Αρχιερατικό Μνημόσυνο Μαρίνου και Ελένης Κοσμετάτου

Το Κοργιαλένειον Διοικητικόν Συμβούλιον Κεφαλληνίας ετέλεσε την Κυριακή 10 Απριλίου στον Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελιστρίας – Αναλήψεως Αργοστολίου Αρχιερατικό Μνημόσυνο, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Κεφαλληνίας και Προέδρου του Κ.Δ.Σ. κ. Σπυρίδωνος, υπέρ αναπαύσεως των ψυχών του επί 45ετία Αντιπροέδρου του Μαρίνου Κοσμετάτου και της συζύγου του Ελένης, ιδρύτριας και Προέδρου της Εφορείας του Κοργιαλενείου Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Αργοστολίου.Στο μνημόσυνο παρέστησαν εκπρόσωποι των τοπικών Αρχών, εκπρόσωποι φορέων και ιδρυμάτων στη διοίκηση και οργάνωση των οποίων είχε συμμετάσχει ενεργά το ζεύγος Κοσμετάτου, ως και συμπολίτες μας.

Εκ μέρους του Κοργιαλενείου Διοικητικού Συμβουλίου, ο Γενικός Γραμματεύς του κ. Γουλιέλμος Κατσούνης αποχαιρέτησε τους μεταστάντες, αναφέροντας τα εξής:

Mέσα σε διάστημα τριών μηνών αποχαιρέτησαν για πάντα την Κεφαλονιά ο Μαρίνος και η Ελένη Κοσμετάτου. Τώρα αναπαύονται ειρηνικά στα χώματα του νησιού, που τόσο αγάπησαν, που αγωνίστηκαν να του χαράξουν μια καλύτερη μοίρα. Αποχαιρέτησαν για πάντα τα παιδιά τους και όλους εμάς, αγαπητούς φίλους και συνεργάτες.

Ο Μαρίνος και η Ελένη! Δύο άνθρωποι, που τους ένωναν οι κοινοί αγώνες και το κοινό όραμα να δουν τον τόπο τους να ξαναγεννιέται. Αφιέρωσαν όλη τους τη ζωή, για να υπηρετήσουν αυτό το σκοπό και να τον δουν να υλοποιείται.

Προικισμένοι με την ενόραση με τη δύναμη της πρόβλεψης για το μέλλον, στήριζαν ο ένας τον άλλον και μοιράζονταν την αγωνία και τους αγώνες σε μία εποχή, που όλα έμοιαζαν να ξεκινούν από το μηδέν, σαν να μην υπήρχε τίποτε πριν.

Το Κοργιαλένειο Διοκητικό Συμβούλιο, σαν ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη τους τελεί το Αρχιερατικό αυτό Μνημόσυνο, για να ενωθούν οι προσευχές όλων μας, και στο μεγάλο, χωρίς γυρισμό ταξίδι τους, να τους συνοδεύει το δικό μας ευχαριστώ, για ό,τι άφησαν πίσω τους!

Δεν θα αναφερθώ ειδικότερα στο έργο τους, για να μη προσγειωθούμε στα γήινα και διασαλευθεί η ιερότητα και η κατάνυξη, που εμπνέουν ο χώρος και η στιγμή. Θα πω όμως ότι το έργο τους ήταν μεγάλο: ανθρωπιστικό, αλτρουιστικό και πολιτιστικό: Και της Ελένης και του Μαρίνου. Και θα παραμείνει μεγάλο.

Εμείς, τα μέλη του Κοργιαλένειου Διοικητικού Συμβουλίου, αλλά και όλοι οι συμπολίτες μας νοιώθουμε ευγνώμονες για το έργο τους. Και πρέπει !

Γιατί προέβλεψαν, όσα εμείς τότε δεν προβλέψαμε! Γιατί είδαν, όσα εμείς τότε δεν είδαμε! Γιατί εκτίμησαν την αξία, όσων εμείς τότε δεν εκτιμήσαμε!

Είναι η πικρή αλήθεια ότι έτσι αντιμετωπίζαμε τότε τη ζωή. Ήταν τόσο δύσκολο και επικίνδυνο για μας το παρόν, ώστε δεν υπήρχε θέση για το σχεδιασμό του μέλλοντος, πολύ περισσότερο δε για τη διαφύλαξη του παρελθόντος. Γιατί ο Εγκέλαδος δεν σεβάστηκε τα ανθρώπινα έργα. Οι δυνάμεις της Φύσης δεν γνωρίζουν ούτε έλεος ούτε ανθρωπιά και πολύ περισσότερο δεν ενδιαφέρονται για την ιστορία και τον πολιτισμό.

Ζώντας πρόσφατα την τραγωδία της Ταϋλάνδης βιώσαμε για άλλη μία φορά την οργή της φύσης, την απώλεια αγαπημένων προσώπων, τον πιθανό και δικό μας επικείμενο θάνατο, το φόβο του μολυσμένου νερού και της έλλειψης τροφίμων και φαρμάκων, τον πανικό μιας ενδεχόμενης επιδημίας, την απώλεια της ελπίδας, τη γεύση της έσχατης απελπισίας! Βρεθήκαμε στην ίδια θέση!

Τότε κάποιοι μπήκαν μπροστάρηδες στον αγώνα για τη δική μας επιβίωση, για την υγεία τη δική μας και των παιδιών μας. Αυτοί, που σήμερα μνημονεύουμε, που κινήθηκαν και μας φρόντισαν με τον Ερυθρό Σταυρό και τα συσσίτια και έδωσαν στα παιδιά μας το Νοσοκομείο. Και όχι μόνον αυτά!

