Για το μουσείου Γεράσιμου Σκλάβου, του Διονύση Τρωιάνου

Πριν από 15 περίπου χρόνια βρέθηκα στο Παρίσι με φίλους.

Το μεσημέρι λοιπόν, κάπου στο ιστορικό κέντρο, καθίσαμε σε μια brasserie για να φάμε. Στο τραπεζομάντηλο ήταν γραμμένα τα ονόματα καλλιτεχνών της αρχής του προηγούμενου αιώνα, που προφανώς σύχναζαν στο συγκεκριμένο εστιατόριο. Εκεί, ανάμεσα στον Πάμπλο Πικάσο και στον Σαλβαντόρ Νταλί, ήταν το όνομα του Γεράσιμου Σκλάβου. Για εμένα ήταν ιδιαίτερα συγκινητικό, λόγω της φιλίας που είχε με τον πατέρα μου μεγαλώνοντας μαζί στα Ντομάτα, αλλά και της στενής οικογενειακής σχέσης που παραμένει έως σήμερα.
Μπορεί λοιπόν να είμαι προκατειλημμένος, αλλά η ουσία είναι ότι ο Γεράσιμος Σκλάβος στέκεται ανάμεσα στα σπουδαιότερα ονόματα της μοντέρνας τέχνης. Δεν ανήκει στην Λειβαθώ ή στην Κεφαλονιά, είναι καλλιτέχνης διεθνούς εμβέλειας και ανήκει σε όλο τον κόσμο.

Η ευγενική δωρεά της συλλογής του από την οικογένεια είχε ένα και μοναδικό όρο. Να τοποθετηθεί η συλλογή στο κτίριο της πρώην Εθνικής τράπεζας της Ελλάδος και να του δοθεί το όνομα ‘’Μουσείο Γεράσιμου Σκλάβου’’. Μικρό το τίμημα για ένα χώρο που από εξαρχής προορίζεται να γίνει χώρος πολιτισμού. Η παράταξη της ισχυρής Κεφαλονιάς πρότεινε η συλλογή να πάει στην Λειβαθώ, ξέροντας καλά ότι δεν υπάρχει ούτε Δημοτικό κτίριο κατάλληλο να την στεγάσει, αλλά ούτε έχει εκφραστεί η  πρόθεση από κάποιο ίδρυμα ή έστω ιδιώτη  να την φιλοξενήσει.

Βρίσκω τουλάχιστον λυπηρή την εμμονή τους να παραμείνει το πρώην κτίριο της Εθνικής Τράπεζας Δημαρχείο και ακόμα χειρότερη την στάση συγκεκριμένου συμβούλου της παράταξης ο οποίος απείλησε  λέγοντας ‘’και να το κάνετε μουσείο εμείς θα το ξανακάνουμε Δημαρχείο’’. Ο Γεράσιμος Σκλάβος θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους γλύπτες του 20ου αιώνα. Είναι τιμή για την πόλη μας να φιλοξενεί την συλλογή του. Και πρέπει να το κάνει, σε μέρος κεντρικό, προσβάσιμο και επισκέψιμο, για να αναδεικνύει την ιστορία και τον πολιτισμό μας