Φίλτατε γιατρέ μου Γεράσιμε Βανδώρε, διακεκριμένον και μέχρι της τελευταίας σου αναπνοής πρεσβύτατον Μέλος του Κοργιαλενείου Διοικητικού Συμβουλίου μας,Η μεν αρχαιοτέρα της Ορθοδόξου Χριστιανικής Εκκλησίας, Ελληνική Γραμματεία και φιλοσοφία, έχει τιμήσει τον Ιατρόν και την ιατρικήν επιστήμην, αρχομένη από τον:
Όμηρον (1000-900 π.Χ.): «Ιητρός γαρ ανήρ πολλών αντάξιος άλλων».
Ιπποκράτην (420-330 π.Χ.): «Ιατρική τεχνέων πασέων εστίν επιφανεστάτη» και
Πλάτωνα (428-348 π.Χ.): «Η ιατρική της νόσου (ημών) απαλλάττει».
Ο δε Χριστιανισμός, δια του Μεγάλου και πρώτου μετά τον Ένα Απόστολον των Εθνών Παύλον, προβάλλει ως τρίτον κατά σειράν Ευαγγελιστήν και συγγραφέα του τρίτου Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού και, των Πράξεων των Αποστόλων, τον ιατρόν Λουκάν.
Αποτέλεσμα, η βάσις εφ’ ής εδράζεται ο Ελληνοχριστιανικός Πολιτισμός, ο οποίος ετίμησε και τιμά τον Ιατρόν και την Ιατρικήν Επιστήμην, λόγω της θεραπευτικής προσφοράς των, υπέρ του επί γης διαβιούντος αλλά και νοσούντος διαχρονικού ανθρώπου.-
Υπ’ αυτάς τας υποδομάς και με την Ιατρικήν Επιστήμην σου ανεδείχθης αντάξιος, ως Ιατρός εν τη Νήσω μας, και δη ο τελευταίος επιζήσας, όπως αναφέρεται εις το έργον του Πανεπιστημιακού Καθηγητού της Ιστορίας της Ιατρικής κ. Γερασίμου Πεντογάλου υπό τον τίτλον: «Γιατροί και Ιατρική Κεφαλονιάς από τα χρόνια της Ένωσης μέχρι τον Πόλεμο του 1940 (1864-1940)» το οποίον και απετόλμησα και επαρουσίασα εις την εφημερίδα «Ημερήσιος» της 13-3-2007. Εις την παρουσίασίν μου εκείνην προσέθεσα ειδικήν παράγραφον δια σε, όντα εν ζωή, όπως δε μου είπεν η φιλτάτη σύζυγός σου Καίτη, ανέγνωσες και ασφαλώς εχάρης, και το οποίον έχει ως εξής:
«Εξ όλων των βιογραφηθέντων διπλωματούχων ιατρών, των ετών 1864-1940, ο μόνος επιζών είναι ο φίλος επίσης και υπεύθυνος ιατρός κ. Γεράσιμος Α. Βανδώρος, ο οποίος πολλά προσέφερε και ως ιατρός και ως κοινωνικός παράγων, ιδιαιτέρως δε, ως μέλος και Αντιπρόεδρος του Κοργιαλενείου Διοικητικού Συμβουλίου, η μετά του οποίου επί έτη συνεργασία του υποφαινομένου ήτο λίαν επιτυχής και εις τον οποίον εύχομαι περαιτέρω ποιότητα ζωής ανωδύνου».
Ο ομιλών, είχε την εξαιρετικήν τιμήν, ως Γραμματεύς του Κοργιαλενείου Διοικητικού Συμβουλίου από του έτους 1947, να συνεργασθή αφ’ ενός μεν, μετά του αειμνήστου πατρός σου Αλεξάνδρου Βανδώρου, εκ των πρώτων Μελών του Κοργιαλενείου Διοικητικού Συμβουλίου, των ορισθέντων δια της από 15 Ιουνίου 1910 διαθήκης του Μεγάλου Εθνικού Ευεργέτου Μαρίνου Κοργιαλενίου (1830 – 13 Απριλίου 1911), αφ’ ετέρου δε μαζύ σου, μετά τον θάνατον του πατρός σου, διατελέσαντος συζύγου της ανεψιάς του Μαρίνου Κοργιαλενίου, αειμνήστου δε μητρός σου Στέλλας, από του έτους 1954, ότε εξελέγης παμψηφεί ως Μέλος του Κ.Δ.Σ..
Η μακρά συνεργασία μαζί σου γιατρέ, μού προσέφερε την πολυτιμωτάτην εμπειρίαν να διαπιστώσω το μεγαλείον του ήθους σου, το φρόνιμον και την υπευθυνότητα της ιατρικής επιστήμης σου, ως και την κρίσιν σου εις τας λαμβανομένας αποφάσεις, την οποίαν διέκρινεν, η σωφροσύνη, η ευθύνη, ο ανθρωπισμός και το συμφέρον του Κοργιαλενείου Ιδρύματος.
Η κοινωνική παρουσία σου ευπρεπής, μετά της αψόγου εμφανίσεώς σου, ήτο προέκταμα της λευκής και απαστραπτούσης λευκής ιατρικής μπλούζας σου, η οποία απεκάλυπτε το μεγαλείον της ωραίας ανθρωπίνης ψυχής σου.-
Το διάβα σου από την ζωήν αυτήν ήτο λίαν ευεργετικόν και, ευώδες προς τον ασθενή σου, ώστε, εκπληρών τον όρκον του Ιπποκράτους: «ες οικίας δ’ οκόσας αν εσίης εισελεύση επ’ ωφελείει καμνόντων» συνειδητώς και εντίμως εξετέλεις τούτον. Τούτ’ αυτό ποιών εις όλας τας προσωπικάς, επιστημονικάς κοινωνικάς και ιδρυματικάς εκδηλώσεις σου πάντοτε, με το άρωμα του χρέους της ανθρωπιάς σου.-
Ήδη του όρου του βιολογικού πληρωθέντος, προτίθεται νεκρόν το κέλυφος της ωραίας ψυχής σου, δια να εναποτεθή «εις γην εξ’ ής ελήφθη», το δέ υπέροχον πνεύμα σου «χωρεί προς το Υπερπέραν του Θεού των πνευμάτων και πάσης σαρκός, ένθα και το είναι προσελάβετο».-
Η σύζυγός σου Καίτη, τα παιδιά σου, τα εγγόνια σου, η οικογένειά σου, η κοινωνία μας και η Νήσος μας ολόκληρος, μετά των φίλων σου, των συνεργατών σου και των συναδέλφων σου, εις το Κοργιαλένειον Διοικητικόν Συμβούλιον, με επικεφαλής τον Σεβ. Πρόεδρόν μας και προεξάρχοντα της νεκρωσίμου Ακολουθίας σου, περιβαλλόμενον από τα Μέλη του Συμβουλίου μας, σού απευθύνομεν το τελευταίον «χαίρε» δια της επικηδείου επωδού:
«Αιωνία η μνήμη σου».
Γεράσιμος Ι. Σταματάτος
Αργοστόλιον 29 Απριλίου 2007