Η εορτή του Aγίου Φανουρίου στον ελλαδικό χώρο είναι αρκετά διαδεδομένη.
Στο Ληξούρι τον εορτάζουν στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου των Μηνιατών-Αναλήψεως. Η εικόνα που φυλάσσεται στο ναό για την οποία γίνεται η εορτή, προέρχεται από την προσεισμική εκκλησία της Αναλήψεως Ληξουρίου, που μετά το σεισμό ενσωματώθηκε με τον ναό του Αγίου Νικολάου των Μηνιατών.
Η φετινή εορτή του Αγίου Φανουρίου έγινε με την καθιερωμένη λαμπρότητα και με τη συμμετοχή πολλών πιστών. Ανήμερα της εορτής κατά το απόγευμα γίνεται λιτάνευση της ιεράς εικόνας του αγίου, από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, έως το εικονοστάσι της Ανάληψη που βρίσκεται λίγα μέτρα πιο κάτω σε μια πλατεία και που πριν λίγα χρόνια το είχε κατασκευάσει η Κυριακούλα η Μάντουκα.
Από νωρίς οι κυράδες της γειτονιάς και όχι μόνο είχαν φτιάξει φανουρόπιτες και τις είχαν φέρει για να της διαβάσει ο ιερέας και να πάρουν την ευχή του Αγίου Φανουρίου. Τα κεριά έκαιγαν κοντά στο εικονοστάσι της Ανάληψης και τα λουλούδια στα βάζα χρωμάτιζαν τον περιβάλλοντα χώρο, όμορφα.
Πρόβαλε η λιτανική πομπή της εικόνας του Αγίου Φανουρίου με προπομπό τα εξαπτέρυγα και τον ιερέα Χαράλαμπο Κουμάτο που κρατούσε το Ευαγγέλιο. Ο πάντα ακούραστος επίτροπος της εκκλησίας Γεράσιμος Δρακόπουλος, είχε φροντίσει να κοσμήσει την εικόνα με ένα ωραίο λουλουδένιο στεφάνι, που με την ασημόγλυπτη κάλυψή της, έκανε τον Άγιο να είναι ευχαριστημένος για όσα συνέβαιναν για τη χάρη του.
Στάθηκαν μπροστά από το εικονοστάσι της Αναλήψεως και εκεί άρχισε η παράκληση και η ευλόγηση στις φανουρόπιτες. Όλο και μαζωνόταν κόσμος και όλο και κάποια γυναίκα έφερνε την πίτα της για να τιμήσει τον Άγιο ή επειδή μπορεί να την είχε και τάμα.
Βέβαια οι φανουρόπιτες στην Κεφαλονιά είναι στον τύπο του γλυκού και όχι σαν ψωμί που συνηθίζεται στον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο. Όπως τελειώσει η ευλόγηση στις φανουρόπιτες, η κάθε νοικοκυρά παίρνει τη δική της και αρχίζει να μοιράζει κάποια κομμάτια στον κόσμο. Αυτό είναι το έθιμο, να φτιάξεις τη φανουρόπιτα για να τιμήσεις τον Άγιο και απλόχερα να δώσεις τη μισή και πλέον στους πιστούς. Χαρήκαμε όσοι βρεθήκαμε σε αυτή την λιτάνευση της εικόνας του Αγίου Φανουρίου και στο μοίρασμα των φανουρόπιτων.
Τα διπλανά και κοντινά σπίτια με το εικονοστάσι, ήταν ανοικτά και σε υποδέχονταν στην αυλή του, όπου ήταν στρωμένα τα τραπέζια με φανουρόπιτες και άλλα γλυκά καθώς και αναψυκτικά. Στην οικία του Χαράλαμπου Αραβαντινού, του παλιού υδραυλικού του Δήμου Ληξουρίου, η Μαρία Αραβαντινού – Ζαφειράτου και η Βάσω Βιτωράτου – Αραβαντινού, είχαν στρώσει πραγματικό τσιμπούσι από όλα αυτά που ήθελε η μέρα του Αγίου Φανουρίου. Λίγο πιο κάτω δίπλα στο εικονοστάσι ο Θάνος Μπερδεμπές και η Ανδριανή Κουρούκλη, μοίραζαν γλυκά και με μια μπουκάλα στα χέρια πρόσφεραν αναψυκτικά σε όποιον έβλεπαν. Μα και λίγο πιο κει και άλλοι κερνούσαν τον κόσμο και το χαίρονταν η ψυχή τους. Ξαφνικά έπεσαν και τα σαμάκια και τα βεγγαλικά και τόνωσαν την όλη χαρά της επικοινωνίας.
Έτσι γιορτάζεται η εορτή του Αγίου Φανουρίου στην Κεφαλονιά και ιδιαίτερα στο Ληξούρι, με κέφι, με ευλάβεια, με θρησκευτικότητα, με ζωντάνια, με ανοικτοσύνη κοινωνική. Πάνω από όλα οι φανουρόπιτες είναι στον τύπο του γλυκού, και όχι σαν πιτοπούλι που είναι αλλού. Ο λόγος είναι ότι θέλουμε τη ζωή να κυλά γλυκά και χαρούμενα… Να είμαστε καλά και του χρόνου και πολλούς!
Κείμενα – Παρουσίαση: Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός
Ληξούρι 27-8-2008