«ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ – ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΓΕΦΥΡΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ».

Προς το Υπουργείο Πολιτισμού
Γραφείο κ. Υπουργού

Κύριε Υπουργέ,
Πληροφορηθήκαμε ότι εντός των ημερών θα συζητηθεί στο κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο η πρόοδος του Ερευνητικού Προγράμματος για την αποκατάσταση και ενίσχυση της Γέφυρας De Bosset στο Αργοστόλι.Επειδή γνωρίζουμε ότι η πολιτική ηγεσία και οι αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου σας δέχονται ασφυκτικές πιέσεις από «ακτιβιστές» συμπολίτες μας με στόχο τη λήψη πολιτικής απόφασης για τη χρήση της Γέφυρας ως οδογέφυρας (διέλευση αυτοκινήτων σε διπλή κατεύθυνση), επιθυμούμε να θέσουμε υπόψη σας τα ακόλουθα.

1. Η Γέφυρα De Bosset είναι ένα μοναδικό ιστορικό αρχιτεκτόνημα-μνημείο που, τραυματισμένο αλλά όρθιο, κατάφερε να διασωθεί από τη λαίλαπα των σεισμών του 1953 που ρήμαξαν τον τόπο μας. Αποτελεί το μοναδικό στοιχείο σύνδεσης των δυο εποχών – προσεισμικής και μετασεισμικής – και ο κόσμος μας, φορτισμένος συναισθηματικά μαζί του, το θεωρεί και το προβάλλει ως κύριο χαρακτηριστικό της πόλης του.
Οι Υπηρεσίες σας εξάλλου, θα σας βεβαιώσουν ότι η Γέφυρά μας έχει χαρακτηρισθεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο και ως τέτοιο υπάγεται στις προστατευτικές διατάξεις διεθνών συμβάσεων και της εθνικής μας νομοθεσίας «για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς».

2. Για την ιστορία, σημειώνουμε ότι η Γέφυρα κατασκευάστηκε κατά την περίοδο της Αγγλοκρατίας (1813-1831) με τα μέσα της εποχής και για την εξυπηρέτηση των αναγκών της εποχής (διέλευση ζωήλατων οχημάτων, υποζυγίων και πεζών). Στα νεότερα χρόνια άρχισε προοδευτικά η χρήση της από αυτοκίνητα οχήματα και ιδιαίτερα, μετά τους σεισμούς του 1953, η χρήση αυτή έγινε κατάχρηση με τη ραγδαία και ανεξέλεγκτη διέλευση αυτοκινήτων οχημάτων κάθε όγκου και βάρους και μάλιστα, παρά το ανεπαρκές εύρος του οδοστρώματος της Γέφυρας, σε δυο κατευθύνσεις.
Όπως ήταν επόμενο, τα τροχαία ατυχήματα ήταν συχνά και οι ζημιές στο μνημείο ανυπολόγιστες.
Ωστόσο, η πολύχρονη αυτή πρακτική χρήσης της γέφυρας, δημιούργησε «καθεστώς εθισμού» στους εποχούμενους χρήστες της, κυρίως κατοίκους των γύρω χωριών, οι οποίοι συμβιβάστηκαν με την απαράδεκτη και θανάσιμα επικίνδυνη προσβασιμότητά της και εκ του λόγου αυτού, όχι μόνο αρνούνται να δεχθούν, αλλά θεωρούν καίριο πλήγμα και «έγκλημα κατά του τόπου» τις μέχρι σήμερα κρατικές ενέργειες που έχουν στόχο την αποκατάσταση-διάσωση του μνημείου και την πεζοδρόμησή του.
Είναι χαρακτηριστικό το επισυναπτόμενο από 8/7/2004 ψήφισμα της «Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα για τη διάνοιξη της Γέφυρας De Bosset», με το οποίο «υπαγορεύονται» στο Υπουργείο οι ακολουθητέες διαδικασίες για να μεταλλαχθεί η Γέφυρα σε δρόμο διπλής κατεύθυνσης αυτοκινήτων και, σε αντίθετη περίπτωση, απειλούνται δυναμικές κινητοποιήσεις.

Είναι επίσης χαρακτηριστική η αφελής και έωλη, όπως θα δείξουμε, επιχειρηματολογία που προβάλλουν, για να στηρίξουν τη θέση τους.

