Oι 10 ταινίες που ανυπομονούμε να δούμε στα σινεμά φέτος το καλοκαίρι

Από την επιστροφή της Επικίνδυνης Αποστολής μέχρι το νέο εγχείρημα του Γιώργου Λάνθιμου, η φετινή θερινή σεζόν προβλέπεται άκρως κινηματογραφική.

Asteroid City

Δεν περιγράφεται η χαρά μας που δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε μέχρι το φθινόπωρο για να βυθιστούμε στο sui generis φιλμικό σύμπαν του Γουές Άντερσον με τα παστέλ χρώματα, τη συμμετρική mise en scène και τους ενήλικες που συμπεριφέρονται σαν ανήλικοι. Ο Αμερικανός δημιουργός έχει συγκεντρώσει διαστρικό καστ (και) αυτήν τη φορά, ελπίζουμε μόνο το φιλμ να μην υιοθετεί το μαξιμαλισμό και την εσωστρέφεια της τελευταίας ιστορίας του French Dispatch που έφτανε το γουεσαντερσονικό στυλ (αλλά και κάποιους από εμάς που παρακολουθούσαμε το φιλμ) στα όρια. (Από 22/6)

Ο Ιντιάνα Τζόουνς και ο Δίσκος του Πεπρωμένου (Indiana Jones and the Dial of Destiny)

Οι κριτικές από τις Κάννες ήταν χλιαρές, αλλά μια παλιά κινέζικη παροιμία λέει ότι δεν είναι καλή ιδέα να βάζεις κριτικούς να παρακολουθούν θεάματα που ανήκουν στο σινεμά της απόδρασης στο πλαίσιο ενός φεστιβάλ. Με Logan και Ford vs Ferrari στη σειρά, ο Τζέιμς Μάνγκολντ διανύει περίοδο ιδεώδους φόρμας, ακόμα και οι αρνητικές γνώμες λένε ότι τον τρόπο του Σπίλμπεργκ τον έχει συλλάβει, επιβεβαιωμένες φήμες, δε, θέλουν σκληροτράχηλους εγχώριους κριτικούς να παρακολουθούν το φινάλε με τα μάτια βουρκωμένα. Κοινώς, είμαστε αισιόδοξοι για το αποτέλεσμα. (Από 29/6)

Επικίνδυνη Αποστολή: Θανάσιμη Εκδίκηση –Μέρος Πρώτο (Mission Impossible: Dead Reckoning – Part 1)

Με πρόσθετη καλή πίστη από το Top Gun: Maverick αλλά και την εγγύηση ποιότητας ενός franchise δράσης που γίνεται καλύτερο με τα χρόνια, οι «Επικίνδυνες Αποστολές» επιστρέφουν και μαζί τους επανέρχεται και η αίσθηση του δέους χάρη στα περίτεχνα set-pieces και κυρίως χάρη στα ριψοκίνδυνα stunts του Τομ Κρουζ, ο οποίος επαναφέρει εκείνο το πρωτογενές (και ολοένα και πιο σπάνιο) ερώτημα στα χείλη όλων μας: «πώς στο διάολο το γύρισαν αυτό;». Ο Κρίστοφερ ΜακΚουόρι, που έχει αναλάβει τα σκηνοθετικά ηνία από την πέμπτη ταινία, επιστρέφει πίσω από την κάμερα για να υπογράψει τον επίλογο της ιστορίας του πράκτορα Ίθαν Χαντ στο σινεμά. (Από 13/7)

Barbie

Με βάση την κίνηση στα social media, θα έλεγες ότι δεν έχει υπάρξει ταινία που να περιμένει με μεγαλύτερη ανυπομονησία ο κόσμος μέσα στον 21ο αιώνα από την Barbie. Η είδηση ότι χρησιμοποιήθηκε τόση ροζ μπογιά για τη σκηνογραφία της ταινίας που προκάλεσε παγκόσμια έλλειψη στα αποθέματά της ενισχύει το αφήγημα, το τελευταίο τρέιλερ ήταν, ομολογουμένως, πολύ αστείο, Μάργκοτ Ρόμπι και Ράιαν Γκόσλινγκ αποτελούν ιδανικές επιλογές ως Barbie και Κεν, Γουίλ Φέρελ και Κέιτ ΜακΚίνον ενισχύουν την κωμωδία, ενώ η παρουσία της Γκρέτα Γκέργουιγκ στη σκηνοθεσία μάς κάνει να ελπίζουμε σε μια instant cult φιλμική λιχουδιά. (Από 20/7)

Reality

Η Σίντνεϊ Σουίνι του Euphoria μάς αφήνει με το στόμα ανοιχτό με μια πολυεπίπεδη ερμηνεία, το μέγεθος της οποίας αντιλαμβάνεται κανείς μόνο μετά το φινάλε, σε ένα θρίλερ που αποτέλεσε μία από τις καλύτερες ταινίες που προβλήθηκαν στο περασμένο Φεστιβάλ Βερολίνου. Κάντε μια χάρη στον εαυτό σας και αποφύγετε όχι μόνο το τρέιλερ αλλά ακόμα και να διαβάσετε τη σύνοψη της ταινίας. Το μόνο που χρειάζεται να ξέρετε είναι ότι μια νεαρή γυναίκα γυρίζει από το μανάβικο και βρίσκει άντρες του FBΙ να την περιμένουν και να της ανακοινώνουν ότι έχουν ένταλμα έρευνας για το σπίτι, το αυτοκίνητο και το κινητό της. Αυτά, καλή προβολή και να θυμάστε ότι καμιά φορά η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία. (29 Ιουνίου)

