Επίκαιρη ποιητική σύνθεση του Γιώργου Ζαφειράτου υπό μορφή ακροστιχίδας

ΑΚΡΟΣΤΙΧΙΔΑ

ΚΟΡΟΝΟϊΟΣ Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ

Κανείς δεν φανταζότανε τον πόλεμο ετούτο,
Όλοι τον ενομίζανε, σαν νέο είδος γρίπης.
Ρωτούσανε, γελούσανε, με κάποιο δείγμα λύπης.
Ορθώς εκαμαρώνανε ο Χαρδαλιάς κι ο Πίπης.
Ναοί κλειστοί ακούστηκε ο μέγας Ιερώνυμος,
Όχι, να είναι ανοικτοί, δυο τρεις εκ της Συνόδου
Ιδίως τώρα τις γιορτές του Μεγαλοεβδόμου.
Όσοι πιστοί θελήσουνε, ναν’ οι ναοί ολάνοικτοι
Σώμα Χριστού να λάβουνε ακόμα κι οι κατάδικοι.
Ημέρες δύσκολες, κακές, εδίδασκε ο Τσιόρδας.
Μα φώναζε ο Βελόπουλος το φάρμακο; Τα σκόρδα.
Ακούστε πλέον αδελφοί και σεις καλοί μου Χριστιανοί.
Σας συνιστώ την προσοχή, σωτήριο για μας πιστοί!
Τον Κυριάκο θα ρωτήσω, και θα γίνει ό,τι πει
Ίαση, γαλήνη ψυχική, στην Σύνοδο την εκλεκτή.
Γιατί ακούσαν τ’ όνομα του Θείου Κυβερνήτη.
Αγαπητοί μου υπομονή! Αρχιεπίσκοπος λαλεί.
Τον Κυβερνήτη θα τον δω, αύριο μεσημέρι
Ό,τι μου πει θα σας το πω, εύχομαι και προσεύχομαι
Υγεία να’ χει ο άνθρωπος, ειρήνη να μας φέρει.
Εφιάλτης τρομερός αυτός ο Κορονοϊός.
Ιδιαίτερα τις μέρες που Σταυρώθηκε ο Χριστός.
Κακήν κακώς ο κόσμος μας, απ’ τους θανάτους τώρα,
Ομαδική ταφή να γίνεται γρήγορα και με φόρα.
Σοφή Ελλάδα μας εσύ, δίδαξες την Ευρώπη.
Τότε, δεν το κατάλαβαν και την πληρώσαν πρώτοι.
Όταν το πήραν είδηση, τους είχε πνίξει ο Χάρος.
Ύστερ’ ανακουφίστηκαν με το δικό σου θάρρος.
Αλήθεια! Θα περίμενες πως θα σου πουν ευχαριστώ;
Ιδιότητα ξένη, στους Βορειοευρωπαίους.
Ωχριούν απέναντι σου και σε κοροϊδεύουνε.
Να ζεις και να θυμάσαι Βαυαρούς, με τον Κωλέττη.
Α! και να μην ξεχνάς ποτέ, Πολυζωίδη και Τερτσέτη.