκε από φορείς και τις τοπικές επιχειρήσεις του νησιού, που στήριξαν το όλο μας εγχείρημα.

Εκτός από τον αγώνα, που ήταν το κεντρικό θέμα της όλης διοργάνωσης, διοργανώσαμε εκδηλώσεις για όλο τον κόσμο, όπως μια συναυλία και παιδικούς αγώνες. Θέλαμε ο κόσμος να βρίσκεται εκεί. Όμως δεν περιμέναμε ποτέ ότι άνθρωποι από όλη την Κεφαλονιά θα ξενυχτούσαν μαζί με τους αθλητές, θα παθιάζονταν όσο και εμείς, και θα έμεναν κοντά τους και κοντά μας, μέχρι το τέλος του αγώνα.

[Advendure]: Από την εμπειρία σας ως διοργανωτής ενός backyard ultra, μπορείτε να μας περιγράψετε την ψυχολογία και τις στρατηγικές που παρατηρήσατε στους αθλητές; Πώς διαφέρει η προσέγγισή τους σε αυτού του τύπου τον αγώνα σε σχέση με τα παραδοσιακά ultra και σε τι παραμένουν κοινές;

[Εμμανουήλ Κωνσταντουλάκης]: Η ψυχολογία σε έναν αγώνα backyard ultra είναι μοναδική. Οι αθλητές ξεκινούν με ενθουσιασμό, αλλά σιγά σιγά – γλυκά και ανεπαίσθητα, το βάρος κάθε νέας γύρας τους φέρνει αντιμέτωπους με την ψυχική τους αντοχή. Πολλοί επιλέγουν να μην σκέφτονται τον τερματισμό, καθώς αυτός είναι αόριστος και μακρινός – επικεντρώνονται μόνο στην κάθε γύρα, στο “εδώ και τώρα”. Είναι μια στρατηγική που τους κρατάει συνδεδεμένους με το σώμα και το μυαλό τους, χωρίς να επηρεάζονται από την ιδέα της κούρασης. Μια ατάκα που αναφέρω και ως προπονητής στους αθλητές μου στα ultra, είναι «μικροί και πραγματοποιήσιμοι στόχοι» !

Σε αντίθεση με τα παραδοσιακά ultra, όπου ο αθλητής έχει μια αίσθηση διαδρομής με αρχή, μέση και τέλος, στο backyard ultra ο αθλητής δεν γνωρίζει πότε ακριβώς θα τελειώσει. Αυτό είναι που διαφοροποιεί τη στρατηγική τους. Αντί να διαχειρίζονται τις δυνάμεις τους σε ορισμένη απόσταση, επικεντρώνονται στο να επιβιώνουν κάθε μία ώρα. Παρ’ όλα αυτά, η κοινή προσέγγιση που παραμένει είναι η αντοχή και η επιμονή, στοιχεία που χαρακτηρίζουν κάθε ultra runner.

Οι αθλητές πρέπει να προσαρμοστούν σε έναν διαφορετικό ρυθμό, καθώς δεν υπάρχει η αίσθηση της γραμμής τερματισμού, μόνο η διαρκής εκκίνηση κάθε ώρας. Η προσέγγιση εδώ είναι να κρατάς δυνάμεις και να διαχειρίζεσαι σωστά το σώμα σου, ενώ στους παραδοσιακούς ultra οι αθλητές συχνά κυνηγούν σταθερό ρυθμό ή συγκεκριμένο χρονικό στόχο. Κοινό στοιχείο και των δύο τύπων αγώνων είναι η ανάγκη για υπομονή και καλή στρατηγική διαχείρισης ενέργειας, αλλά στον backyard η ψυχική δύναμη είναι αυτή που καθορίζει το τελικό αποτέλεσμα.

Με το πέρας των προηγούμενων εκδηλώσεων , στείλαμε σχετικά ερωτηματολόγια στους αθλητές που συμμετείχαν τα οποία απάντησαν άμεσα και με ζήλο, το 90% αυτών που έτρεξαν.

