Κώστας Ευαγγελάτος: 50 χρόνια στο πολιτιστικό δημιουργικό μετερίζι (1973-2023)

“ΤΟ ΣΥΝΑΛΛΗΛΟ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ”

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ

Πενήντα χρόνια στο πολιτιστικό δημιουργικό μετερίζι.  Ο Κώστας Ευαγγελάτος είναι γνήσιο γέννημα της τέχνης και της άλλοτε, στέρεης ακόμα, εποχής των ιδεών. Τον γνώρισα με την πρώτη του εικαστική εμφάνιση και έκτοτε τον ξαναγνώριζα σε κάθε επόμενο καλλιτεχνικό τόλμημά του, που έφερνε στο προσκήνιο το διαρκώς ανανεούμενο πνεύμα της φλογερής ευαισθησίας του. Πνεύμα ανένταχτο σε μια ασφαλή «τεχνοτροπία», ολοένα πιο διαφορετικό, πιο ξαφνικό, πιο έξω από καθιερωμένες αισθητικές «συμβάσεις», πιο μέσα – πιο βαθιά – στην προσωπική του αλήθεια. Κάτι τέτοιο ξεπερνά την τρέχουσα κριτική επειδή το έργο του καθ’εαυτό δεν εκφράζει παρά μια αιχμηρή κριτική στάση απέναντι στην περί της τέχνης κοινωνική αντίληψη. Ένα έργο, που θέτει τον προβληματισμό και ερεθίζει τον δαίμονα της σκέψης καθώς διατρέχει με επιδέξια πλαστικότητα το οπτικό πεδίο, αξιοποιώντας – ανάγνωθι: υποτάσσοντας στην αναγκαιότητα του ειλικρινούς αποτελέσματος –   όλα σχεδόν τα πρόσφορα μέσα: τη ζωγραφική, τη φωτογραφία, το σκηνικό δρώμενο, τον ποιητικό λόγο, την αισθητική θεωρία…

Ένα πράγμα που χαρακτηρίζει παραπέρα τη στάση του Ευαγγελάτου στη ζωή του λόγου και της τέχνης είναι η βίωση της πολιτιστικής προσφοράς, που την εκδηλώνει πλάι-πλάι με την προσωπική του δημιουργία. Κατέχει μια πηγαία έφεση πολιτιστικής κοινωνικότητας, που παραπέμπει στο περιεχόμενο του λόγου της «πνευματικής ευθύνης» – κάτι όχι και τόσο σύνηθες στην κοινότητα του καλλιτεχνικού χώρου. Δεν του αρκεί ένα εργαστήριο. Ένα γραφείο. Δεν μοιάζει άνθρωπος του «κλειστού τόπου». Απεναντίας, από χρόνου μακρού επιδίδεται στη βάσανο της εξωστρεφούς άσκησης. 

Λένε πως η επίδοση στην πολιτιστική δράση αφαιρεί χρόνο από την προσωπική δημιουργία. Πρόκειται για ένα εντελώς «επίπεδο» σκεπτικό. Με μια διεισδυτικότερη  όραση ξεπετάγεται η αλήθεια πως η πολιτιστική δράση γονιμοποιεί την προσωπική δημιουργία διότι κοινωνικοποιεί την πνευματική αποστολή, συγκινεί, αφυπνίζει και παρέχει βιωματικά ελατήρια στην άδολη δημιουργική επιθυμία. Αυτή η αλήθεια διακρίνεται στη δημιουργική ζωή και του Ευαγγελάτου, όμοια με πλήθος ιστορικών ομοτέχνων του, που καταξιώθηκαν απαρνούμενοι την «εργαστηριακή» απομόνωση – επιδιδόμενοι ως ακόμα και στην «αντι-πνευματική» πολιτική παλαίστρα!

Ο απολογισμός πενήντα χρόνων καλλιτεχνικής παραγωγής θα ήταν πραγματικά άπνοος και άνυδρος χωρίς την περιπέτεια του «όλου» της ζωής ενός πνευματικού ανθρώπου, που κατάφερε να φέρει την τέχνη και τη δράση στο συνάλληλο του σώματος της δημιουργικής αξίας. Της εικαστικής και της ποιητικής.

(Η πρώτη εφηβική ατομική έκθεση ζωγραφικής του Κώστα Ευαγγελάτου διοργανώθηκε στο Δημαρχείο Αργοστολίου το 1973.)

Ευάγγελος Ανδρέου, Αισθητικός της τέχνης, Ποιητής.