Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookie ώστε να μπορούμε να σας παρέχουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία χρήστη. Οι πληροφορίες cookie αποθηκεύονται στο πρόγραμμα περιήγησης σας και εκτελούν λειτουργίες όπως η ανάγνωση σας όταν επιστρέφετε στον ιστότοπο μας και η βοήθεια της ομάδας μας να κατανοήσει ποιες ενότητες του ιστοτόπου θεωρείτε πιο ενδιαφέρουσες και χρήσιμες.
Τα 10 πρόσωπα που ξεχώρισαν στο 81ο Φεστιβάλ Βενετίας
Μετά τις περσινές απουσίες εξαιτίας της απεργίας, οι σταρ, καθιερωμένοι και νεότεροι, επέστρεψαν με εκδικητικά ορεξάτη λάμψη στο Φεστιβάλ Βενετίας.
Πέδρο
Επιτέλους, μια κορυφαία τιμή στον μέγιστο Πέδρο Αλμοδόβαρ, και μετά τα 2 Όσκαρ, τα BAFTA, τα Γκόγια, εκεί όπου οι ταινίες του έχουν συγκεντρώσει 117 υποψηφιότητες, τις Σφαίρες αλλά και τα βραβεία καριέρας, ο Χρυσός Λέων για το The room next door είναι πρωτιά σε ένα από τα τρία major ευρωπαϊκά φεστιβάλ λίγο πριν κλείσει τα 75 του χρόνια – «δεν είμαι ακόμη 75, μη λέτε ψέματα», είπε χαριτολογώντας σε δημοσιογράφο που βιάστηκε να τον γεράσει. Η προσφορά του στον κινηματογράφο είναι δεδομένη και ανυπολόγιστης αξίας, αλλά στη Βενετία απέδειξε πως κάνει μια αρχή με το πρώτο του αγγλόφωνο δράμα μεγάλου μήκους, αν και, όπως τόνισε στην ομιλία του, παραλαμβάνοντας συγκινημένος το βραβείο, το πνεύμα παραμένει ισπανικό.
Η Ιταλίδα
Στην τρίτη της ταινία, η Μάουρα Ντελπέρο ανέτρεψε τα προγνωστικά και ενώ όλοι περίμεναν πως η Ντέα Γκουλουμπεγκασβίλι με το δυνατό, αυστηρό April θα έπαιζε ως σοβαρό φαβορί σε ένα από τα δύο κορυφαία βραβεία, η Ιταλίδα κέρδισε το μεγάλο βραβείο της επιτροπής με μια τοιχογραφία της αγροτικής ζωής στην Ιταλία κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου μέσα από την καθημερινότητα μιας οικογένειας σε ένα γραφικό χωριό των Άλπεων, το Vermiglio του τίτλου. Κατά συνθήκη, μια ιταλική ταινία πάντα κάτι κερδίζει στη Βενετία, αλλά αυτή το άξιζε.
Ο Πιτ με τον Τζορτζ Κλούνι ήταν κυριολεκτικά τα παλιόπαιδα του φεστιβάλ, αφού αψηφούν τον χρόνο –ειδικά ο πρώτος– και υπενθυμίζουν ετησίως πως συνδιαλέγονται με τα παιδιά που κρύβουν μέσα τους.
Νικόλ
Από τα Μάτια ερμητικά κλειστά μέχρι το Dogville, η Νικόλ Κίντμαν μας έχει συνηθίσει σε τολμηρές ερμηνείες και το φετιχιστικό της ρεσιτάλ στο Babygirl (μια σταρ με Όσκαρ στα τέσσερα να δέχεται εντολές από έναν δόκιμο στην εταιρεία της, που έχει τα μισά της χρόνια) έκανε κεφάλια να γυρίσουν και δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο, ειδικά όταν πρόεδρος της κριτικής επιτροπής είναι η Ιζαμπέλ Ιπέρ, βασίλισσα όχι μόνο του πάγου αλλά και του πόνου – η πρωταγωνίστρια του Elle ίσως ήθελε και κάτι παραπάνω, αν και μάλλον καλύφθηκε απ’ ό,τι είδε, εξού και το βραβείο. Εν τη απουσία της συγκίνησε τη βραδιά των βραβείων, καθώς δεν ήταν παρούσα εξαιτίας του θανάτου της μητέρας της, και η σκηνοθέτις της Χαλίνα Ράιν μοιράστηκε με το κοινό το ευχαριστήριο μήνυμά της για το Coppa Volpi καλύτερης γυναικείας ερμηνείας.
