Έφυγε από τη ζωή το Σάββατο ο δημοσιογράφος Γιάννης Βούλτεψης

Απεβίωσε ο Γιάννης Βούλτεψης

Λίγα εικοσιτετράωρα μετά το θάνατο του Νίκου Κακαουνάκη η δημοσιογραφική κοινότητα χάνει ακόμη ένα επίλεκτο μέλος της.

Όπως ανακοίνωσε η Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών ο παλαίμαχος δημοσιογράφος Γιάννης Βούλτεψης απεβίωσε το Σάββατο σε ηλικία 87 ετών.Ο Γιάννης Βούλτεψης γεννήθηκε στο Αργοστόλι το 1923. Επί Ιταλικής Κατοχής πήρε μέρος στο Μαθητικό Κίνημα κατά της Προσαρτήσεως των Επτανήσων και το 1943 διαπεραιώθηκε στη Δυτική Στερεά, όπου κατατάχθηκε στον ΕΛΑΣ με το ψευδώνυμο Ακέλας.

Φοίτησε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών και ονομάσθηκε ανθυπολοχαγός. Πήρε μέρος σε μάχες εναντίον των γερμανικών στρατευμάτων και προτάθηκε για το Αριστείο Απελευθερωτικού Αγώνος και για προαγωγή στον βαθμό του υπολοχαγού επΆ ανδραγαθία.

Μετά τη Βάρκιζα συνελήφθη στο Αργοστόλι με διαταγή των Αγγλων και παρέμεινε κρατούμενος χωρίς δίκη ως τον Αύγουστο του 1945. Συνελήφθη και πάλι το 1946, ως διευθυντής της εφημερίδας του ΕΑΜ «Ελεύθερη Κεφαλονιά» και καταδικάσθηκε για «αδικήματα Τύπου» σε φυλάκιση πέντε ετών και τριετή εκτόπιση.

Απολύθηκε τον Μάιο του 1952 και προσήλθε στον Στρατό ως «νεοσύλλεκτος». Τον έστειλαν στην απομόνωση της Μακρονήσου, όπου «υπηρέτησε» ως «απλός οπλίτης».

Συντάκτης της «Αυγής» από τον Μάρτιο του 1953 και ανταποκριτής της «Ελευθερίας» Λαρίσης. Πλοηγός της Υπόθεσης Λαμπράκη, τον Ιούνιο του 1965 βραβεύθηκε σε γενικό δημοσιογραφικό διαγωνισμό «για την πληρέστατη κάλυψη της Υποθέσεως Λαμπράκη από αστυνομικής πλευράς και για την οξυδερκή ανάλυση του σχετικού με το έγκλημα ανακριτικού έργου».

Στη διάρκεια της επτάχρονης δικτατορίας έζησε ως αυτοεξόριστος στη Ρώμη και ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα υπέρ μιας πανεθνικής ενότητας για την έγκαιρη αποκατάσταση του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος.

Μετά την κατάρρευση της δικτατορίας εργάσθηκε στα περιοδικά «Επίκαιρα», «Αντί», «Πολιτικά Θέματα» και στις ημερήσιες εφημερίδες «Απογευματινή», «Ελεύθερος Τύπος», «Μεσημβρινή» και «Athens News».

Από το 1984 ως το 1993 διετέλεσε Διευθυντής του Γραφείου Τύπου της Νέας Δημοκρατίας.

Διετέλεσε επί πολλές θητείες πρόεδρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ.

Έχει τιμηθεί με το Μετάλλιο Εθνικής Αντίστασης 1941-1945 για την συμμετοχή του στην Αντίσταση του Ελληνικού Λαού κατά των στρατευμάτων Κατοχής, καθώς και με το Βραβείο Λίτινα του Ιδρύματος Μπότση.

Έγραψε τα βιβλία «Υπόθεση Μανόλη Γλέζου» (1960), «Η Μεγάλη Πορεία» (1961), «Υπόθεση Λαμπράκη» (1966), «Ο Ανατολικός Ανεμος» (1967), «Η Καταγωγή και ο Θάνατος της Συνωμοσίας» (1976), «Συναγωνιστής Ακέλας» (1983), «Η άγνωστη τραγωδία του Αλέκου Παναγούλη» (1984), «Η αποκάλυψη του φασισμού» (1984), «Η πολιτική διαθήκη του Γεωργίου Παπανδρέου και η Αντίσταση του Ανδρέα» (1985), «Πρόκληση» (1986), «Δέκα σκληρά χρόνια στη Νέα Δημοκρατία» (2004).

Η κηδεία του θα γίνει τη Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010, στις 2 μ.μ., από το νεκροταφείο Παλαιού Φαλήρου.

Η ΕΣΗΕΑ εκφράζει τα θερμά συλλυπητήριά της στην οικογένεια του μαχητή της δημοσιογραφίας και του δημοσίου συμφέροντος, που με τη δημοσιογραφική και την αγωνιστική δράση του υπηρέτησε την Ελευθερία του Τύπου και την Πατρίδα

Επίσης Θερμά Συλλυπητήρια στέλνω προς τους οικείους του με απέραντη εκτίμηση και αγάπη στο Δάσκαλο μου στη Δημοσιογραφία όπου μου έμαθε πάρα πολλά και το βασικότερο να διασταυρώνω πάντα την είδηση και μετά να την δημοσιοποιώ.

Αλλά και στο φίλο και συναγωνιστή του Πατέρα μου που έζησαν πάρα πολλά μαζί στον Πόλεμο και στηνμετέπειτα ζωή τους αλλά και στην οικογενειακή φιλία μας μέχρι σήμερα…

Ας είναι ελαφρό το χώμα σου Δάσκαλε μου…

Ρεπορτάζ: Βούτος Σάκης – Δημοσιογράφος Ε.Ρ.Τ