Ο Αρχιμουσικός Διονύσης Αλεξανδρόπουλος

Ο Διονύσης Ευαγγέλου Αλεξανδρόπουλος, καταγόταν από τα Μιχαλιτσάτα, αλλά από μικρός έζησε στο Ληξούρι, μια και η οικογένειά του ήταν εγκατεστημένη, αρκετά πριν, από την προσεισμική περίοδο, στη πόλη αυτή.

Από μικρή ηλικία μαθήτευσε στη Φιλαρμονική του Ληξουρίου, αρχικά κοντά στον τότε αρχιμουσικό, Χρήστο Τσέκο, και μυήθηκε στα μονοπάτια της τέχνης των ήχων μέσα από το μουσικό όργανο που αγάπησε, το κλαρίνο.

Όργανο που με τους ήχους του αγγίζει πάμπολλες φανερές και κρυφές πτυχές των συναισθημάτων του ανθρώπου.

Το μουσικό αυτό όργανο ήταν αφορμή να στρατολογηθεί στα 1952-53, στην μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού. Μετά το πέρας της θητείας του, ήλθε στο Ληξούρι και παράλληλα με τη βιοπάλη της ζωής του, εργάστηκε ως κουρέας, συνέχισε να δίνει καθημερινά το παρόν του στη Φιλαρμονική Σχολή του τόπου του.

Επίσης, γύρω στο 1960 μαζί με άλλους μουσικούς του Ληξουρίου, όπως: τον Γεράσιμο Μουρελάτο, υπέροχο κορνετίστα, τον Ανδρόνικο Κουρούκλη, αρχιμουσικό και μαέστρο χορωδιών, τον Νικόλα Σφαέλο, αξιόλογο μουσικό, τον Νίκο Λεγάτο, ντραμς, σχημάτισαν μια εξαιρετική ορχήστρα που κόσμησε με την παρουσία της σε πολιτιστικές εκδηλώσεις στο Ληξούρι και σε όλο το νησί.

Ο Διονύσης Αλεξανδρόπουλος δεν ήταν μόνο ένας άξιος κλαρινετίστας της Φιλαρμονικής Ληξουρίου. Ήταν αυτός που συνέχισε την παλαιά αλλά ωφέλιμη μαθητεία που έπρατταν οι προχωρημένοι και άξιοι μουσικοί οργανοπαίχτες.

Έγινε ένας εκπαιδευτής στο κλαρίνο για νέους μουσικούς και που κοντά του πήραν σταθερές μουσικές βάσεις και δεξιότητες οι μετέπειτα και σημερινοί μουσικοί της φιλαρμονικής. Τον χαρακτήριζε η υπομονή, η σταθερότητα του λόγου του, η αγάπη και η ανιδιοτέλεια για να μεταδώσει στους εκπαιδευόμενους μουσικούς ότι καλύτερο ήξερε.Στα μέσα του φθινοπώρου του 2008 έφυγε από τη ζωή για την αιωνιότητα. Η Χριστουγεννιάτικη συναυλία της Φιλαρμονικής Σχολής Ληξουρίου το 2008 αφιερώθηκε στη μνήμη του.