Συγκεκριμένα:
α) ισχυρίζονται ότι «πάμε διακόσια χρόνια πίσω» γιατί σήμερα, αντί να μικραίνουν οι αποστάσεις, αντίθετα μεγαλώνουν, θεωρώντας ότι τα 2 χλμ παραπάνω που διανύουν (δρόμος εναλλακτικός γύρος του Κουτάβου) για να πάνε σπίτι τους, τους «τρώει» χρόνο και καύσιμο.
Αγνοούν όμως το γεγονός ότι σήμερα η σχέση χρόνου-απόστασης έχει μεταβληθεί δραματικά λόγω της ταχύτητας της αυτοκίνησης και ότι η πρόσθετη ποσότητα καυσίμου που κταναλώνουν για την πρόσθετη διανυόμενη απόσταση, είναι αστεία, συγκρινόμενη με την αλόγιστη υπερκατανάλωσή του για πάμπολλες άλλες μη αναγκαίες διαδρομές, σε μια πόλη όπου μπορεί να πάει κανείς παντού με τα πόδια.
β) Ισχυρίζονται ότι η τοπική αγορά έχει «μαραζώσει» γιατί το πρόσφατο προσωρινό (και το ενδεχόμενο οριστικό μελλοντικό κλείσιμο της γέφυρας), δεν επιτρέπει στους εποχούμενους καταναλωτές την πρόσβαση στα καταστήματά τους για τα ψώνια τους.
Αγνοούν όμως ότι αν όντως παρατηρείται κάμψη στην κίνηση της τοπικής αγοράς, αυτό οφείλεται στην γενικότερη οικονομική συγκυρία, στην εγκατάσταση και λειτουργία υπερκαταστημάτων γνωστών αλυσίδων στην περιοχή, αλλά και στην παντελή έλλειψη χώρων parking στην αγορά που αναγκάζει τον κόσμο να στρέφεται αλλού.
Σημειωτέον ότι ένας από τους λόγους έλλειψης χώρων στάθμευσης, είναι η εμμονή των ανθρώπων της αγοράς να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους μπροστά από τα καταστήματά τους, σε χώρους δηλαδή, που αν αυτά έλλειπαν, θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν εκατοντάδες υποψήφιους πελάτες τους, όλη την εργάσιμη μέρα.
γ) Οι εξ αυτών «οικολόγοι», ισχυρίζονται ότι η διοχέτευση της κυκλοφορίας από την εναλλακτική οδό του γύρου του Κουτάβου, θα επιβαρύνει με οχληρούς θορύβους και εκπομπές καυσαερίων την πανίδα της λιμνοθάλασσας.
Αγνοούν όμως ότι η εναλλακτική αυτή οδός είναι προσωρινή και ότι η οριστική λύση του όντως υπαρκτού κυκλοφοριακού προβλήματος της περιοχής, θα επιτευχθεί με την εφαρμογή του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου της πόλεως Αργοστολίου, προς την κατεύθυνση της οποίας θα έπρεπε να στρέψουν τις όποιες κινητοποιήσεις τους. Ακόμη και τις «δυναμικές’.

Η ανωτέρω όμως «επιχειρηματολογία.» αγνοεί επιπρόσθετα το μετά βεβαιότητας προσδοκώμενο τουριστικό όφελος που θα προκύψει για όλους, από την εκ της πεζοδρόμησης της Γέφυρας αναβάθμιση του κόλπου και της πόλης του Αργοστολίου. Και όλου του Νησιού.
Εθελοτυφλεί πράγματι, όποιος δεν «βλέπει» ότι μια πεζογέφυρα της αρχιτεκτονικής, ιστορικής και αισθητικής αξίας της Γέφυρας De Bosset, ελεύθερη για περίπατο, ποδηλασία, ψάρεμα, ποικίλες θερινές πολιτιστικές και ψυχαγωγικές εκδηλώσεις, θ’ αποτελούσε ισχυρό πόλο έλξης για ντόπιους και ξένους.
Αγνοεί τέλος και τα μέχρι τώρα ευρήματα του εκτελούμενου σχετικού ερευνητικού προγράμματος από τα οποία προκύπτει ότι:

«……πέρα από την προφανή ανεπάρκεια της γέφυρας από καθαρά συγκοινωνιακής άποψης (γεωμετρικά χαρακτηριστικά), οποιαδήποτε μελέτη αποκατάστασης της γέφυρας που να πληροί τις σημερινές προδιαγραφές και κανονισμούς, θα οδηγούσε υποχρεωτικά σε πολύ εκτεταμένες επεμβάσεις, αν όχι σε πλήρη ανακατασκευή του κορμού της γέφυρας. Θα μιλούσαμε δηλαδή για μια άλλη γέφυρα και όχι για την διατηρητέα γέφυρα De Bosset». (Μελέτη Αποκατάστασης-ενίσχυσης Γέφυρας Κεφ. 2 Στόχοι και γενικές αρχές της μελέτης).