O εχθρός δίπλα μου (Αs Bestas)

Ίσως ο πιο πολλά υποσχόμενος σκηνοθέτης του ισπανικού κινηματογράφου αυτήν τη στιγμή, ο Ροντρίγκο Σορογκόγιεν έχει βρει έναν κώδικα επικοινωνίας με το ελληνικό κοινό, το οποίο αγκάλιασε τα «Kανείς δεν μπορεί να μας σώσει», «Έκπτωτος» και «Εξαφανισμένος». Ο «Εχθρός δίπλα μου» αναμένεται να συνεχίσει αυτή την καλή σχέση, μεταφέροντας τη δράση σε ένα ορεινό επαρχιακό χωριό της Γαλικίας. Το φιλμ θυμίζει τα Αδέσποτα Σκυλιά του Σαμ Πέκινπα αλλά και τον Βασιλιά του Νίκου Γραμματικού σε όσους επιμένουν ελληνικά, έχει κι ένα δεύτερο επίπεδο φεμινιστικής ανάγνωσης που το καθιστά ακόμα πιο ενδιαφέρον. (Από 10/8)

Οπενχάιμερ (Οppenheimer)

Ο Κρίστοφερ Νόλαν επιχειρεί να υπερβεί το είδος του βιογραφικού δράματος και να μας τοποθετήσει, σύμφωνα με τις εξαγγελίες του, στο μυαλό του εφευρέτη της ατομικής βόμβας με ένα φιλόδοξο εγχείρημα που υπόσχεται εντυπωσιακό και πεισματικά αναλογικό θέαμα, μα και ουσία. Χαιρόμαστε που ο Βρετανός δημιουργός εξακολουθεί να πηγαίνει κόντρα στο 99% της σύγχρονης blockbuster παραγωγής και δεν μας ζητά να «αφήσουμε το μυαλό μας έξω από την αίθουσα» αλλά και με την απόφασή του να δώσει (επιτέλους) στον Κίλιαν Μέρφι του «Peaky Blinders» έναν ζουμερό πρωταγωνιστικό ρόλο, σχεδόν δύο δεκαετίες μετά τα Breafkast on Pluto και The wind that shakes the barley. (Από 24/8)

Aνατομία μιας πτώσης (Anatomy of a fall)

Αν το χαοτικό Sybil αποτέλεσε πριν από λίγα χρόνια το ναδίρ του διαγωνιστικού τμήματος του Φεστιβάλ Καννών, συνέβη το ακριβώς αντίθετο στην περίπτωση του Anatomy of a fall, το οποίο έφυγε από την Κρουαζέτ με τον φετινό Χρυσό Φοίνικα στις αποσκευές του. Η Ζιστίν Τριέ έγινε η τρίτη γυναίκα δημιουργός που τιμήθηκε με το ύψιστο βραβείο του θεσμού, ενώ η ταινία συνεχίζει μια άτυπη παράδοση των τελευταίων ετών, κατά την οποία οι Φοίνικες πηγαίνουν σε ταινίες ικανές να γοητεύσουν ένα κοινό ευρύτερο από τους εραστές του σκληροπυρηνικού arthouse σινεμά. Στην ανταπόκρισή του από τις Κάννες ο συνάδελφος Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος επαίνεσε το δικαστικό δράμα της Τριέ για την αμφισημία του και για τον τρόπο που διατηρεί το σασπένς μέχρι τέλους. (Από 24/8)

Demeter: Η αρχή του κακού (The last voyage of the Demeter)

Αν και το είδος του τρόμου έκανε χρυσές δουλειές όλη τη χειμερινή σεζόν, στα θερινά δυσκολεύεται να βρει σημείο επαφής με το εγχώριο σινεφίλ κοινό. Ίσως ο θαλάσσιος τρόμος του Άντρε Έβρενταλ, σκηνοθέτη του Troll Hunters και του Autopsy of Jane Doe, να έχει καλύτερη τύχη, εν αντιθέσει με τους επιβαίνοντες του Ντιμίτερ. Η ταινία αντλεί έμπνευση από το κεφάλαιο του «Ημερολογίου του Καπετάνιου» στον Δράκουλα του Μπραμ Στόκερ για να στήσει τρομακτικές βινιέτες με θύμα το πλήρωμα της σκούνας που μετέφερε το τέρας των Καρπαθίων από τη Βάρνα τη Βουλγαρίας στις ακτές του Γιόρκσαϊρ. (Από 24/8)

Poor Things

Aπό το 2022 περιμένουμε τη νέα συνεργασία του Γιώργου Λάνθιμου με τον σεναριογράφο του Favorite Τόνι ΜακΝαμάρα. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, το Poor Things (φαίνεται ότι) θα κυκλοφορήσει και στα μέρη μας ταυτόχρονα με το εξωτερικό. Το προωθητικό υλικό δείχνει ελκυστικό, ενώ το τρέιλερ μάς προετοιμάζει για μια ταινία που παντρεύει το τσέχικο Νέο Κύμα με το μπαρτονικό ιδίωμα, τον Φρανκενστάιν με τον φεμινισμό και το μαύρο χιούμορ με τον σωματικό τρόμο. Η Έμα Στόουν εμφανίζεται και πάλι στον πρωταγωνιστικό ρόλο, σιγόντο τής κάνουν οι Μαρκ Ράφαλο, Γουίλεμ Νταφόε, Μάργκαρετ Κουέιλι και Κάθριν Χάντερ. (Από 7/9)

Πηγή: lifo.gr