Οι μπουκαμβίλιες

Η Κεφαλονιά πάντα ξεχώριζε για τους κήπους της και τις αυλές της γεμάτες λουλούδια που ξεφύτρωναν από αρτάνες και γλάστρες, φυτά πράσινα αλλά και πολύχρωμα αρωματικά που έκαναν το περιβάλλον μαγικό.

Αυτή η μαγεία επεκτάθηκε και έξω από τα σπίτια στην οδό Βανδώρου, μικρό πλακόστρωτο δρομάκι στο Αργοστόλι.

Περπατάς ανάμεσα σε καλαίσθητα μικρά μαγαζιά λουλουδοσκέπαστα και πως η καρδιά σου να μην ανοίξει από τις πολύχρωμες πινελιές της μπουκαμβίλιας που ακουμπάνε στοργικά στους τοίχους των σπιτιών και σαν ατίθασα φυτά που είναι ξεχύνονται σε ύψος και σε άπλωμα οι βλαστοί τους για να ζεύξουν τις δύο πλευρές των δρόμων αγκαλιάζοντας πόρτες και μπαλκόνια.

Με το ανέβασμα τους προσπαθούν να συναντήσουν την αγκαλιά του πατέρα ήλιου και εσύ ο διαβάτης αφήνεσαι σε αυτό το παιχνίδισμα και χασομεράς να κοιτάς το μπέρδεμα των χρωμάτων τους προσπαθώντας να πνίξεις την καθημερινότητα σου μέσα σε κάποια γλάστρα ή στο χώμα της γης που άφησε τις ρίζες τους να βλαστήσουν και να ανεβούν, να σμίξουν με τον ουρανό και να αγκαλιάσουν το χρώμα του.

Τα σιδερένια πέργκολα βοηθούν στο κυκλικό σχήμα που παίρνει το φυτό και σχηματίζουν ένα λουλουδένιο ουρανό που ξεκουράζει το βλέμμα των περαστικών.

Ο διαβάτης από το δρομάκι με τους κυβόλιθους έχει την αίσθηση ότι γίνεται ένα με τη φρεσκάδα και τον πλούσιο ίσκιο που του χαρίζουν τα πράσινα κλαριά και τα ζωντανά χρώματα του φυτού που φιλικά προσφέρει ευχαρίστηση στα μάτια.

Ας γίνει προσπάθεια να επεκταθεί αυτή η λουλουδένια ομορφιά και στα άλλα παράλληλα δρομάκια της πόλης, να προσφέρει ευχαρίστηση και να δώσει ξεκούραση στους περαστικούς που θα βλέπουν τις μοβ, τις κόκκινες και τις ροζ μπουκαμβίλιες με την έπαρση που τους δίνει η ομορφιά τους να σκαρφαλώσουν και στα δικά τους παράθυρα και στα δικά τους μπαλκόνια.

Κείμενο: Μπούλα Παπαδάτου