3. Η δική μας έντονη βούληση είναι να μη παραδώσουμε στα παιδιά μας μια άλλη γέφυρα, αλλά εκείνη που παραλάβαμε από τους δικούς μας γονείς.
Γιαυτό, η δική μας θέση είναι σύμφωνη με τη διεθνή και εθνική νομοθεσία, σύμφωνη με τις μέχρι σήμερα εφαρμοσθείσες διαδικασίες και εκτελεσθείσες από το Υπουργείο σας ενέργειες στα πλαίσια του σχετικού ερευνητικού προγράμματος, σύμφωνη με τις αρχές της αειφορίας και της προστασίας του περιβάλλοντος, σύμφωνη με όσα υπαγορεύει η επιστήμη, σύμφωνη με την διοικητική ηθική, σύμφωνη τέλος με τις ευαισθησίες της μεγάλης πλειοψηφίας του Κεφαλονίτικου λαού, όλων των ηλικιών, για τη διάσωση και την προστασία της πολιτιστικής του κληρονομιάς.
Το επισυναπτόμενο στον παρόν υπόμνημα έγγραφο υλικό, καθώς και οι υπογραφές απλών συμπατριωτών μας που σε μια εντελώς πρόχειρη εξόρμησή μας συγκεντρώσαμε, τεκμηριώνουν τους δικούς μας ισχυρισμούς. Τη δική μας θέση.
Ανάμεσα στο υλικό αυτό ιδιαίτερη σημειολογική αξία έχουν τα δυο ημερολόγια των μαθητών του Γ΄ Δημοτικού Σχολείου που εκδόθηκαν στα πλαίσια της περιβαλλοντικής μελέτης και εκπαίδευσης τα έτη 1995 και 2006 αντίστοιχα. Οι μαθητές του 1995, σημερινοί ενεργοί πολίτες, είχαν τότε θέμα και σύνθημα της μελέτης του το : «STOP, ΟΧΙ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΑ – ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ – ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΓΕΦΥΡΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟΣ». Δεν είναι τυχαίο ότι ανάμεσά τους ήταν και η Ολυμπιονίκης μας Αννα Πολλάτου.
Από το υλικό αυτό που, αν απαιτηθεί μπορούμε να εμπλουτίσουμε, προκύπτει ακόμη ότι ο κόσμος, οι φορείς και οι προσωπικότητες του Νησιού μας, έχουν εκδηλώσει κόσμια το έντονο ενδιαφέρον τους για το θέμα της Γέφυρας. Δεν επεδίωξαν όμως τη θορυβώδη δημοσιότητα, αφενός λόγω αρχών και αφετέρου λόγω της βεβαιότητάς τους ότι θα πρυτανεύσει το αυτονόητο.

Ωστόσο, δυο γεγονότα μας ανησυχούν:
α) Το ότι οι τοπικοί μας άρχοντες (Βουλευτής, Νομάρχης, Δήμαρχος), αποφεύγουν να ξεκαθαρίσουν τη δική τους θέση για το μείζον αυτό θέμα, προφανώς λόγω του κακώς εννοούμενου πολιτικού κόστους ενόψει των επικείμενων εκλογών στους ΟΤΑ, και
β) Η διατύπωση της παρ. Α΄ εδ. 2 της αριθ. ΥΠΠΟ/ΔΑΒΜΜ/39795/1310/31-10-2005 Απόφασης του τ. Υφυπουργού κ. Τατούλη, που αναφέρει επί λέξει: «2. Να σχεδιαστούν εναλλακτικές προτάσεις επισκευής της γέφυρας για τη στατική και αντισεισμική επάρκειά της ως πεζογέφυρας και με τη δυνατότητα διέλευσης ενός οχήματος για έκτακτες περιστάσεις (κινητού φορτίου 10t) σε συνδυασμό με τις ισχύουσες διατάξεις για την επισκευή και ενίσχυση των υφισταμένων κατασκευών και μνημείων».

Θεωρήσαμε για τους λόγους αυτούς χρήσιμο να λάβετε υπόψη σας και τη δική μας αμάχητα θεμελιωμένη και γι αυτό αδιαπραγμάτευτη θέση μας που είναι η διάσωση-αποκατάσταση της Γέφυρας-μνημείου και η αποκλειστική της χρήση ως πεζογέφυρας.
Ζητάμε με άλλα λόγια την αταλάντευτη και ανεπηρέαστη από το περί του αντιθέτου «απαίτημα» της γνωστής ακτιβίζουσας μειοψηφίας, συνέχιση και επίσπευση της υλοποίησης του προγράμματος για την αποκατάσταση της Γέφυρας De Bosset του Υπουργείου σας.
Από πλευράς μας, περιοριζόμαστε προς το παρόν να δηλώσουμε «παρόντες» και να κάνουμε χρήση και όχι κατάχρηση του δικαιώματός μας συμμετοχής στην έννομη και έλλογη διευθέτηση του ζωτικού αυτού τοπικού και όχι μόνο ζητήματός μας.
Στα πλαίσια του δικαιώματός μας αυτού, σας παρακαλούμε κύριε Υπουργέ να δεχθείτε, σε χρόνο που εσείς θα ορίσετε, μία ευάριθμη αντιπροσωπεία μας στο Υπουργείο σας για να εκθέσουμε και προφορικά τη θέση μας.

Με τιμή
Για την Προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή του Συλλόγου «ΑΡΜΟΣ»
Η Πρόεδρος
Λίλιαν Βεργωτή