Μπρέιντι “The Brutalist” Κορμπέτ
Το Brutalist ήταν από την πρώτη του προβολή φαβορί για ένα μεγάλο βραβείο, αν και αυτό της σκηνοθεσίας μερικές φορές συνοψίζει το σκεπτικό ενός ικανού κινηματογραφιστή με ευδιάκριτο στυλ, που η ταινία του έφερε αντιρρήσεις στην κριτική επιτροπή. Παραλαμβάνοντας το βραβείο του, ο Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης έβγαλε χαρτί για να μην ξεχάσει τίποτε, και σε ρυθμό αντιστρόφως ανάλογο της μακρόσυρτης ταινίας του ευχαρίστησε τους πάντες και κατέληξε, όπως αναμενόταν, στην πάλη του σινεμά χωρίς σύνορα κόντρα στις δυνάμεις που απειλούν να το καταπιούν.
Αντζελίνα
Σε μια χρονιά με αφίξεις πασίγνωστων σταρ σε καθημερινή βάση, από την Gaga και την Κέιτ Μπλάνσετ και την Νικόλ Κίντμαν έως τις νέες μούσες του Αλμοδόβαρ, την Τίλντα Σουίντον και την Τζουλιάν Μουρ, η Αντζελίνα Τζολί απασχόλησε λίγο περισσότερο τα media στην πρώτη της εμφάνιση μετά από χρόνια με τη Maria του Πάμπλο Λαραΐν (αμέσως μετά πετάχτηκε στο Τορόντο για να παρουσιάσει το πολεμικό δράμα που σκηνοθέτησε η ίδια), επειδή έλειπε χρόνια από το προσκήνιο και επανήλθε ενσαρκώνοντας μια γυναίκα που ακόμα ενδιαφέρει, μίλησε με δέος για τον μύθο, για τις ομοιότητες και τις διαφορές, για την όπερα (αν και ισχυρίστηκε ότι τραγούδησε η ίδια τις άριες, την Κάλλας ακούγαμε εμείς) και συγκέντρωσε τα βλέμματα σαν να κατέφθανε στο Φεστιβάλ μια ντίβα από τα παλιά, αν και ακόμη δεν έχει κλείσει τα πενήντα της χρόνια.
The Brats
Προφανώς ο Μπραντ Πιτ έφθασε από άλλο κανάλι για να μην τρακάρει το πολυτελές ταχύπλοο Riva με εκείνο που μετέφερε την Τζολί στο αεροδρόμιο, καθώς οι πρεμιέρες του Maria και του Wolfs έγιναν μέσα στο ίδιο διήμερο. Ο Πιτ με τον Τζορτζ Κλούνι ήταν κυριολεκτικά τα παλιόπαιδα του φεστιβάλ, αφού αψηφούν τον χρόνο –ειδικά ο πρώτος– και υπενθυμίζουν ετησίως πως συνδιαλέγονται με τα παιδιά που κρύβουν μέσα τους. Στο Wolfs ταίριαξαν απόλυτα σε μια απολύτως αμερικανική νουάρ κωμωδία και μαζί μοιάζουν με τους τέλειους Αμερικανούς στην Ευρώπη, τη χαρά κάθε μεγάλου Φεστιβάλ που τους φιλοξενεί, αποπνέοντας μια καλοραμμένη αύρα νοσταλγίας για ένα ακριβοθώρητο είδος ηθοποιών που πλέον σπανίζει.
The Sexy Boys
Εκτός από τους καθιερωμένους και τους περιζήτητους, τρεις νέοι ηθοποιοί έκαναν το break και ξεχώρισαν δίπλα σε πολύ γνωστότερους συμπρωταγωνιστές τους. Ως αδιάφορο αντικείμενο του πόθου στο Queer, ο Ντρου Στάρκι (Love, Simon, Outer Banks) κράτησε γερή και λιτή αντίσταση απέναντι στην ιδρωμένη λαχτάρα του Ντάνιελ Κρεγκ, και μάλιστα σε δηλώσεις του τόνισε πόσο αναστατώνουν οι σκηνές σεξ το αμερικανικό κοινό. Ο Βρετανός Λούις Πάρτιτζ έγινε γνωστός από το εφηβικό «Enola Holmes» και ως Σιντ Βίσιους στη μίνι σειρά «Pistol», αλλά με το διπλής ανάγνωσης πορτρέτο του εφήβου που πλησιάζει ερωτικά την Κέιτ Μπλάνσετ στην επίσης περιορισμένων επεισοδίων σειρά του Αλφόνσο Κουαρόν «Disclaimer» και την επομένη πνίγεται, προσπαθώντας να σώσει τον 5χρονο γιο της, γίνεται αυτόματα ορατός στον ευρύτερο χώρο – και όχι μόνο στα μάτια της αγαπημένης του Ολίβια Ροντρίγκο. Τέλος, ο επίσης Άγγλος Χάρις Ντίκινσον επιβεβαιώνει πως η παρουσία του στο βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα Τρίγωνο της θλίψης δεν ήταν τυχαία, και ως στιβαρός νεαρός αφέντης της Κίντμαν στο Babygirl γίνεται ένας ενδιαφέρον jeune premier για τον σκεπτόμενο θεατή.