Όταν όλοι μας μέσα από τα ερείπια των σεισμών προσπαθούσαμε να ανασύρουμε ό,τι θεωρούσαμε πολύτιμο ή αναγκαίο για την επιβίωσή μας, εκείνες τις δύσκολες ώρες ο Μαρίνος και η Ελένη Κοσμετάτου προσπαθούσαν να περισυλλέξουν τα κομμάτια ή καλύτερα τα απομεινάρια της ιστορίας μας, τα θραύσματα του πολιτισμού μας θέτοντας την προσωπική τους ζωή σε δεύτερη μοίρα!

Και το κατάφεραν! Έτσι σήμερα τα παιδιά μας γνωρίζουν! Τα εγγόνια μας και οι μέλλουσες γενεές θα το μάθουν! Δεν θα ξεχαστεί ό,τι υπήρξε κάποτε εδώ σε αυτό το μικρό μέρος!

Αναλογιζόμενος το πώς αντιμετώπιζαν την πραγματικότητα της εποχής τους τις στιγμές της ανιδιοτελούς προσφοράς τους και πώς αξιολογούσαν τότε τα γεγονότα, από τα βάθη του παρελθόντος μου έρχεται στο νου μία παρόμοια στάση ζωής, μία παρόμοια αντίληψη αξιών !

Όταν ο Αινείας έφευγε από τη φλεγόμενη Τροία, ενώ άλλοι έπαιρναν στους ώμους, ό,τι μπορούσαν να σηκώσουν από τα πυρπολημένα σπίτια τους, αυτός διάλεξε να σηκώσει στους ώμους του τον παράλυτο πατέρα του και τους εφέστιους θεούς. Αυτά έκρινε πιο πολύτιμα!

Με το σκεπτικισμό και την τάση της απαξίωσης, που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη ζωή μας, ίσως σήμερα κάποιοι να πούμε ότι εμείς θα τα κάναμε καλύτερα ή ότι ο Μαρίνος και η Ελένη θα μπορούσαν να είχαν κάνει τότε περισσότερα! Ναι! Όμως αυτό θα το λέγαμε σήμερα, αφού πλέον θα είχαμε δει τι είχαν κάνει τότε, βασισμένοι στη δική τους εμπειρία, αξιολογώντας το προηγούμενο δικό τους έργο. Αλλωστε, για να τα κάνουμε εμείς καλύτερα, σημαίνει ότι αυτοί, που προηγήθηκαν, τα έκαναν καλά. Και φυσικά δεν μας εμποδίζει τίποτε να προσπαθήσουμε να ανταποκριθούμε στην ευγενή αυτή πρόκληση και να προσφέρουμε κι εμείς κάτι στον τόπο μας, κάτι, που θα κοιτάζει πιο πέρα από μας και τη δική μας ύπαρξη, στο μέλλον!

Ο τόπος μας, είναι γεγονός, ότι μέσα σε τρείς μήνες έγινε φτωχότερος. Έφυγαν δύο φωτεινές προσωπικότητες. Ίσως θεωρηθεί τετριμμένο να πω ότι είναι δύο φωτεινά παραδείγματα και υποδείγματα, για όσους από εμάς φιλοδοξούν να συνδεθεί το όνομά τους με καλά και φιλάνθρωπα έργα. Και λέω το «φιλάνθρωπα» με τη γενική έννοια της αγάπης προς τον άνθρωπο και την κοινωνία. Αυτού του είδους η φιλοδοξία αποβλέπει στην προαγωγή του κοινωνικού συνόλου με τις δικές μας ενέργειες, και δεν έχει καμία σχέση με τη ματαιοδοξία, που αποσκοπεί στη δική μας προαγωγή και προβολή μέσω του κοινωνικού συνόλου.

Ο Μαρίνος και η Ελένη Κοσμετάτου ήταν οι εκφραστές αυτής της ευγενούς φιλοδοξίας. Υπήρξαν ανιδιοτελείς σε όλη τους τη ζωή.

Και επειδή είμαι σε θέση να γνωρίζω κάποια πράγματα πολύ προσωπικά, ο Μαρίνος Κοσμετάτος έθεσε υποψηφιότητα για Δήμαρχος πιεζόμενος από κίνηση συμπολιτών μας, που έκριναν ότι αυτός ο άνθρωπος είναι ο κατάλληλος, εκτιμώντας την όλη του δράση στον κοινωνικό, πολιτιστικό τομέα. Και οι συμπολίτες του, που αναγνώρισαν ότι του αξίζει αυτή η τιμή, τον εξέλεξαν δήμαρχο για δύο τετραετίες.

Η Κεφαλονιά έχει γεννήσει μεγάλους άνδρες και γυναίκες, που διακρίθηκαν για την επιστημοσύνη ή και το έργο τους και έκαμαν γνωστή την ύπαρξή της σε όλο τον κόσμο! Δεν ξέρω όμως πόσοι από αυτούς έχουν ταφεί στη γη, που τους γέννησε, στη γη που τη λάτρεψαν. Το ότι ο Μαρίνος και η Ελένη αναπαύονται γαλήνια στα πάτρια χώματα, ας είναι τουλάχιστον αυτό ένα δώρο, που τους επεφύλαξε η τύχη.

Ο Μαρίνος και η Ελένη Κοσμετάτου δεν θα περάσουν στη λήθη. Μέσα από το έργο τους θα εξακολουθήσουν να ζουν και να φωτίζουν νέους στόχους για όσους θέλουν και έχουν το χάρισμα να τους δουν. Ας είναι αιώνια η μνήμη τους!