Τση σταφίδας «τα παλέματα»

Παλική από τους περασμένους αιώνες υπήρξε σπουδαίο κέντρο σταφιδικής παραγωγής μέσα στο νησί μας. Στην εποχή μας, ελάττωσε κατά πολύ η παραγωγή αυτή για πολλούς και διάφορους λόγους. Ωστόσο, για να γράψει κανείς την ιστορία της σταφίδας στην Κεφαλονιά, θέλει πολλές σελίδες.

Ακολουθεί μικρό δρώμενο της φετινής τρυγικής παρακολούθησης σε ένα χώρο της Παλικής, κοντά στο Ληξούρι, που οι δυο αδελφοί, Διονύσης και Γεράσιμος του Νέστορος Μαρούλη και κάποιοι συγγενείς τους πάλεψαν και παλεύουν χρόνια τώρα με της σταφίδας τη διατήρηση.

«Στου Γεννατά» κοντά στο Ληξούρι, λέγεται η τοποθεσία, που τα αλώνια ήταν ξυστά και καθαρά από μέρες, γιατί θα ακολουθούσε το τρύγημα της σταφίδας, που δίπλα σε αυτά σε στοίχιση τα αμπέλια της υπήρχαν.

Κόφες και καλάθια, τρίτσες και ψαθάκια και στα χέρια ένα κοφτερό μαχαίρι, τέσσερα άτομα μέσα στα στοιχισμένα ολοπράσινα σταφιδικά αμπέλια, τρυγούσαν. Μόλις γιόμιζε η κόφα ή το τελάρο, φορτωνόταν ο γάιδαρος, είτε από το Γεράσιμο ή το Διονύση Μαρούλη και κατευθυνόταν στα στενόμακρα αλώνια, όπου και την άπλωναν. Απλωμένη η σταφίδα στο αλώνι όλο και σούρωνε από του ήλιου και της ζέστης το κάψιμο και αποκολλιούνταν από το μίσχο της.

Μέρες μετά μαζεύτηκε από το αλώνι και όπως ήταν σε μεγάλα δοχεία σκεπασμένη, οι δύο αδελφοί περίμεναν του αέρα το δυνατό φύσημα για να την κοσκινίσουν. Να καθαριστεί από τα περιττά και να ετοιμαστεί για το εμπόριο.

Υπέροχες λαογραφικές εικόνες που σε λίγα χρόνια θα χαθούν οριστικά. Πάνω από 80 χρόνια οι οικογένειες των δυο αδελφών, Διονυσίου και Γερασίμου Νέστορος Μαρούλη, διατηρούν της σταφίδας την καλλιέργεια. Είναι αλήθεια πως ελάχιστες τέτοιες καλλιέργειες και ασχολίες έχουν μένει στο τόπο μας και ευρύτερα στο νησί μας, απομεινάρια μιας μεγάλης παραγωγής που λίγες δεκαετίες πίσω διατηρείτο αρκετά καλά και κρατούσε την οικονομία σε καλό βαθμό.