Λούκα
Αν οι Κάννες έχουν αποφασίσει πως ο Ιταλός του γούστου τους είναι ο Πάολο Σορεντίνο, τότε ο Λούκα Γκουαντανίνο, μετά τα Suspiria, Bigger Splash, Bones and All, και παρά λίγο το Challengers, που αποσύρθηκε αναγκαστικά πέρσι λόγω της απεργίας, είναι γνήσιο και ορκισμένο τέκνο της Βενετίας και του Αλμπέρτο Μπαρμπέρα, ο οποίος όχι μόνο τον επέλεξε για το επίσημο διαγωνιστικό με το Queer, που στην επίσημη προβολή δέχθηκε τα δακρυσμένα συγχαρητήρια του Πέδρο Αλμοδόβαρ, αλλά υποδέχθηκε και δυο δικές του συμμετοχές στο πόστο του παραγωγού, το April, και πάλι στο επίσημο διαγωνιστικό, και το άνισο Diciannove στο παράλληλο τμήμα Orizzonti, του προστατευόμενού και παλιού συνεργάτη του Τζιοβάνι Τορτορίτσι.
Ο 007 Queer;
Την εξυπνότερη απάντηση στις συνεντεύξεις τύπου έδωσε ο Λούκα Γκουαντανίνο, βγάζοντας από τη δύσκολη θέση τον πρωταγωνιστή του στο Queer, Ντάνιελ Κρεγκ, όταν ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε για την πιθανότητα ενός γκέι James Bond: «Ας φερθούμε ως ενήλικοι, εντάξει, άλλωστε δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζει κανείς τις πραγματικές του επιθυμίες, σημασία έχει ότι εκτελεί τέλεια τις αποστολές του». Ο ανακουφισμένος, για πολλούς λόγους, Κρεγκ κέρδισε κατά ριπάς το δύσκολο στοίχημα της ενσάρκωσης του alter ego του Γουίλιαμ Μπάροουζ, και αν προσπεράστηκε από την κριτική επιτροπή του φεστιβάλ, η οποία προτίμησε τον Βενσάν Λεντόν για τον Ήσυχο γιο, συζητείται έντονα για τον μακρύ δρόμο των φετινών βραβείων, και δικαίως.
Gaga
Το πολυαναμενόμενο sequel του Τζόκερ δεν απέσπασε τις κριτικές που αναλογούν σε μια ταινία που το πρώτο της μέρος κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα και 2 Όσκαρ. Ο αδιαφιλονίκητος πρωταγωνιστής της υπόθεσης παραμένει ο Χοακίν Φίνιξ, που, ερωτηθείς σχετικά, προσπέρασε βιαστικά το ακανθώδες θέμα της ανεξήγητης φυγής του από το πλατό της ταινίας του Τοντ Χέινς, και η Lady Gaga ήξερε τη θέση της, μένοντας διακριτικά στο πλάι και αφήνοντας τις ερωτήσεις να κατευθυνθούν κυρίως στον σταρ και τον σκηνοθέτη Τοντ Φίλιπς. Ωστόσο η Στέφανι, όπως την αποκαλούσαν στη συνέντευξη τύπου οι συνάδελφοί της, δεν ξεχνά ποια είναι και, αγκαζέ με τον δικό της Πολάνσκι, τον Μάικλ, τον σύζυγό της, και, ελλείψει Σαλαμέ και Στάιλς, ως λαίδη Gaga τους σάρωσε όλους στο κόκκινο χαλί με το καπέλο-κεραία με βέλο-σινεμασκόπ μάσκα-αστακός, φιλοτεχνημένο το 2001 φυσικά από τον μετρ Φίλιπ Τρίσι, κομμάτι της προσωπικής συλλογής της Ντάφνι Γκίνες.
Πηγή: https://www.lifo.gr