Ανώνυμο

Το παρακάτω ποίημα είναι σατιρικό-χλευαστικό στο πνεύμα ας πούμε του Λασκαράτου. Το κατέγραψα από τον Νίκο Δενδρινό, θείο μου, καταγόμενο από το Νιχώρι της Κεφαλονιάς αλλά γεννημένο στην Κέρκυρα. Σύμφωνα με τις δικές του πληροφορίες, που ακόμη δεν τις έχω διασταυρώσει, το απήγγειλε μια μαθήτρια κατά τις σχολικές εξετάσεις σε ένα χωριό στις Κεραμιές, όπου υπηρετούσε ως δάσκαλος ο Γιάννης Δεσαλέρμος. Χρονολογία μάλλον το 1938 ή το 1940. Από όσα γνωρίζω είναι αδημοσίευτο.

Νίκος Μητρογιαννόπουλος

Στις δεκαφτά του Γεναριού
καταραμένη μέρα
ήρθ΄ο δεσπότης στο χωριό
κι έβαλε τον αγέρα.

Με τον αγέρα πού ΄βαλε
δίχως να μπουνατσάρει
τρεις σκαλισιάνοι στο γιαλό
εβγάλαν ένα ψάρι.

Στις τσεκουριές τ΄αρχίσανε
κι εμούγκριζε σα βόδι
τόσο που ακουγότανε
πάνω στο (όνομα χωριού)

Κι ο Βαγγελής πού ΄ταν εκεί
επήρε το κεφάλι
στο λιτρουβιό το έκρυψε
να μην το βρουν οι άλλοι.

Στο λιτρουβιό το έκρυψε
μέσα στο τουβαέλι
κι η μάνα του πού ΄ταν εκεί
του λέει του Βαγγέλη.

Έλα μωρέ παιδάκι μου
που να ΄χεις την ευχή μου
τώρα που είμαστε οι δυο
δώς μου τη μερτική μου.

Διάολε παρ΄τη νυχιά που τρως
εκτός αν μαζευτούμε
το βράδυ να το βράσουμε
να το θαραπαούμε.

Μα όσοι κι αν εφάγανε
στο δείπνο τα κορώνια
κάμανε κακοθάνατα
τη νύχτα τα σεντόνια.

Από τη μέση του ψαριού
έφαγε μια Μαριάτη
τρεις μέρες εκαθότανε
απάνω στο κανάτι.

Έφαγε κι ο Γεράσιμος
πέρα στ΄αμπελοφύτι του
εφτά φορές την έπαθε
μέχρι να πάει σπίτι του.

Μα σαν επήγε σπίτι του
έπεσε με γενάτι
κι έκαμε κακοθάνατα
και στρώμα και κερβάτι.

Και λέει: πάει η κόρη μου
μπονόρα και τα πλένει.
Μα τούτο είναι το κακό
που δε μου σταματαίνει.

Πάνε για τον παπα Κουρή
και για τον μπαρμπα Φούτο
μην πάει και ξέρουν να τους πουν
τι ψάρι είναι τούτο.

Τους λένε: είναι δέλφινας
και για φαί δεν είναι
και δες μη φαρμακώσετε
μωρέ παιδιά κανείνε.

Μονάχα μες στ΄αφάλι του
έχει καλό βοτάνι
για να το βράσει να το πιει
όποια παιδιά δεν κάνει.

Και δε κει που τα λέγανε
ήτανε και η Φιόρη
κι άκουσε τη συζήτηση
που κάναν οι δοτόροι.

Και πήρε απ΄τ΄αφάλι του
να πιει για να γεννήσει
μα δε χρειάστηκε πολύ
για να τη ξεκινήσει.

Κι αντί να κάνει το παιδί
που πίστευε η βουβάλω
έκανε τα φουστάνια της
να μη φοριούνται άλλο.