Ναπολέων Λιναρδάτος: «Tου De Bosset γιοφύρι (ή Της Αρτας το Γιοφύρι έκδοση 2009)»

Σαράντα πέντε βουλευτές κι εξήντα εργολάβοι

γιοφύρι εθεμέλιωναν στου Κούταβου το διάβα.

Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν.
Μοιρολογιούν οι βουλευτές και κλαιν οι εργολάβοι:

“Αλοίμονο στούς κόπους μας, κρίμα στις μιζαδιές μας,
ολημερίς να χτίζουμε το βράδυ να γκρεμιέται.”
Ο Βούτος εδιάβη κι έκατσε αντίκρυ στό λιμάνι,
κι έλεγε με δημοσιογραφική λαλίτσα:

“Αν δε στοιχειώσετε παράγοντα, γιοφύρι δε στεριώνει,
και μη στοιχειώσετε Αλβανό, μη ξένο, μη τουρίστα,
παρά του μεγαλοπαράγοντα την κίτρινη φυλλάδα,
που έρχεται αργά τ’ αποταχύ και πάρωρα το γιόμα.”

Τ’ άκουσ’ ο δήμαρχος και του θανάτου πέφτει.
Πιάνει, μηνάει της κίτρινης με το πουλί τ’ αηδόνι:
Αργά ντυθεί, αργά αλλαχτεί, αργά να πάει το γιόμα,
αργά να πάει και να διαβεί του .

Και το πουλι παράκουσε κι αλλιώς επήγε κι είπε:
“Γοργά ντύσου, γοργά άλλαξε, γοργά να πας το γιόμα,
γοργά να πας και να διαβείς του De Bosset το project.”

Να τηνε κι εμφανίστηκε από την άσπρη στράτα.
Την είδ’ ο δήμαρχος, ραγίζεται η καρδιά του.
Από μακριά τους χαιρετά κι από κοντά τους λέει:

“Γειά σας, χαρά σας, βουλευτές και σεις οι εργολάβοι,
μα τι έχει ο δήμαρχος και είναι βαργομισμένος;
“Η ψηφοφορία του ‘πεσε στην πρώτη καταμέτρηση,
και ποιός να μπει, και ποιός να βγει, μη ψήφο θε νά εβρει;”
“Δήμαρχε, μην πικραίνεσαι κι εγώ να πά σ’ τη φέρω,
εγώ να μπω, εγώ να βγω, την ψήφο θε νά ‘βρω.”

Μηδέ καλά κατέβηκε, μηδέ στη μέση πήγε,
“Τράβα, καλέ μ’ τον άλυσο, τράβα την αλυσίδα
τι όλον κόσμο ανάγειρα και τίποτες δεν βρήκα.”

Ο Αρμος πηχάει με το μυστρί κι ο Μπάμπης με τον ασβέστη,
παίρνει κι ο Αλεβιζόπουλος και ρίχνει μέγα λίθο.

Και ζήσαν αυτοί καλά και μεις a little better.

ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΙΝΑΡΔΑΤΟΣ