Γεώργιος Π. Κακής Κωνσταντινάτος: Ένας δυνατός εαρινός χορός…

Μια καθυστερημενη αναφορα,που ομως την κανει επικαιρη η πρωτη μερα της Ανοιξης, -μια που ως εποχη συμπιπτει με την περιοδο της παλαιας εορτης των Ανθεστηριων- πανω σε ενα διαφορετικο, Ελληνικων παραδοσιακων δρωμενων χορο,που γινεται καθε χρονο στους δρομους της Πλακας, εναρμονισμενος με την θρησκευτικη περιοδο της Αποκρεω.
Την ανοιξη,οι ψυχες και τα σωματα ανοιγουν,ντυνονται νοερα η΄ πραγματικα τα ανθη της γης,τις γλυκοθλιμμενες καμπανουλες της θυσιας,την αληθινη προσωπιδα ενος καλυτερου εαυτου,που θελει να χορεψη,και να συναντηση τον Θεο του,στο προσωπο του αλλου.Η μεγαλη θεατρικοτητα καθως και το εικαστικο στοιχειο στον χορο αυτο, εχουν να κανουν με το οτι τα δρωμενα αυτα –που βρισκονται σε ακμη σε πολλες Ελληνικες περιοχες- συνδεονται με την γεννεση του Θεατρου,την γεννεση της ιδιας της Τραγωδιας.

Ο συγκεκριμενος χορος, δανειζεται στοιχεια δρωμενων απο την συγκεκριμενη εποχη της γεννεσεως της Τραγωδιας και της εορτης των Ανθεστηριων,χωρις να μενη σε εναν ξεπερασμενο απο τα γεγονοτα,της Αναστασεως,παγανισμο.

(Θυμαμαι,που ως Απολλων στις Ευμενιδες του Αισχυλου στο Ηρωδειο το 2004 –παραγωγη της πολιτιστικης Ολυμπιαδας, με τον θιασο της Αννας Συνοδινου- ελεγα,ενσαρκωνοντας το κειμενο που ο Αισχυλος γραφει,διερμηνευοντας την θεολογια της εποχης του και εκφραζοντας το παραπονο και την εαρινη ευχη, της καθε ψυχης, του καθε ηττημενου απο τον θανατο σωματος: Oλα μπορουμε να τα κανουμε εγω και ο πατερας μου ο Διας, ολα,εκτος απο ανασταση νεκρων!)

Εχει δε ως πυρηνα του εκτος των αλλων,ο χορος μας αυτος, το αισθημα εκεινο του μικρου Δαυιδ, που φθανοντας εξω απο τα τειχη της Ιερουσαλημ,πεταει τα ρουχα του,υψωνει τα χερια στον Ουρανο και λεει του Θεου: Χορευω,για σενα!

(Και μονον οι πορνες –αναφερεται- τον ακολουθησαν στον χορο του αυτον μεσα στην πολη,γιατι μονον αυτες ειχαν ψυχη!)
Ως Ελληνες και ως καλλιτεχνες,εχουμε την ευρυτητα
πνευματος,να αναδεικνυουμε το καλο οπου το βρουμε, παιρνοντας παραδειγματα απο παντου.

Ολα αυτα λεγονται σημερα,για την εαρινη εισαγωγη –εν μεσω τεσσαρακοστης- σωματων και ψυχων στον Μαρτιο, τον μηνα οπου βγαινουν…οι πολεμιστες και τα οπλα/ οι νυμφες και η ελπιδα/ πανω σε ραχες δελφινιων…

για να θυμηθουμε το διπλο ιακχικο προσωπο των προαναφερθεντων δρωμενων,που ειναι,ο φοβος και η ελπιδα,το χαδι και ο πονος,η οξεια δωρικη γωνια και η ιωνικη καμπυλη.

Πολλοι νομιζουν οτι ο χορος αυτος καθε χρονο στην Πλακα,ειναι -και καθε χρονο μας το λενε- διοργανωση του Δημου Αθηναιων.Η αληθεια ειναι οτι τον κανει το Θεατρο ΔιΔελΦυς και οτι τον πρωτοξεκινησα με ηθοποιους του Εθνικου Θεατρου,απΆοταν ως ηθοποιος και σκηνοθετης, βρεθηκα στο Εθνικο Θεατρο.

Στον χορο αυτο, που ειναι ελευθερος -χωρις να ειναι αυθαιρετος- μπορει να συμμετασχει ο καθενας. Κι ο καθενας ας χορευει για τους δικους του λογους!

Προηγειται κυκλος μαθηματος,για την ενταξη στην ομαδα και την μυηση στο χορο και το δρωμενο,που εχει να κανει με την γεννεση της Τραγωδιας μεσα απο τα θρησκευτικα και γεωργικα δρωμενα,καθως και με την εορτη των Ανθεστηριων (οπου,ανοιγονταν οι πιθοι με το κανουργιο κρασι,γινονταν χοες και ασκωλιασμοι,μεθης και ευθυμιας,και,την τριτη ημερα,οι χϋτροι:που ειναι,η επανοδος των ψυχων στη γη και οι προσφορες στους νεκρους.Τελετουργιες που προεικονιζουν την περιοδο της Αποκρεω).

Ευχομαι,το «ανοιξιατικο αερακι του επιταφιου» που λεει κι ο Μανος Χατζιδακις στην Οδο Ονειρων,ναρθη να συναντηση αυτην την Ανοιξη, το καθε σωμα, την καθε ψυχη…

Γεωργιος Π Κακης Κωνσταντινατος
Ηθοποιος Σκηνοθετης Εικαστικος