Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός: Κυλώνειον Άγος

Το Κυλώνειον άγος ήταν μια σειρά από δεινοπαθήματα και θεομηνίες που έπληξαν την αρχαία Αθήνα και που αποδόθηκαν στην οργή των θεών για τη σφαγή των οπαδών του Κύλωνα στο ναό της θεάς Αθηνάς. Σήμερα χρησιμοποιείται η έκφραση Κυλώνειο άγος για κάθε πράξη που μπορεί να επισύρει ντροπή σε πόλη ή κράτος. Στην παρούσα αναφορά δεν θα γίνει ιστορική αναδρομή για τα συμβάντα που διαμόρφωσαν αυτή τη λεκτική έκφραση, λόγω χώρου. (Βλέπετε για πληροφορίες στο διαδίχτυο, στις εγκυκλοπαίδειες και σε κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας…).
Δημοσιεύω στην παρούσα, το υπέροχο σονέττο του Σωτήρη Γαλιατσάτου, λόγω της επικαιρότητας των πολεμικών διενέξεων και συρράξεων στη Μέση Ανατολή, που κάθε μέρα αυτές όλο και μεγαλώνουν, αλλά και γιατί αυτές τις μέρες πραγματοποιήθηκε στο Αργοστόλι, το μνημόσυνο για του Πεσόντες-Σφαγέντες στρατιώτες Ιταλούς από τους τότε ναζιστές Γερμανούς καταχτητές. Όμως, ας μην ξεχνούμε, πως οι Ιταλοί ήταν αρχικά συνεργάτες με τους ναζιστές για την κατάκτηση του κόσμου και της πατρίδας μας.

Η απάνθρωπη σφαγή τους στην Κεφαλονιά και η διασωστική προσφορά των Κεφαλλήνων προς αυτούς, δεν εκτιμήθηκε μετέπειτα από την Ιταλία, (από τις τότε κυβερνήσεις της) η οποία πολλές φορές έπραξε ενάντια στην Ελλάδα. Η Ιταλία παρέδωσε στην Αλβανία την Βόρειο Ήπειρο και αν μελετήσει κανείς τα ιστορικά πολεμικά και διπλωματικά θέματα στη σχέση, Ελλάδας –Ιταλίας, θα εκπλαγεί, για τα πολιτικά και σκοτεινά –παίγνια- που έπραξαν οι ιταλικές κυβερνήσεις ενάντια στην Πατρίδα μας….
Το σονέττο του Σωτήρη Γαλιατσάτου είναι απλό, έχει την ειλικρίνεια της ποιητικής έκφρασης της ιδέας του, στοχευόμενο στην ποιητική καταληκτική κορύφωση, ώστε να δίνει τη λύση, που δικαιολογεί τον τίτλο του στιχουργήματος. Ο Σωτήρης Γαλαιστάτος έγραψε αρκετά αντιπολεμικά ποιήματα, με χαρακτήρα ανθρωπιστικό και ειρηνικό, παραμένουν σε ανέκδοτα χειρόγραφα, που στην πορεία
του χρόνου, θα δουν το φως της δημοσίευσης.
Στη δημοσίευση του σονέττου διατηρώ την ορθογραφία όπως έχει.

Κυλώνειον Άγος
« Ως Έλλην, Ιταλοί, καλή ανάμνησι
την άδικη δεν έχω κατοχή σας.
Αλλά τ’ ανθρωπισμού νοιώθω την άρνησι
σ’ εκείνη τη φριχτή τότε σφαγή σας.
Ω, πόσα φρίκης είδαμε θεάματα
χιλιάδες εχτελούσαν αιχμαλώτους
Ω, πόσα σπαραγμού και πόνου κλάματα
πού τ’ άρματα πνίγανε με κρότους
Σφαγής ομαδικής άγος απάνθρωπο
και μέσα στην καρδιά μ’ άναψε φλόγα.
Για τούτο δεν εξέχασα ποτέ μου,
πώς άγριο στοιχειό σπρώχνει τον άνθρωπο
να μπεί στου καννιβάλου την πιρόγα,
τυφλός από τη μέθη του πολέμου »

Σωτήρης Γαλιατσάτος