Οι συντελεστές της παράστασης «Ο Κύριος Κόλπερτ» μιλούν στο kefalonitis [16.04.2022]

Συνέντευξη στην Έλλη Μαυραγάνη

Ο φακός του kefalonitis βρέθηκε στις πρόβες της παράστασης «Ο Κύριος Κόλπερτ» που ανεβαίνει στο Δημοτικό θέατρο Αργοστολίου «Κέφαλος» 16&17 Απριλίου. Με την ευκαιρία αυτή μιλήσαμε με τους ηθοποιούς και τη σκηνοθέτη Αγνή Χιώτη και μας έδωσαν πληροφορίες όσον αφορά την παράσταση, καθώς και για το πως νιώθουν και οι ίδιοι ως μέρος αυτής.

Πείτε μας λίγα λόγια για την παράσταση.

Ευγενία Παναγοπούλου: «Ο Κύριος Κόλπερτ» είναι ένα υπέροχο έργο του Ντάβιντ Γκίζελμαν, γράφτηκε το 1999 και παραμένει ακόμα και σήμερα επίκαιρο. Μάλιστα πιστεύω ότι είναι πιο επίκαιρο από ποτέ, με βάση τα τελευταία γεγονότα που έχουμε δεί στο θέατρο. Το σοκαριστικό του έργου είναι το πώς ο άνθρωπος εξελίσσεται. Πως γίνεται να βλέπει έναν άνθρωπο δίπλα του που χρειάζεται βοηθεία και αυτός αντίθετα να στρέφει το κεφάλι και να αδιαφορεί. Αυτό ουσιαστικά πραγματεύεται το έργο.

Γιατί πιστεύετε ότι κάποιος πρέπει να δει αυτό το έργο;

Σταμάτης Μπάκνης: Εάν κάποιος διάβαζε αυτό το έργο κάποια χρόνια πριν, θα θεωρούσε ότι αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Θα ήταν πολύ δύσκολο να πιστέψει τότε ότι περιγράφει κάτι που μπορεί να συμβεί. Πλέον όλα αυτά μας είναι πάρα πολύ οικεία. Το έργο δείχνει πόσο αμμέτοχοι είναι οι άνθρωποι στη βία και στο θάνατο και το πόσο έχουμε συνηθίσει να ακούμε βίαια και κακοποιητικά γεγονότα και να φαίνοντα φυσιολογικά. Όποιος παρακολουθήσει αυτό το έργο θα δει σίγουρα την κοινωνία του σήμερα, θα έχει αντικρίσματα και σίγουρα θα έχει πάρει τροφή για σκέψη.

Θεόφιλος Μανόλογλου: Πλέον είναι εμφανές το πόσο έχουμε βάλει τη βία στη ζωή μας, στα σπίτια μας και το θεωρούμε κάτι φυσιολογικό. Πόσο εύκολα μπορούν να ξεφύγουν κάποιες καταστάσεις, και από ενα απλό αστείο να καταλήξει σε δράμα. Το έργο αυτό είναι μια παρομοίωση της ζωής στην οπόια ζούμε όλοι στις μέρες μας.

Κυριάκος Μαρκάτος: Αυτό το έργο, παρόλο που γράφηκε πριν πολλά χρόνια, μας ταρακουνά με ωραίο τρόπο μέσα από την κωμωδία, για το τι συμβαίνει στην εποχή μας με τα social media. Όλοι βγάζουν στα social media τα καλύτερα που συμβαίνουν στη ζωή τους, ενώ πίσω από τις κλειστές πόρτες των σπιτιών μπορεί να βιώνουν κακοποιητικές καταστάσεις. Μέσα από την κωμωδία αυτό το έργο προβάλλει ότι πίσω από κάθε κατάσταση υπάρχει κάτι αλλό. Μην μένεις μόνο στη εικόνα.

Ευγενία Παναγοπούλου: Η σκηνοθέτης μας, Αγνή Χιώτη έχει πετύχει μια όμορφη αποτύπωση της κλειδαρότρυπας, ένα κλείσιμο ματιού στο φινάλε του έργου, όπου έαν το κοινό έχει λάβει το νόημα, στο τέλος θα καταλάβει ότι είναι σαν να λέμε ξύπνά, αλλά με έναν πιο ευγενή τρόπο.

Πως νιώθετε που συμμετέχετε σε μια τέτοια παράσταση;

Σταμάτης Μπάκνης: Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που παίζω σε μια τέτοια παράσταση, αρχικά γιατί λατρέυω το έργο. Έχω γελάσει πάρα πολύ, ενώ παράλληλα ένιωθα ένα σφύξιμο και αυτό που με παρεξένεψε ήταν πως γίνεται να γελάω με κάτι τόσο σοβαρό. Εχώ χαρεί που συνεργάζομαι με τη Αγνή σαν σκηνοθέτη και εκτιμώ την εμπιστοσύνη της. Επιπλέον είναι ευλογία να συνεργάζομαι με τέτοιους συναδέλφους.

