O Προφήτης Ηλίας των Τυπαλδάτων

Στα ΝΑ του χωριού, απάνω στον Σιρόκο-Λεβάντε, κατά την ορολογία των ναυτικών, και μέσα από το πράσινο της ελιάς και της αμπέλου ξεπροβάλει το κιτρινοκόκκινο ερημοκλήσι του Προφήτη Ηλία, δείγμα της βαθιάς πίστης των χωριανών.

Μέσα στο κατακαλόκαιρο, που ο ήλιος μαυρίζει τη σταφίδα, οι Τυπαλδάδες ξεκινούσαν πρωί-πρωί μες τα χαράματα, να πάνε να γιορτάσουνε τη μνήμη του Αγίου τους, κουβαλώντας τάματα, αρτοκλασίες και σπερνά, βουτηγμένα στη ζάχαρη και το ξανθό τους μέλι.  Κι ήταν πολύβουο, πολύχρωμο και χαρούμενο το πλήθος των πιστών που πορευότανε πάνω στα σταχτιά μονοπάτια, για να φτάσει στο εκκλησάκι, που στεκότανε στην άκρη του πρανούς.

Απου κάτουθε η θέα και το ανοιχτό σταχτί χρώμα του ασκίλακα, σε έκταση μέχρι την θάλασσα, προκαλούσε θαυμασμό για της φύσης τα καπρίτσια. Πίστευες πως τούτο το κομμάτι της γης ξεβράστηκε σε κάποια χρονική στιγμή. Με του Ιονίου το μπλε να λαμπυρίζει παιγνιδιάρικα στις χρυσές αχτίδες του ήλιου νότια, τον σκιερό Αίνο με το τρομερό του μπόι να φαντάζει μεγαλόπρεπα στα ανατολικά, άρχιζε ο παπάς του χωριού την ακολουθία του όρθρου και στην συνέχεια την λειτουργία. Ακουγόταν σαν κάτι το αλλοτινό, θαυμάσιο, το μακρινό τούτο το ψαλτικό ιντερμέτζο, σα να ρχότανε από το παρελθόν του ανθρώπου.

Τότενες από τα 1925 μέχρι 1940 στα πανηγύρια συμμετοχή είχε ο παπά-Γιάννης ο Γρίβας, έξοχος κληρικός και αθεράπευτα ευθύς, πιστός λάτρης του Θεού, με ψάλτες τον Κουτσονικόλα και τον Θωμά του Πιτσιλή. Οι Τυπαλδάδες από φύση καλλίφωνοι ανέδειχναν τούς Ζαχαράτους Λεωνίδα και Σωκράτη, πού τανε και στυλοβάτες της εκκλησίτσας του Προφήτη. Έτσι στη γιορτή της 20ης Ιουλίου των ψαλτικών το άκουσμα έφτανε στο μεγάλο χωριό με συνέπεια να στρέφονται του κόσμου οι ματιές στο ξωκλήσι, και ο νους στο Θείον. Καθόλου παράξενο το σταυροπροσκύνημα στο άκουσμα του τροπαρίου του προφήτη.

Κατά το βραδάκι και αφού τα τελετουργικά είχανε πια τελειώσει, στο Ζαχαρατέικο των Τυπαλδάτων είχε στηθεί γιορτή, όπου ανάμεσα στο κρασί και τον καλό μεζέ, με τη συνοδεία κιθάρας της μοναδικής, με καντάδα και παλιό τραγούδι, δοξαζότανε ο προφήτης Ηλίας μέχρι τα μεσάνυχτα. Ο ύμνος είναι ύμνος ανεξάρτητα από την φύση του.

Υ.Γ: Αφιέρωμα στο σόι των Ζαχαράτων του χωριού μου

Κείμενα – παρουσίαση: Γεράσιμος Μοσχονάς