Καταγγελία αναγνώστη: «Κρίσεις διευθυντών δευτεροβάθμιας…»

Τι είν’ αυτό που το λένε…συνέντευξη…

Είμαι καθηγήτρια,εθελοντικά «αποκεντρωμένη» στην Κεφαλλονιά, που τη διάλεξα από αγάπη και μόνο, χωρίς συγγενείς ή καταγωγή από το νησί. Με πάνω από 25 χρόνια στην εκπαίδευση όταν πρωτοήρθα, και με ένα πλούσιο βιογραφικό (μεταπτυχιακά, σεμινάρια κλπ) πίστευα ότι ήμουν χρήσιμο κεφάλαιο στον χώρο που υπηρετώ.ΤΟΛΜΗΣΑ, χωρίς να έχω εντοπιότητα, να θέσω υποψηφιότητα για διευθύντρια σχολικής μονάδας στις προηγούμενες κρίσεις, αλλά και στις τρέχουσες.(Και για προΙσταμένη Δ/νσης πέρυσι).

Την πρώτη φορά, είχα ρεκόρ μορίων, ήρθα δεύτερη με διαφορά ενός μόνο μορίου από τον πρώτο, μεταξύ τριάντα περίπου υποψηφίων που ακολουθούσαν με διαφορά. Δεν με έκαναν διευθύντρια γιατί, παρ’ όλα τα προσόντα μου και τα σαράντα πέντε λεπτά που με ανέκρινε το ΠΥΣΔΕ, δεν είχα ΕΝΤΟΠΙΟΤΗΤΑ και αυτό ήταν αρκετό.

Έμαθα στη συνέχεια (εκ των έσω) ότι η απόφαση του ΠΥΣΔΕ ήταν εξ αρχής ειλλημένη, θα δινόταν προτεραιότητα στους ήδη διευθυντές ασχέτως προσόντων.’Aρα κάποιοι έπρεπε να μηδενιστούν στη συνέντευξη.Ασχέτως ικανοτήτων, προσωπικότητας και τυπικών προσόντων βέβαια.

Πέρασε η τετραετία. Στο μεταξύ, άλλαξαν κυβέρνηση και υπουργοί και ήρθαν νέοι όροι στη ζωή μας, όπως “διαύγεια”, “νέος τύπος συνέντευξης όπου όλα καταγράφονται” κλπ, που υποτίθεται ότι θα εξασφάλιζαν μια πιο αξιοκρατική στάση (τουλάχιστον), αν και στην Ελλάδα γνωρίζουμε καλά το ρόλο της συνέντευξης:Είναι το αντίθετο από ότι οπουδήποτε αλλού.

Πέρυσι πήρα μέρος και στις διαδικασίες για Προϊσταμένους Διευθύνσεων. Πάλι είχα περισσότερα μόρια από τον ένα και μοναδικό έτερο υποψήφιο. Πάλι παραγκωνίστικα.

Και αφού άλλαξε ο τρόπος μοριοδότησης για τους Δ/ντές Σχολικών Μονάδων, βρέθηκα αυτή τη φορά στην ένατη θέση μεταξύ τριάντα δύο υποψηφίων, σε ότι αφορά τα μετρήσιμα μόρια.Αλλά πριν προλάβω να περάσω από την συνέντευξη, στην οποία εκτιμώ με την πείρα των τριάντα χρόνων μου στην εκπαίδευση ότι πήγα πολύ καλά, είχα ακούσει να κυκλοφορούν συγκεκριμένα ονόματα που προορίζονταν για συγκεκριμένα σχολεία και φήμες, δυστυχώς όχι ανυπόστατες, ότι πάλι θα προωθηθούν πρόσωπα που έχουν “προσόντα” κομματικά, τοπικιστικά και προσωπικά,και όλοι οι άλλοι θα βρεθούμε απ’ έξω.

Και έτσι έγινε Χθες βγήκαν τα αποτελέσματα. Όχι μόνο βρέθηκα απ’ έξω, αλλά ούτε καν σε μια σειρά κατάταξης τέτοια μεταξύ των επιλαχόντων, ώστε να είναι αδύνατον ακόμα και αν αδειάσει κάποια θέση να μπορώ να τοποθετηθώ.

Τι να σας πω; Έχω αρχίσει να ανησυχώ σοβαρά για τη νοημοσύνη μου.Φαίνεται ότι είμαι καθυστερημένη, ανεγκέφαλη, ζώον, κάτι τέλος πάντων χωρίς αντίληψη,μνήμη, κρίση, χωρίς προσωπικότητα,δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη, ένα τίποτα τέλος πάντων,, αφού και πάλι μηδενίστικα!

(Αυτό βέβαια δεν έχει εμποδίσει τους ίδιους ανθρώπους που με έκριναν, σε άλλες περιπτώσεις να έχουν εκθειάσει τα χαρίσματά μου)!