Κυριάκος Μαρκάτος: Εγώ διάβαζα το έργο πριν μπούμε στην περίοδο της καραντίνας και στην αρχή δεν κατάλαβα γιατί πρέπει να ανέβει. Όμως όταν άρχισαν να βγαίνουν γεγονότα στην επιφάνεια μέσα μέσ α στην περίοδο αυτή, τότε φάνηκε η αρρώστια των ανθώπων και της κοινωνίας μας. Τότε ήταν που είπα ότι αυτό το έργο πρεέπει να ανέβει, γιατί γι’ αυτό το λόγο κάνουμε αυτή τη δουλειά. Αυτή είναι η δουλειά της τέχνης, να δείξει το πρόβλημα στο κοινό και φεύγωντας να το ωθήσει να βλέπει με διαφορετική οπτική τα πράγματα. Είμαι πολύ χαρούμενος που συμμετέχω σε αυτό το έργο και με αυτούς τους συναδέλφους και ευχαριστώ την Αγνή που μας οργάνωσε τόσο σωστά.

Κάλη Δάβρη: Είμαι πολύ χαρούμενη που βρίσκομαι με αυτή την ομάδα και ευχαριστώ πάρα πολύ την Αγνή που με επέλεξε να κάνω το ρόλο της Σάρα. Ένιωσα μεγάλο ενδιαφέρον για αυτό το ρόλο, γιατί προσπάθησα να βρω τα θετικά αυτού του ανθρώπου, παρόλο που ό,τι κάνει είναι αρνητικό. Προσπάθησα να βρω τι οδηγεί αυτή τη γυναικά να κάνει αυτά που κάνει. Οπότε την αγάπησα με ένα τρόπο περίεργο ξέρωντας το πως είναι. Για εμένα ήταν ένα στοίχημα, να δω πως μπορώ να φέρω τον ρόλο πιο κοντά μου και να αγαπήσω αυτό τον ήρωα που στη ουσία είναι κακός.

Θεόφιλος Μανόλογλου: Όταν μου έγινε η πρόταση, ήμουν σίγουρος πως θέλω να είμαι μέλος αυτή ςτης ομάδας, διότι ήθελα πολύ να δουλεψω με αυτά τα παιδιά. Το έργο δεν είναι απλά μια κωμωδία που μόλις βγεις από το θέατρο θα την ξεχάσεις, έχει πολλά μηνύματα να δώσει. Ο καθένας θα προβληματιστεί και σίγουρα θα πάρει τροφή για σκέψη. Το έργο βοηθά να ανακαλύψεις πράγματα για τον εαυτό σου που δεν τα ήξερες, κάπως έτσι συνέβει και με εμένα. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που πήρα μέρος σε αυτή την παράσταση, διότι μέσα από αυτή αναθεώρησα πολλά πράγματα και πιστεύω ότι έγινα ένας καλύτερος άνθρωπος.

Ευγενία Παναγοπούλου: Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που συνεργάστηκα με την Αγνή και με όλα τα παιδια, με τα οποία γίναμε οικογένεια. Το έργο με επηρέασε σε πάρα πολλές στιγμές. Ο ρόλος που υποδύομαι είναι η Έντιτ, μια πολύ ευθραυστή ηρωίδα που περνά από πολλά στάδια, τα οποία δεν είνα ορατά, και κάνει το κοινό να αμφιβάλει. Αυτό που μου αρέσει είναι η ελευθερία που δίνει ο συγγραφέας στο έργο, κάτι που το διατήρησε και η σκηνοθέτης μας. Το έργο είχε επάνω μου επιρροή σε πολλούς τομείς της ζωής μου.

Λίγα λόγια από την σκηνοθέτη Αγνή Χιώτη:

Νιώθω πολύ τυχερή γι αυτά τα παιδιά, και επειδή θαυμάζω τους ανθρώπους με τους οποίους δουλεύω, πιστεύω ότι χωρίς αυτούς που επιλέγω δεν θα έχω καλό αποτέλεσμα. Αυτό το έργο είναι μια αστεία συνθήκη η οποία πραγματεύεται πολύ βαριά πράγματα. Θεωρώ ότι για τους ηθοποιούς ήταν εξαιρετικά δύσκολο. Το να στηρίξεις ένα άνθρωπο που νιώθει τόσο κενός και καταλήγει να αναρωτιέται εάν αυτό που θα του δώσει ουσία είναι να κάνει ένα φόνο, πρέπει να βρεις πολύ μεγάλο πάτημα μέσα σου, πόσο μάλλον εάν δεν ταυτίζεσαι πουθενά με αυτό το ρόλο. Εμένα με συγκίνησε πόσο το έψαξαν τα παιδιά, διότι και μέχρι το τέλος των προβών αναρωτιόντουσαν που θα βρουν τα πατήματα και αφέθηκαν. Με συγκίνησε πολύ το πόσο πίστεψαν αυτό που τους έλεγα και το έκαναν. Τέτοια έργα είναι για όλους ένα μάθημα, για να αποφεύγουμε αυτά τα πράγματα στη ζωή μας. Χαιρόμαστε πολύ που είμαστε σε αυτό το νησί και προβάλλουμε αυτό το έργο.