Η υποκρισία για τη Γέφυρα του Αργοστολίου.

Το θέμα της Γέφυρας του Αργοστολίου (Δε Βοσσέτ κατ’ άλλους), βρίσκεται εδώ και δύο μήνες στο επίκεντρο συζητήσεων και αντιπαραθέσεων διαφόρων εμπλεκόμενων προσώπων και φορέων. Η όλη διαδικασία αντιπαράθεσης έφερε στην επιφάνεια τη φαιδρότητα, όλων των υπεύθυνων εμπλεκόμενων φορέων, με την οποία αντιμετωπίζουν την ιστορία και τη μνημειακή κληρονομιά του τόπου μας.

Αντί τελικά ένα τόσο σημαντικό θέμα, όπως το μνημείο αυτό, να ενώνει μια κοινωνία την διχάζει και την οδηγεί σε δυϊσμούς και πολώσεις. Αλλα ποιος ευθύνεται για αύτη την πόλωση και το αδιέξοδο για μια ακόμη φορά στο θέμα της γέφυρας και τελικά στις σημαντικές επιπτώσεις πού έχει για την ίδια την ύπαρξη της, αφού τα τελευταία 20 χρόνια συζητάμε την διάσωση της και τελικά, χάθηκαν είκοσι χρόνια. Μήπως στόχος αυτών των ατέρμονων συζητήσεων και αντιπαραθέσεων είναι η καταστροφή και νυν η βύθιση της γέφυρας μέσα από την ανυπαρξία οποιασδήποτε παρέμβασης;
Δύο απόψεις συγκρούστηκαν. Η άποψη να κλείσει η γέφυρα τώρα, διότι κινδυνεύει με καταστροφή. Και η άλλη να μην κλείσει, αν δεν υπάρχει τεχνική μελέτη και δεν ανοίξει πρώτα ο Περιφερειακός.
Όμως τελικά πρέπει να είναι η αντιπαράθεση ποιος έχει δίκιο ή τελικά ποιος μπορεί να βοηθήσει στη σωτηρία της Γέφυρας;
Πριν από δέκα χρόνια ένας επιφανής συμπατριώτης μας ο Νίκος Σουρής, έγραφε: «Απόμεινε η Γέφυρα – ο Πόντες να μας κοιτά άλλοτε μελαγχολικά άλλοτε με αγανάκτηση. Οι μισοβουλιαγμένες καμάρες της μοιάζουν με στόμα ενός γίγαντα που κλαίει σπαρακτικά…” (Αύγουστος 1993) και επίσης «Αντί να ξαναχτίσουμε πέτρα-πέτρα τη Γέφυρα που βουλιάζει, ασφαλτοστρώνουμε το δρόμο της κουμπάρας πού διαθέτει 27 ψήφους» (Ιούνιος 1995) και άλλου «Με τις ηρωικές τους προσπάθειες άφησαν έξω από το πακέτο Ντελόρ τη Γέφυρα και το Κάστρο, για να φτιάξουν «Πολύκεντρο». Ενώ τα ποριά της γέφυρας είναι πεταμένα στον Κούταβο και λογικά κάποιος αρχαιολάτρης θα τα μαζέψει. “Έτσι αύριο θ’ αναγκαστούμε να πλακοστρώσουμε τη Γέφυρα με ψευδομάρμαρα» (Νοέμβριος 1995). Τότε ο κ. Καλαφάτης ήταν Δήμαρχος Αργοστολίου, ο κ. Φόρτες και κ. Κοτσιλίνης Αντιδήμαρχοι, ο κ. Φραντζής Κοινοτάρχης Μεταξάτων, οι όποιοι ποτέ μέχρι σήμερα δεν βγήκαν να εκφράσουν την αγωνία τους για τη Γέφυρα του Κουτάβου καί ειδικά τα προηγούμενα 20 χρόνια δεν είχαν καμία δημόσια τοποθέτηση. Αντιμετώπιζαν τη γέφυρα ως να μην υπήρχε. Αλλά τι να θυμηθούμε, τον καιροσκοπισμό του 1994 του τ. Δημάρχου Αργοστολίου πού έκλεισε τη γέφυρα και μετά λίγες ήμερες την ξανάνοιξε καταγγέλλοντας το Νομάρχη!!!
Η Νέα Δημοκρατία ποτέ δεν πήρε θέση για το θέμα, ούτε βέβαια και το τοπικό ΠΑΣΟΚ.
Τον Ιούλιο, ο Δήμαρχος Αργοστολίου ήρθε σε οξεία αντιπαράθεση με τον Νομάρχη με σκληρούς χαραχτηρισμούς προς το πρόσωπο του. Μετά του ζήτησε συγνώμη στη συνεδρίαση του Νομ. Συμβουλίου (!) Ή ιστορία του 1994 επαναλήφθηκε τις πρώτες ήμερες του Ιουλίου από τον νυν δήμαρχο. Μόνο πού τη δεύτερη φορά ή τραγωδία έγινε κωμωδία. Μια Κωμωδία ή οποία εξελίχθηκε και στο Νομ. Συμβούλιο της 4ης Αυγούστου πού γέμισε ή αίθουσα από κορκοδύλεια δάκρυα, από Όλους αυτούς πού είναι υπεύθυνοι τα τελευταία είκοσι χρόνια για την καταντά της γέφυρας και ποτέ δεν τόλμησαν να πάρουν μια πρωτοβουλία για το θέμα αυτό. Και σήμερα για λόγους καθαρά καιροσκοπικούς ανοίγουν το θέμα για αποπροσανατολισμό. Γιατί αυτή ή κίνηση δεν έγινε πέρυσι, πρόπερσι, αντιπρόπερσι, πριν 10 χρόνια, πριν είκοσι;
Απόψεις για δημιουργία νέας γέφυρας ή διαπλάτυνση της υπάρχουσας μόνο την φαιδρή πλευρά της υποθέσεως αντιπροσωπεύουν. Η όποια προσπάθεια διάσωσης της γέφυρας δεν μπορεί να περνά μέσα από την αλλαγή φυσιογνωμίας της πόλεως. Είναι ανόητα πράγματα αυτά και δεν απέχουν πολύ από τις πρώιμες ευαισθησίες των πραγματικών υπεύθυνων όλα αυτά τα χρόνια για το κατάντημα της.
Η γέφυρα πρέπει να σωθεί. Δεν μπορούν να την σώσουν οι νεκροθάφτες της. Οι άνθρωποι πού διαχειρίστηκαν εκατοντάδες δις στο νομό και δεν είχαν ποτέ την ευαισθησία να «ρίξουν» μία δραχμή στη γέφυρα του Κουτάβου. Η Γέφυρα έχει ταυτιστεί με την ιστορία και τη ζωή της πόλεως του Αργοστολίου. Έχει ταυτιστεί με τη νεώτερη ιστορία του νησιού. Πρέπει να σωθεί και θα σωθεί.

Υ.Γ Οί κάτοικοι των Δειλινάτων καί Φαρακλάτων έχουν δίκιο. “Όμως πρέπει να καταλάβουν ότι ή κοινωνική συμβίωση απαιτεί συνεισφορά του καθένα μας στη διατήρηση της μνήμης, της ιστορίας και της παράδοσης. Έτσι ή πατρίδα απαιτεί και τη δική τους συνεισφορά στη διάσωση της γέφυρας. Και πρέπει να δώσουν κι αυτοί το μερίδιο της συμμετοχής τους.

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑ.