Ένα ποίημα για τη Γέφυρα από τον Καναδά

Εφτάσαμε στους 2005 χρόνους,
που του καλοκαιριού μεσούντος,
κάποια χείρα λογική,
εβαλε υπογραφή να κλείσει το γεφύρι ,
γιατί τραυματισμένο σοβαρά,
ειχε περίσιους τους κινδύνους.Ετσι από του 53 τους σεισμούς,
μιας κι΄ολες οι αρχές του τόπου,
ξεχάσανε της πόλης το στολίδι,
είπε αφ’ εαυτής η γέφυρα εγέρασα ρε σεις Κεφαλονίτες,
το πέρασμά σας το βαρέθηκα πιά
είναι καιρός να πλαγιάζω σιγα-σιγά εις τα νερά,
να δροσίζομαι στου κόλπου μου τα μαιστράλια.

Λυπήθηκα πολυ για τούτη την ανημποριά,
μα και για τον κάματο του γύρου,
όπου ηθελε υποχρεωθεί,
για να πάτε όπου δει.

Μα το φταίξιμο κατάδικό σας είναι,
καθως δεν συμπονέσατε για χρόνια,
το τραυματισμένο μου κορμί.

Ελπίζω λιαν προσεχώς τα τραύματά μου να περάσουν,
γιατί Δεβοσέτοι μπόλικοι θε να φανούν για να με συνεγείρουν,
στην θέση όπου ήμουνα,
δόξα και εσταντανέ της πόλης που ανήκω.
-Λορνιόν

του Γεράσιμου Μοσχονά
από τον Καναδά.