Δυο νέα βιβλία: "Η ψυχή μιας καληνύχτας" και "Το παραμύθι του φυλακισμένου πουλιού".

Από την πιο γλυκιά στιγμή της μέρας, εκείνη που λέμε καληνύχτα σε κάποιον που αγαπάμε, ως την πιο γλυκιά εξομολόγηση της πιο δυνατής αγάπης, εκείνης του γονιού προς το παιδί του, η «Ψυχή μιας Καληνύχτας» είναι μια χούφτα από χρωματιστές πέτρες που επί χρόνια μαζεύτηκαν σε παραλίες γαλήνιες και τρικυμισμένες, και φυλάχτηκαν καλά στο μέρος της καρδιάς. Παραμύθια, τόποι, στιγμές και άνθρωποι. Από τη φαντασία κι από τη ζωή, από το παρελθόν κι από το παρόν, όλα όμως από την ψυχή. Ένα χελιδόνι που το ‘κλεψαν από το μέρος της καρδιάς, ένας μάγος που φοβόταν να κολυμπήσει, ένα κινητό που χτυπάει για να πει καληνύχτα, το πρόσωπο ενός παιδιού πάνω στο φεγγάρι, ένας πίνακας που το σκάει από το Μουσείο, μια μελωδία που ακούγεται σ’ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, ένας Σπιρτούλης που ερωτεύεται μια πριγκίπισσα, η γοητεία των βιβλίων, των ποιημάτων, της λογοτεχνίας, και δυο μωρά παραξενεύονται μ’ αυτά που κάνουμε τα Χριστούγεννα. Ο Γεράσιμος Πεντόγαλος, ο Τσέχωφ, ο Παναγιώτης, η κυρία Άρτεμη, ο Νάσος Βαγενάς, ο Μάριος Πλωρίτης, η Ντιάνα, ο Κώστας, ο Παπα-Γεράσιμος, οι μικροί ποιητές με τα λυπημένα μάτια, οι άγγελοι που πνίγουν τα δάκρυά τους σε ουσίες, ένα κορίτσι που εκπέμπει ένα παράξενο φως. Η Άσσος, το Φανάρι, ο Κούταβος, το Αργοστόλι,  η Αγία Ιερουσαλήμ, η Ζάκυνθος, η Αθήνα. Η αλήθεια, η οδύνη, η ελευθερία, το μίσος, τα τέρατα, τα αισθήματα, τα ραβδάκια, τα ξόρκια, το αντίο, η επιστροφή, η σιέστα, τα παιδικά χρόνια, η βροχή. Η αγάπη. Μόνο αυτή, τελικά.

Ο Ηλίας γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1974 στο Αργοστόλι, μια μέρα με κατακλυσμό. Τα παιδικά του χρόνια ήταν ένα χαρούμενο σουλάτσο ανάμεσα στον Αγκώνα, το Αργοστόλι και την Άσσο της Κεφαλονιάς. Τελειώνοντας το Λύκειο πάει στην Αθήνα, και συνεχίζει τα σουλάτσα σε σχολές, δρόμους, βιβλιοθήκες, σινεμά και θέατρα. Τελειώνει τη Νομική, μα δικηγόρος δεν έγινε. Τελειώνει τη Θεατρολογία, μα με το θέατρο δεν ασχολήθηκε.  Οπότε, στο γύρισμα της χιλιετίας είπε να γυρίσει στην Κεφαλονιά, να καδράρει τα πτυχία του στο παιδικό του δωμάτιο, και να δουλέψει για εννιά χρόνια ως διευθυντής στην Κοργιαλένειο Βιβλιοθήκη του Αργοστολίου. Βρέθηκε μέσα σ’ αυτό που πάντα αγαπούσε, τα βιβλία, κι είπε πως εκεί θα περάσει την υπόλοιπη ζωή του. Μα ήρθε η στιγμή να γράψει μια κομψή παραίτηση, να αφήσει τα βιβλία, και στα 35 να ξεκινήσει τη ζωή πάλι από την αρχή, ως καθηγητής κοινωνικών επιστημών στο Βαλλιάνειο Λύκειο Κεραμειών. Βρέθηκε  ανάμεσα σ’ αυτό που ποτέ δεν φανταζόταν ότι αγαπάει τόσο πολύ, τα παιδιά, κι εκεί παραμένει μέχρι σήμερα. Στα 39 κατάφερε να πάρει και το διδακτορικό του στην Ιστορία της Λογοτεχνίας από το Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Ναι, το καταλάβατε, θα το κρεμάσει κι αυτό δίπλα στα άλλα του πτυχία στο παιδικό του δωμάτιο.

Από μικρός είχε το κακό ιδίωμα να γράφει σε τετράδια και χαρτιά. Το 1991 θα δει πρώτη φορά τυπωμένο κάτι δικό του στην «Κυμοθόη». Μια δεκαετία αργότερα θ’ αρχίσει να δημοσιεύει μελέτες και δοκίμια  σε διάφορα επτανησιακά έντυπα και να συμμετέχει σε επιστημονικά συνέδρια. Το 2003 βγαίνει το πρώτο του βιβλίο, μια μικρή μελέτη για τις κονταρομαχίες στα Επτάνησα («Ιππηλάσιον – Γκιόστρα», εκδ. Κοργιαλένειο Μουσείο). Το 2004 γράφει τα κείμενα για το λεύκωμα «Η Παλιά Κεφαλονιά – Ένας Ατέλειωτος Αύγουστος» του Κοργιαλενείου Μουσείου με φωτογραφίες του Αργοστολίου πριν τους σεισμούς του 1953. Το 2007 μετέφρασε το βιβλίο «OdysseusUnbound» του RobertBittlestone(εκδ. Πολύτροπον).

Γράφει στο γόνατο, στο πάτωμα, ενίοτε και κάτω από το τραπέζι. Διαβάζει τοιουτοτρόπως. Αυτά τα δυο πάνε πάντα μαζί άλλωστε.

Οι πιο λογοτεχνικές του δοκιμές έμειναν στα συρτάρια ή στο ιστολόγιό του eliaswords.blogspot.comως τις αρχές του 2014. Τότε, στα 40, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Αιγιαλός» μια σειρά από 26 μικρές ιστορίες: «Ο μικρός μάγος και άλλες ιστορίες».

«Ο μικρός μάγος» είναι ο πρώτος του γιος. «Η ψυχή μιας καληνύχτας» είναι κάτι σαν χάρτινη κουβέρτα αγάπης. Μ’ αυτήν σκεπάζουμε τα παιδιά μας  όταν τους λέμε καληνύχτα. Κάθε βράδυ.