Παιδί και σκύλος: Πώς η σχέση τους θα οικοδομηθεί πάνω σε στέρεες βάσεις

Η έκβαση της σχέσης του παιδιού με τον σκύλο εξαρτάται από τη διαμεσολάβηση των ενηλίκων

Επισημαίνει ότι όλο και περισσότεροι γονείς επιλέγουν να υιοθετήσουν έναν σκύλο για να μεγαλώσει παράλληλα με το παιδί τους. Έχοντας, όμως, μια γνώση, συνήθως επιφανειακή και σπανιότερα βαθύτερη, των όσων προείπαμε.

Το παιδί αντιλαμβάνεται ότι τα ζώα είναι ζωντανοί οργανισμοί, όμως δεν μπορεί να διανοηθεί ότι η επικοινωνία μαζί τους διαφέρει

Τα παιδιά, αναφέρει ο κ. Σιδερέας, έχουν τη φυσική τάση να δείχνουν ενδιαφέρον προς τα ζώα. Και, μάλιστα, με διαφορετικό τρόπο από τους ενήλικους, καθώς αυτό εμφανίζεται απαλλαγμένο από πολιτισμικές επιρροές.

Συνεχίζει λέγοντας ότι τα βλέπουν ως ζωντανά πλάσματα, τα οποία έχουν αξία από μόνα τους. Χωρίς να τα συνδέουν με χρηστικές ή συμβολικές ιδιότητες, όπως συχνά συμβαίνει με τους ενήλικες. Πολύ συχνά, ωστόσο, η συναναστροφή ενός παιδιού με έναν σκύλο καταλήγει να εργαλειοποιεί τον σκύλο και να αποβαίνει σε βάρος της δικής του ψυχολογίας και ευζωίας. Καθώς και να θέτει τις βάσεις για πιθανά, λιγότερο ή περισσότερο σοβαρά ατυχήματα. Αλλά και με αντίστροφα αποτελέσματα από τα επιθυμητά στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού.

«Η έκβαση της σχέσης του παιδιού με τον σκύλο, ως προς τα αποτελέσματα που θα επιφέρει και από τους δύο, εξαρτάται από τη διαμεσολάβηση των ενηλίκων. Τα παιδιά μπορεί να έχουν το έμφυτο ενδιαφέρον της εξερεύνησης των σκύλων και την ευκολία να συνάψουν δεσμούς μαζί τους. Ωστόσο, μέχρι κάποια ηλικία, δεν έχουν τα επικοινωνιακά και γνωσιακά εφόδια για να μετατρέψουν αυτή την έμφυτη τάση σε πρακτικά εργαλεία. Έτσι ώστε να εξασφαλίσουν μία σωστή και ξεκάθαρη επικοινωνία μαζί τους. Αλλά και να βάλουν τις στέρεες βάσεις που απαιτούνται για τη δημιουργία μίας αμφίπλευρα ευχάριστης σχέσης», τονίζει ο κ. Σιδερέας.

Και διευκρινίζει: «Για παράδειγμα, ας σκεφτούμε ότι αυτό που για το παιδί αποτελεί παιχνίδι, για τον σκύλο είναι μία δυσάρεστη εμπειρία. Ένα τράβηγμα του αυτιού ή της ουράς, ένα τρόμαγμα, η αφαίρεση ενός αντικειμένου από την κατοχή του σκύλου για το παιδί θα είναι μέρος του παιχνιδιού. Όμως, για τον σκύλο θα είναι ένα δυσάρεστο βίωμα που πολύ γρήγορα θα εξελιχθεί σε αρνητικούς συνειρμούς σχετικά με το παιδί».

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, όπως επισημαίνει ο εκπαιδευτής, ότι οι σκύλοι είναι ιδιαίτερα ικανοί στον σχηματισμό συνειρμών. Γεγονός που αποτελεί έναν από τους βασικούς λόγους που έχουν ευδοκιμήσει σε τόσο μεγάλο βαθμό στο πλευρό του ανθρώπου εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Ο απαραβίαστος κανόνας

Σύμφωνα με τον κ. Σιδερέα, το μεγαλύτερο λάθος το οποίο συχνά κάνουν οι γονείς, είναι να αντιμετωπίζουν τον σκύλο σαν ένα πλάσμα – εργαλείο. Ένα εργαλείο, που θα τους βοηθήσει στην απασχόληση του παιδιού τους άκοπα και αβίαστα.

Αποσαφηνίζει ότι, στην πραγματικότητα, πρέπει να θέσουμε έναν απαράβατο κανόνα, εάν αποφασίσουμε να υιοθετήσουμε έναν σκύλο. Να έχουμε πάντα στο μυαλό μας ότι η σχέση αυτή θα ευδοκιμήσει και θα αποδειχθεί ωφέλιμη και για τις δύο πλευρές, μόνο εάν εμείς μπορούμε να φέρουμε εις πέρας με συστηματικότητα και μεθοδικότητα τον ρόλο του διαμεσολαβητή και του επιτηρητή που απαιτείται να αναλάβουμε.

Τονίζει ότι πρέπει να έχουμε πλήρη επίγνωση των εργαλείων που διαθέτει το παιδί ανάλογα με την ηλικία του. Να μην υπερεκτιμούμε τις ικανότητες του για ασφαλή και αμφίδρομα ευχάριστη επαφή με τον σκύλο, παρασυρόμενοι από την αγάπη ή τη συμπάθειά του για αυτόν.

«Οφείλουμε να θέτουμε κανόνες και να καθοδηγούμε το παιδί. Και σε κάθε περίπτωση να επιτηρούμε την αλληλεπίδραση με τον σκύλο, μέχρι να φτάσει στην κατάλληλη ηλικία και να αποκτήσει τα εφόδια που θα του επιτρέψουν να συνεχίσει να αναπτύσσει αυτή τη σχέση από μόνο του.

Να έχουμε υπόψη ότι για τα ατυχήματα μεταξύ παιδιών και σκύλων δεν φταίνε ποτέ, ούτε τα παιδιά ούτε οι σκύλοι. Αλλά οι ενήλικοι του περιβάλλοντός τους που απέτυχαν να επιτελέσουν τον ρόλο που περιγράφηκε», υπογραμμίζει ο κ. Σιδερέας.

Φροντίζουμε να μάθουμε την ψυχολογία του σκύλου για να καθοδηγούμε σωστά το παιδί

Γίνεται απολύτως κατανοητό ότι οι γονείς είναι εκείνοι που οφείλουν να αποκτήσουν τις γνώσεις για την ψυχολογία ενός σκύλου. Έτσι, ώστε να εξασφαλίσουν τη σωστή συμβίωση μεταξύ του παιδιού και του σκύλου τους.

«Μη ξεχνάμε ότι έχουμε πάντα την επιλογή να απευθυνθούμε σε έναν καταρτισμένο θετικό εκπαιδευτή σκύλων», αναφέρει ο κ. Σιδερέας και εξηγεί τον λόγο: «Θα μας βοηθήσει να γνωρίσουμε σε βάθος την ψυχολογία του σκύλου, ώστε να μπορέσουμε να εξασφαλίσουμε την επαρκή διαμεσολάβησή μας στη σχέση του με το παιδί μας. Και να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον, όπου το παιδί και ο σκύλος θα μπορέσουν να αναπτυχθούν σε υγιείς και ισορροπημένες προσωπικότητες».