Μια θύμηση για τον μακαριστό πρωτοπρεσβύτερο και λαμπρό επιστήμονα π. Γεώργιο Μεταλληνό

γράφει ο Σωτ. Γαλανός

Τα ακόλουθα λόγια της γραφή μου ας είναι από καρδιάς για τον αγαπητό μας σ’ όλους, μακαριστό π. Γεώργιο Μεταλληνό. Πριν λίγες μέρες έφυγε για τις αγκάλες του Σωτήρα Χριστού μας. Ήταν ο παπα- Γιώργης Μεταλληνός ένας ταπεινός ιερέας του Τριαδικού Θεού, των Ορθοδόξων χριστιανών οδοδείκτης καθαρής πορείας προς τα «Άνω σχώμεν τας καρδίας», σπουδαίος Δάσκαλος υπομονής και στερεής Ορθόδοξης γνώσης, από αυτούς που σήμερα αναζητούμε και που υπάρχουν ελάχιστοι. Λαμπρός Θεολόγος και Κοινωνιολόγος μέσα στα τόσα διπλώματα και στις πολλές μελέτες και έρευνες που μας κληροδότησε, επιστήμονας με μεγάλο κύρος, σεβαστός στην ψυχή μας και ντόμπρος καθοδηγητής για τα νάματα της Ορθοδόξου Πίστεως.

Το καλύτερο μνημόσυνο είναι να μελετάμε τα έργα του και τις πράξεις του, να Τον ανακαλούμε στη μνήμη και στη δράση μας για να κρατηθούμε μέσα στα έκφυλα κι αχόρταγα ρωμαϊκά χρόνια που ζούμε.

Ας κρατήσουμε, ο καθένας με τον τρόπο του, τις καλές εικόνες που μας δίδαξε και μας έδωσε απλόχερα όταν ερχόταν στο Ληξούρι του, που το αγάπησε ως ιδιαίτερο τόπο της Κεφαλληνιακής γης. Τον θυμάμαι μέσα στα πολλά που συνεργαστήκαμε, τα τόσο όμορφα, εκκλησιαστικά και εκπαιδευτικά, που ερχόταν στο Ληξούρι να περάσει εορταστικά και ευλαβικά το Δωδεκαήμερό του μέσα στις τρεις μεγάλες εορτές (Χριστούγεννα- Πρωτοχρονιά και Φώτα). Ο π. Γιώργης Μεταλληνός ήταν επιβλητικός με ταπεινότητα και κάθε Πρωτοχρονιά δεν παρέλειπε να συλλειτουργεί με άλλους ιερείς στο ναό του Αγίου Βασιλείου του ομώνυμου οικισμού του Ληξουρίου. Δεν ξεχνούσε ποτέ να αναφερθεί στη ζωή και το έργο του Μεγάλου Ιεράρχη Βασιλείου, και μάλιστα με κριτική σκέψη και λόγο θεολογικό, χωρίς λεκτικά φκιασίδια και λογοτεχνήματα, απλά και κατανοητά μας γιόμιζε την καρδιά εμψύχωση και Χριστό.

Θα μας λείψει παντοτινά από τούτη τη χρονιά… αλλά θα είμαστε κει, στο Άγιο Βασίλειο του Ληξουρίου, για να προσευχηθούμε γι Αυτόν, ως ύψιστο αντίδωρο στα τόσα που μας έδωσε με πορεία Ορθόδοξης

Αλήθειας και Πίστης, κι αυτά ζυμωμένα με σοβαρότητα πατρική, επιστημονική και διδασκαλική.