Θανάσης Μουίκης: «Δεν υπάρχει σεβασμός & διορατικότητα…»

Ήταν Αύγουστος του 2007 όταν την ημέρα της κλήρωσης των αγώνων των Εθνικών κατηγοριών στο ξενοδοχείο Caravel στην Αθήνα, ο κ. Γιώργος Βασιλακόπουλος έβγαλε έναν ουσιώδη και πραγματικά συγκινητικό λόγο.Όλη του η ομιλία στηρίχθηκε στην σπουδαιότητα του εθελοντισμού των ανθρώπων εκείνων που ασχολούνται παραγοντικά, στηρίζοντας τις ομάδες σε μικρές και μεγάλες κατηγορίες και που χωρίς αυτούς δεν θα γινόταν τίποτα από αυτό που σήμερα γίνετε στο χώρο.

Μίλησε για εμάς που βάζουμε χρήματα από την τσέπη, ατελείωτο χρόνο και προσπαθούμε να πείσουμε την τοπική πολιτεία και τους πολίτες της να συνεισφέρουν σε κάτι το υγιές όπως είναι ο αθλητισμός και τα παιδιά.

Χάρηκα λοιπόν και συγκινήθηκα προσωπικά γιατί αισθάνθηκα ότι μας αναγνωρίζει ο χώρος και αντιλαμβάνεται την καθημερινή προσπάθεια και υπέρβαση που κάνουμε μαζί με φίλους για το μπάσκετ που τόσο αγαπάμε.

Όμως υπάρχουν και κάποια αναπάντητα μέχρι στιγμής ερωτήματα.

Ποιοι κύριε Βασιλακόπουλε είναι οι άνθρωποι εκείνοι που θα δουν την ξεχωριστή και τόσο φιλότιμη προσπάθεια που κάναμε όλο αυτό το χρονικό διάστημα και με ιδιαίτερη πίστη και ένταση τα τελευταία έξι χρόνια, προσπαθώντας να κρατηθούμε μακριά από κακοτοπιές και διαπλοκές;

Γνωρίζετε την προσπάθειά μας από τον προκριματικό γύρο του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Εφήβων το 2006 που διεξήχθη στην Κεφαλονιά, τόσο εσείς, αλλά και ακόμα περισσότερο ο πρόεδρος της Ε.Σ.Κ.Α.-Η. κ. Παναγιώτης Τσαγκρώνης.

Θεωρητικά, θα έπρεπε να τυγχάνουμε ίσης μεταχείρισης διότι άνθρωπος της Κ.Ε.Δ. όπως ο κ. Ανδρέας Παπαδόπουλος και της Ε.Ο.Κ. όπως ο κ. Παναγιώτης Τσαγκρώνης προέρχονται από την περιοχή της Πάτρας.

Αυτοί που είναι καθήκον τους να αφουγκράζονται τις ανησυχίες μας, να μας προστατεύουν από τα κακώς κείμενα του χώρου και συγκεκριμένα από τις επαναλαμβανόμενες πολύ κακές διαιτησίες και από την ελλιπή έως μηδενική αποστολή κριτών.

Να δίνουν σημασία σε προσπάθειες που και αυτούς τους αναδεικνύουν, κάνοντας τους να νοιώθουν ακόμα πιο περήφανοι και αποτελεσματικοί.
Πιστεύουμε ότι είναι συμφέρον του Ελληνικού μπάσκετ, ομάδες της επαρχίας και ειδικά της νησιωτικής Ελλάδας να υπάρχουν και να προοδεύουν γιατί τα μεγάλα κέντρα είναι πλέον κορεσμένα.

Γιατί όμως δεν ενδιαφέρονται για τη λύση τέτοιων προβλημάτων, όταν κατΆ επανάληψη τους έχει ζητηθεί και αδιαφορούν για την ύπαρξη μίας υγιούς, οικονομικά και ηθικά, κίνησης στο χώρο του μπάσκετ;
Όταν εμείς είμαστε χρόνια δίπλα τους στο χώρο αυτό με πολλούς τρόπους και πραγματοποιώντας αρκετά – για τις δυνατότητές μας – έργα και διοργανώσεις, από ιδρύσεως της Ένωσης;

Όταν για 25 ολόκληρα χρόνια στην Ένωση παλεύαμε να περάσουμε μέσα από «γκρίζους τοίχους» και να περπατήσουμε επιτέλους στα Εθνικά πρωταθλήματα; Γιατί η ιστορία αυτή συνεχίζεται; Για πόσο ακόμα;

Μιλώντας για την ομάδας μας, είμαστε πρακτικοί και ενεργητικοί, προσπαθώντας να κάνουμε πράξεις τα λόγια μας και πάνω απΆ όλα είμαστε ηθικοί σε ένα χώρο που δυστυχώς ή είναι γεμάτος από ανθρώπους μειωμένων δυνατοτήτων ή μειωμένου ήθους.

Αντιπροσωπεύουμε τις απόψεις ολόκληρου του νησιού.
Οι Κεφαλονίτες είμαστε περήφανοι, όχι τρελοί.
Ξέρουμε, άλλωστε, ότι και άλλοι άνθρωποι νοιώθουν όπως εμείς, αλλά σπάνια κάποιος τα λέει με το όνομα τους, προφανώς φοβούμενος τους έχοντες και κατέχοντες στο χώρο!

ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΑΣΚΕΤ!

Ο Γενικός Διευθυντής του Α.Σ. Κεφαλονιά
Θανάσης Μουίκης