Αρκετοί αθλητές ανέφεραν ότι προσαρμόζουν τη στρατηγική τους ώστε να “κερδίζουν την ώρα”, χωρίς να εστιάζουν στο πόσο θα διαρκέσει συνολικά η προσπάθεια. Άλλοι ανέφεραν πως η διαχείριση του μυαλού είναι το παν: αντί να κοιτούν μακροπρόθεσμα, επικεντρώνονται σε κάθε μικρό επίτευγμα – κάθε γύρα που ολοκληρώνεται. Αυτός ο τύπος αγώνα απαιτεί από τον αθλητή να βρει την εσωτερική του ισορροπία, να διαχειριστεί την κούραση με αυτοσυγκέντρωση και να μάθει να ξεκουράζεται και να ανακτά δυνάμεις σε περιορισμένο χρόνο μεταξύ των γύρων. Είναι χαρακτηριστικό επίσης πως πολλοί αθλητές δηλώνουν ότι μαθαίνουν να διαχειρίζονται τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους με έναν εντελώς νέο τρόπο.

Ένας άλλος παράγοντας που αναφέρουν είναι η αίσθηση της κοινότητας. Στο backyard ultra, οι αθλητές ξεκινούν μαζί κάθε ώρα, και αυτό δημιουργεί μια αίσθηση συντροφικότητας που συχνά λείπει στα ultra μεγάλων αποστάσεων, όπου ο κάθε αθλητής τρέχει απομονωμένος. Καθώς οι γύρες προχωρούν, οι αθλητές παρατηρούν ο ένας τον άλλο και προσπαθούν να αντλήσουν δύναμη και έμπνευση από τους γύρω τους, γνωρίζοντας όμως ότι, στο τέλος, όλοι θα σταματήσουν εκτός από έναν. Έτσι, ενώ η στήριξη είναι εμφανής, υπάρχει και η υποβόσκουσα ένταση, καθώς οι αθλητές αναγνωρίζουν ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να αντέξουν μόνοι τους. Μία από τις πιο όμορφες εικόνες για εμένα, στο 2^ο Cretan Backyard Ultra, ήταν να βλέπω Μαραθωνοδρόμους του 2:40` και τον πασίγνωστο Antoine Guillon να συνομιλούν με αρχάριους αθλητές και να τρέχουν παρέα δίπλα δίπλα!

Από άρθρα και μαρτυρίες διαπιστώνουμε επίσης πως πολλοί αθλητές αναπτύσσουν μια “αμυντική στρατηγική” στον πόνο και την κόπωση. Αντί να σκέφτονται τη συνολική απόσταση, αντιμετωπίζουν τον πόνο με ένα βήμα τη φορά, και κάθε ώρα αναπροσαρμόζουν τους στόχους τους. Αυτή η ευελιξία είναι ζωτικής σημασίας σε έναν τέτοιο αγώνα και διαφοροποιεί τον τρόπο σκέψης από τα παραδοσιακά ultra, όπου ο αθλητής εστιάζει σε μεγάλες χρονικά και ψυχικά στιγμές υπέρβασης. Mια τακτική παράδειγμα, είναι να τρέξεις 3-4 κύκλους (ώρες δηλαδή) γύρω στα 50-55 λεπτά, σε πολύ αργό ρυθμό εξοικονομώντας ενέργεια, αλλά με περισσότερη ξεκούραση ενδιάμεσα, έπειτα όμως έναν πιο γρήγορο γύρω στα 40 λεπτά ώστε να έχεις αρκετό χρόνο να φας κανονικό φαγητό, να χαλαρώσεις και να κάνεις πχ διατάσεις ή μασάζ.

Τέλος, πολλοί αθλητές έχουν μοιραστεί ότι, τελικά, το backyard ultra είναι μια εμπειρία που φτάνει τη φυσική και ψυχική αντοχή σε επίπεδα που δεν είχαν φανταστεί, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να ανακαλύψουν νέες πλευρές του εαυτού τους. Χαρακτηριστικό στο 2^nd Cretan backyard ultra ήταν πως το 65% των συμμετεχόντων, έκαναν ατομικό ρεκόρ απόστασης. Υπήρχαν αθλητές που είχαν τρέξει έως ημιμαραθώνιο δρόμου και κατέληξαν να κάνουν 80 χιλιόμετρα!

[Γιώργος Ισαουί]: Παρότι το backyard ultra είναι σχετικά καινούργιο format αγώνα στην Ελλάδα, οι αθλητές ήρθαν διαβασμένοι, προετοιμασμένοι, όμως η στρατηγική τους δεν ήταν κοινή. Άλλοι επέλεξαν να πάνε λίγο πιο γρήγορα και να έχουν λίγο περισσότερο χρόνο ξεκούρασης και άλλοι να πάνε ιδιαίτερα αργά και να τους απομείνει όσος χρόνος ακριβώς τους χρειαζόταν για τον ανεφοδιασμό. Άλλοι επέλεξαν να κάθονται σε καρέκλες ή να ξαπλώνουν, ενώ κάποιοι να μην κάτσουν καθόλου και να κρατήσουν το σώμα τους σε εγρήγορση.

Ανεξάρτητα όμως από τη στρατηγική του κάθε αθλητή το backyard ultra διαφέρει πολύ από τους παραδοσιακούς αγώνες ultra. Αυτό γιατί σου δίνει υποχρεωτικά «διαλείμματα» από την πρώτη ώρα που δεν τα χρειάζεσαι, ενώ αργότερα που η κόπωση είναι τεράστια δεν σου επιτρέπει να έχεις αρκετό χρόνο για να ανακάμψεις ή να έχεις «μια κακή ώρα». Είναι αγώνας ψυχολογίας, γιατί δεν ξέρεις πότε θα τελειώσει και εκτός από τις δυνάμεις σου, πάντα μετράς και τις δυνάμεις των αθλητών που τρέχουν δίπλα σου και ανταγωνίζεσαι. Δεν χρειάζεται να κουβαλάς μαζί σου εξοπλισμό ή τροφοδοσία αφού έχεις σταθμό κάθε 6.706m, αλλά το να είσαι τόσο κοντά στη βάση του αγώνα, κάνει πιο εύκολη την επιλογή να εγκαταλείψεις.

Όμως εκτός από ανταγωνιστικό, το backyard είναι και ιδιαίτερα κοινωνικό, αφού οι αθλητές μέχρι να εγκαταλείψουν σχηματίζουν παρέες που τρέχουν μαζί, σταματάνε μαζί, ξεκινάνε ξανά μαζί, υποφέρουν μαζί και για να καταφέρουν να πάνε μακριά πρέπει να συνεχίζουν να τρέχουν μαζί. Επομένως ο ένας βοηθάει τον άλλο να πάει πιο μακριά και γι’ αυτό μετά το νικητή οι επόμενοι αθλητές δεν αποκαλούνται 2^ος ή 3^ος νικητής, αλλά 1^ος και 2^ος βοηθός [1^st assist και 2^nd assist].

[Advendure]: Ποιες είναι οι σκέψεις και οι στόχοι σας για την επόμενη διοργάνωση; Υπάρχουν αλλαγές ή νέα στοιχεία που σκέφτεστε να εισάγετε για να εμπλουτίσετε την εμπειρία των συμμετεχόντων;

[Εμμανουήλ Κωνσταντουλάκης]: Για την επόμενη διοργάνωση, θέλουμε να προσφέρουμε μια εμπειρία ακόμα πιο αξέχαστη στους συμμετέχοντες, εισάγοντας νέες εκπλήξεις και δραστηριότητες παράλληλα με τον αγώνα. Έχουμε στόχο να κάνουμε τον αγώνα μας έναν θεσμό που θα προσελκύει αθλητές και θεατές από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, δημιουργώντας μια αληθινά μοναδική και συναρπαστική εμπειρία. Αυτό μπορεί να γίνει μέσα από:

