Eric Review – Ο Benedict Cumberbatch είναι το ατού στο σουρεαλιστικό ψυχολογικό θρίλερ του Netflix

Το Eric που έκανε πρεμιέρα στις 30 Μαΐου, με έξι ωριαία επεισόδια στο Netflix, είναι μια τολμηρή και ιδιαίτερη περίπτωση σειράς που προσπαθεί να διευρύνει τα όρια της αφήγησης. Με φόντο τη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του 1980, συνδυάζει όλα εκείνα τα στοιχεία που θα συναντούσατε σε ένα τυπικό ψυχολογικό θρίλερ και τα εμπλουτίζει με σουρεαλισμό και δόσεις φαντασίας, δημιουργώντας έτσι μια ελκυστική ατμόσφαιρα. Δεν είναι ότι καινοτομεί με την ιστορία που αφηγείται, αλλά περισσότερο με τον τρόπο που το κάνει. Οι σκηνές, οι χαρακτήρες και η αισθητική της, αλληλοσυμπληρώνονται, παρουσιάζοντας έτσι ένα σύνολο που σίγουρα ξεχωρίζει στο είδος.

Βέβαια, δεν είναι φτιαγμένο για να αρέσει σε όλους. Κάποιους μάλιστα μπορεί εύκολα να τους πετάξει εκτός ή ακόμα και να το βρουν αδιάφορο. Ωστόσο, είναι αυτή η όχι και τόσο συνηθισμένη προσέγγιση στην αφήγηση που όσοι την αποδεχτούν, μάλλον θα βιώσουν ένα ενδιαφέρον τηλεοπτικό ταξίδι σε έναν κόσμο διεφθαρμένο με πολλά μυστικά και αινίγματα που καλούνται να λύσουν οι χαρακτήρες. Είναι αλήθεια ότι η δημιουργός της σειράς, Abi Morgan, αφιερώνει αρκετό χρόνο ώστε να αναπτυχθούν αποτελεσματικά όλοι οι χαρακτήρες-κλειδιά της ιστορίας, μολονότι, αυτός που πραγματικά διακρίνεται από τους υπόλοιπους είναι ο Vincent Anderson, που τον υποδύεται ο πάντα εξαιρετικός, Benedict Cumberbatch.

Το πλαίσιο που δρα ο χαρακτήρας του Cumberbatch είναι η πολύβουη και βρώμικη Νέα Υόρκη, σε μια εποχή όπου η εγκληματικότητα, ο ρατσισμός, η κουλτούρα διαφθοράς και ατιμωρησίας, η αστεγία, τα ναρκωτικά, αλλά και η επιδημία του AIDS κυριαρχούν στην ταλαιπωρημένη κοινωνία. Εκεί λοιπόν, ο Vincent, ένας διάσημος μαριονετίστας, δημιουργός μιας δημοφιλούς παιδικής τηλεοπτικής εκπομπής, βρίσκεται μαζί με την γυναίκα του εγκλωβισμένος σε μια από τις χειρότερες καταστάσεις που μπορεί να βρεθεί ένας γονιός. Ο Edgar, το παιδί τους, εξαφανίζεται. Πνιγμένος από τις τύψεις και τις ενοχές, πιστεύει ότι είναι ζωντανός και ότι μπορεί να τον φέρει πίσω στο σπίτι μέσω του Eric. Ο Eric, είναι ένα μπλε χνουδωτό τερατάκι που ζωγράφισε ο γιος του. Και κάπως έτσι ξεκινάει μια σουρεαλιστική οδύσσεια του Vincent που θα τον φέρει αντιμέτωπο με τους προσωπικούς του δαίμονες και τραύματα του παρελθόντος στην προσπάθεια να βρεθεί ο Edgar.

Ο Benedict Cumberbatch, πράγματι, κουβαλάει ερμηνευτικά όλη την σειρά στις πλάτες του. Πέρα από το γεγονός ότι έχει αυτό το φυσικό χάρισμα ως ηθοποιός να μαγνητίζει το βλέμμα σου πάνω του, είναι και άριστα γραμμένος χαρακτήρας. Είναι πολύπλοκος, αδύναμος αλλά και δυνατός ταυτόχρονα, έχει έντονες εσωτερικές συγκρούσεις, πάθη και βλαβερές συνήθειες, αχώνευτος και δύστροπος, αλλά και με σημάδια αγνής καλοσύνης που τον κάνουν βαθιά ανθρώπινο. Είναι αυτή η πολυδιάστατη φύση του Vincent που ενώ τον βλέπεις να κατρακυλά στην απελπισία και την αυτοκαταστροφή, δεν μπορείς παρά να συμπάσχεις μαζί του και να ελπίζεις στο φινάλε για τη λύτρωσή του. Όλα αυτά φυσικά απεικονίζονται από τον Cumberbatch με τέτοια ευαισθησία και ειλικρίνεια που μετατρέπουν την ερμηνεία του στο απόλυτο ατού της σειράς.

Συνεπώς, η παρουσία του Άγγλου ηθοποιού, αλλά και ενσωμάτωση του σουρεαλιστικού στοιχείου στην αφήγηση, είναι αυτά για τα οποία το Eric αποτελεί μια αξιοσημείωτη προσθήκη στο είδος των ψυχολογικών θρίλερ. Ωστόσο, υπάρχουν και σημεία στα οποία η σειρά δείχνει να χωλαίνει εξαιτίας της υπέρμετρης φιλοδοξίας να σχολιάσει, ακόμα και να καυτηριάσει πολλά από τα ζητήματα που βασάνιζαν την τότε κοινωνία των Ηνωμένων Πολιτειών και συγκεκριμένα την πόλης της Νέας Υόρκης. Τα πολλαπλά θέματα που ανοίγει, ίσως αποπροσανατολίσουν το μυαλό του θεατή, θολώνοντας έτσι το κεντρικό νόημα της πλοκής. Επιπλέον, οι υποπλοκές με πρωταγωνιστές τους υπόλοιπους χαρακτήρες, μάλλον αφαιρούν από την δυναμική και την συνοχή της σειράς.

Παρ’ όλα αυτά, το Eric ανήκει στις σειρές που μέσα από την αλληλεπίδραση με τον εσωτερικό κόσμο του πρωταγωνιστή, δίνει την δυνατότητα στον θεατή για ένα σουρεαλιστικό ενδοσκοπικό ταξίδι. Αν και σαν σειρά στο σύνολο της παρουσιάζει τις αδυναμίες που αναφέραμε παραπάνω, αξίζει σίγουρα να την παρακολουθήσει κανείς για την προσέγγιση της στην αφήγηση, την πιστή απεικόνιση της δεκαετίας του ’80, τις μουσικές και την ερμηνεία του Cumberbatch.

Πηγή: https://unboxholics.com