Φαίνεται λοιπόν από τους ανυπόστατους αυτούς πίνακες, με την πρώτη ματιά, ότι το “μαγείρεμα” έγινε αριστοτεχνικά, με τόση μαεστρία, με τόση λεπτομέρεια στη συνταγή για να μην τους ξεφύγει τίποτα και γίνει κατά λάθος διευθυντής κάποιος όχι ημέτερος,ότι και αν σημαίνει αυτό, με τόση λεπτομέρεια που θα τη ζήλευε και ο Μαμαλάκης!

Και ερωτώ, την κ. Υπουργό, αν θέλει διαύγεια και σωστή στελέχωση, γιατί η βαθμολογία από την συνέντευξη δεν δίνεται αμέσεως στον κάθε ένα υποψήφιο αλλά βγαίνει αφού ολοκληρωθεί η διαδικασία; Μήπως για να “μαγειρευτεί” καλά το αποτέλεσμα; (Θα αφήσω στην άκρη τις ΠΑΡΑΤΥΠΙΕΣ και ΠΑΡΑΝΟΜΙΕΣ που συνέβησαν κατά την διαδικασία).

Θα έχουμε λέει και δικαίωμα ενστάσεων! Αυτό είναι το δεύτερο ανέκδοτο: Τις ενστάσεις θα εξετάσουν πάλι οι ίδιοι άνθρωποι! Ούτε ανώτερο όργανο, ούτε ένας άνθρωπος από κάπου αλλού, πχ από την Περιφέρεια, από το Υπουργείο, από το διπλανό νησί, κάποιος τέλος πάντων που θα εξασφάλιζε μια στοιχειώδη ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ! Aσε που εκτός των άλλων, αυτοί που μας κρίνουν θα έπρεπε να είναι ανώτεροι των κρινομένων, όχι ΙΣΟΙ ΚΑΙ ΚΑΤΩΤΕΡΟΙ.

Δηλαδή ό,τι και να κάνουμε κάποιοι υποψήφιοι, ασχέτως προσόντων, χαμένοι είμαστε “από χέρι”! Δεν υπάρχει διέξοδος.

Χρειάζεται τώρα εγώ να κάνω ρητορικά ερωτήματα όπως, γιατί δεν διορίζουν κατ’ ευθείαν από τις αιτήσεις τους “δικούς τους”, ό,τι και να σημαίνει αυτό, να ξεμπερδεύουμε, παρά μας ταλαιπωρούν με χαρτιά και συνεντεύξεις;Αφού είτε απαντήσουμε άριστα είτε πούμε ένα τραγουδάκι της αρεσκείας μας, το ίδιο είναι! Οι εκλεκτοί θα πάρουν καλό βαθμό, οι άλλοι θα μηδενιστούν.

Χρειάζεται να επισείσουμε την προσοχή της κ.Διαμαντοπούλου ότι το ωραίο σύστημα που εμπνεύσθηκε (νόμος 3848) για να αποκτήσει η ταλαίπωρη παιδεία αυτής της χώρας καλύτερα στελέχη “μπάζει” από όλες τις μεριές και αυτό και ένας αδαής το καταλαβαίνει, αφ’ ης στιγμής δεν υπάρχει ούτε ένας ουδέτερος κριτής στις επιτροπές,και υπάρχουν μόνο ντόπιοι,΄που κάνουν κυριολεκτικά ό,τι θέλουν, δηλαδή Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει; Η μάλλον το γνωρίζει η κ. Υπουργός και το υποθάλπει;

Μη μας εμπαίζετε κυρία Διαμαντοπούλου, αρκετά! Δεν σας τιμά να υποτιμάτε τη νοημοσύνη μας! Τουλάχιστον μην το κάνετε θέμα, πάρτε εκείνους που θέλετε με συνοπτικές διαδικασίες, τοποθετήστε τους εκεί που επιθυμείτε μέσω των γνωριμιών και των παρόμοιων άλλων τους… προσόντων και τελειώνετε! Να γλιτώνουμε και την ταλαιπωρία οι υπόλοιποι και να ξυπνήσουμε και μερικοί ονειροπόλοι, που αποκτήσαμε προσόντα για να προσφέρουμε όσο μπορούμε περισσότερα στην παιδεία, που κανείς δεν έδωσε σημασία στα προσόντα αυτά και που πιστέψαμε ότι εσείς θα βάζατε τα πράγματα στη θέση τους!

Όσο για τους …”συναδέλφους” της επιτροπής, τι να πω…Εγώ στη θέση τους θα ντρεπόμουνα να τους κοιτάξω στα μάτια. Αλλά αυτό προϋποθέτει ΗΘΟΣ.

(‘Αραγε τα ίδια γίνονται και στην Αθήνα;)