• Παροχή ατομικής τέντας προστασίας για κάθε αθλητή ώστε να έχει τον προσωπικό του χώρο ανάπαυσης χωρίς να χρειάζεται να κουβαλάει πράγματα.
• Περισσότερες παράλληλες δράσεις για απασχόληση και έλευση ακόμα περισσότερων θεατών, οι οποίοι με τη σειρά τους θα ενισχύουν τα κίνητρα των αθλητών
• Live μετάδοση τόσο των περασμάτων και χιλιομέτρων που κάνει ο καθένας όσο και με βίντεο ανάλυση περιγραφή του event. Επιπλέον live κίνηση των αθλητών σε χάρτη με το προσωπικό τους τσιπ.
• Προσέλκυση ακόμα περισσότερων αθλητών από το εξωτερικό και συμμετοχή της διοργάνωσης ως golden event στο παγκόσμιο πρωτάθλημα BackyardUltra
• Ίσως μια περισσότερο φωτισμένη διαδρομή με φαναράκια να ήταν μια καλή ιδέα, ώστε να υπάρχει ακόμα πιο ασφαλές τρέξιμο κατά την διάρκεια της νύχτας
• Δημιουργία ντοκιμαντέρ, συνεντεύξεων όλων όσων συμμετέχουν με στόχο την προβολή ταινίας για κάθε διοργάνωση.

Είναι χαρά μας που ήδη χωρίς ιδιαίτερη διαφήμιση και προβολή, είχαμε συμμετοχές από Ισραήλ, Πολωνία, Γαλλία, Αγγλία, Βέλγιο και Ολλανδία. Συμμετοχές που ήρθαν αποκλειστικά για τον αγώνα, τυχαία μάλλον ; από το εξωτερικό , στο νησί της Κρήτης. Μπορεί η διοργάνωση να γίνεται Ιανουάριο, αλλά κρύο τσουχτερό εμείς εδώ – δεν έχουμε!

Ήδη οι συμμετοχές 3 μήνες πριν τον αγώνα, είναι στις 55, με διάφορα ονόματα της ultra running κοινότητας όπως ο Γιάννης Κουρκουρίκης, Eleni Galeraki , Σούφης Ευάγγελος, Ariel Rosenfeld , GUILLON Antoine & Ελληνικάκη Μιχάλη, να κοσμούν την λίστα συμμετεχόντων !

Σας περιμένουμε λοιπόν όλους, 18 Ιανουαρίου για μια αξέχαστη εμπειρία!

Εγγραφές: https://ideanroutes.gr/event/cretan-backyard-ultra-2025/

Ανάλυση διαδρομής μέσω βίντεο: https://youtu.be/9aqBpahhO9U?si=v3761YIXjlhc9sfL

Social media: https://www.instagram.com/ideanroutes.gr/, https://www.instagram.com/voritsi_trails/, https://www.facebook.com/profile.php?id=100066920576293

[Γιώργος Ισαουί]: Ο επόμενος αγώνας μας θα πραγματοποιηθεί στις 5 Απριλίου 2025. Στο πρώτο μας backyard ultra όλα κύλισαν εξαιρετικά, πράγμα που θα επιδιώξουμε και στο επόμενο. Στόχος μας είναι να προσφέρουμε τη μέγιστη ασφάλεια και όσο το δυνατόν περισσότερες παροχές [όπως πλήρη διατροφή κατά διάρκεια του αγώνα, δωρεάν μετακινήσεις και διαμονή, χρηματικά έπαθλα κ.α], ώστε τους αθλητές να απασχολήσει μόνο το αγωνιστικό κομμάτι. Όμως ο μεγαλύτερος μας στόχος είναι να περάσουν όλοι όσο καλύτερα γίνεται!!!

Δημήτρης Τρουπής

Πηγή: https://www.advendure.com