Αρθρο του Γεράσιμου Παναγιώτατου-Τζάκη.

«Το παράδειγμα του Τάσσου Παπαδόπουλου»
Αρθρο του Γεράσιμου Παναγιώτατου-Τζάκη,
Νομικού-Επικοινωνιολόγου.

Φεβρουάριος 2003. Λίγους μήνες πριν είχε παρουσιαστεί το σχέδιο Ανάν. Ο διεθνής παράγων, έτοιμος να “κατασπαράξει” την Κύπρο, σίγουρος ότι πλέον ήταν θέμα χρόνου να επιβληθεί στο νησί η δήθεν λύση που στην πράξη κατοχύρωνε τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις οποιουδήποτε άλλου πλην του κυπριακού λαού. Μπροστά στον κίνδυνο και την αδικία, ο κυπριακός λαός αναζητά πατριωτική φωνή, τον ηγέτη για τη σκληρή διαπραγμάτευση που θα ακολουθούσε. Η θριαμβευτική εκλογή του Τάσσου Παπαδόπουλου στην Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας, έδωσε στον ελληνισμό την ικανοποίηση ότι ο αγώνας για την αποτροπή του σχεδίου που χάριζε και την άλλη μισή Κύπρο στην Τουρκία, περνούσε πλέον σε σίγουρα χέρια.Από την πρώτη στιγμή ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος αποδύεται σε μια μεγάλη μάχη για να ενημερώσει τη διεθνή κοινότητα για τις κυπριακές θέσεις και να πετύχει μια όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εξισορρόπηση του σχεδίου. Η αλαζονία των ισχυρών, όμως, δεν άφηνε περιθώρια. Σίγουροι ότι στο τέλος θα καθυποτάξουν κυπριακή ηγεσία και λαό, επείγονταν να φέρουν το εκτρωματικό, πολιτικά και νομικά, κείμενό τους σε δημοψήφισμα.

Απρίλιος 2004. Η ώρα του Τάσσου Παπαδόπουλου και του κυπριακού ελληνισμού. “Σε καλώ να απορρίψεις το σχέδιο Ανάν. Σε καλώ να πεις ένα δυνατό ΟΧΙ. Σε καλώ να υπερασπιστείς το δίκαιο, την αξιοπρέπεια και την ιστορία σου”, προέτρεπε τον κυπριακό λαό ο Πρόεδρος σε εκείνο το ιστορικό και ανεπανάληπτο διάγγελμά του, τη Μ.Τετάρτη 7 Απριλίου 2004. Ο λαός, συνεπής στο δικό του ραντεβού με την ιστορία και την εθνική αξιοπρέπεια, ανταποκρίθηκε με ενθουσιασμό. Το μεγαλειώδες ΟΧΙ στις 24 Απριλίου 2004, που θα διδάσκεται πάντα ως κορυφαία πράξη ηρωισμού, πατριωτισμού και εθνικής αυτοπεποίθησης, ανέστησε την ελπίδα ότι οι νέοι αγώνες μπορούν να φέρουν μια λύση πραγματικά δίκαιη, βιώσιμη, λειτουργική.

Η επόμενη μέρα δύσκολη. Η Κυπριακή Δημοκρατία, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης πλέον, έπρεπε να πείσει τους πάντες, στην Ευρώπη και διεθνώς, για την ορθότητα της ετυμηγορίας του κυπριακού λαού. Νέος γιγάντιος αγώνας. Έχοντας απέναντι όχι μόνο τους ξένους αλλά και τις εσωτερικές Κασσάνδρες σε Κύπρο και Ελλάδα, που φρόντιζαν και φροντίζουν να ρίχνουν το εθνικό φρόνημα όσο μπορούν περισσότερο. Σήμερα, δύο χρόνια μετά, η θέση της Κύπρου είναι πιο ισχυρή από ποτέ. Ισότιμο μέλος της Ε.Ε., έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει επωφελείς συνεργασίες και να συμμετάσχει σε συσχετισμούς, μπορεί να δημιουργήσει ένα κλίμα φιλικό για τις δικές μας θέσεις ως προς τη λύση του προβλήματος. Η Κύπρος σήμερα, χάρη στην αποφασιστικότητα του λαού και της ηγεσίας της, έχει φωνή, έχει ρόλο, έχει την ευκαιρία να συγκαθορίσει τις ευρωπαϊκές εξελίξεις.

Σε δημοσκοπήσεις των προηγουμένων μηνών, προκύπτει ότι ο κυπριακός ελληνισμός στη συντριπτική του πλειοφηψία, με εντυπωσιακά ποσοστά, στηρίζει τον Τάσσο Παπαδόπουλο, θεωρεί σωστούς τους χειρισμούς του, εγκρίνει τη στρατηγική του, επιθυμεί τη συνέχιση της πολιτικής-κομματικής συνεργασίας που εξασφαλίζει την Προεδρία στον Τ. Παπαδόπουλο. Στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές, ενισχύθηκαν σημαντικά τα κόμματα που στο δημοψήφισμα υποστήριξαν σθεναρά το ΟΧΙ. Η δικαίωση του Προέδρου Παπαδόπουλου και των πολιτικών δυνάμεων που στήριξαν το ΟΧΙ, δίνει αισιοδοξία στον ελληνισμό ως προς την τελική δικαίωση και του αγώνα για μια λύση που θα είναι σύμφωνη με το διεθνές δίκαιο, τα ψηφίσματα και τις αποφάσεις του ΟΗΕ, τις αρχές και τις αξίες της Ε.Ε.. Να τονιστεί εδώ ότι και η ίδια η Ευρώπη θα πρέπει να αποδείξει στην πράξη ότι εννοεί τις αρχές αυτές.

Δυο λόγια τώρα για την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας. Κατά τα έτη 1996-2004 ακολουθήθηκε μια πολιτική πρωτοφανούς υποχωρητικότητας, ενδοτισμού, εθελοδουλίας. Το αποκορύφωμα αυτής της πολιτικής ήταν η προετοιμασία και η αποδοχή του σχεδίου Ανάν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου. Η ευτυχής συγκυρία της αλλαγής κυβέρνησης σε Κύπρο και Ελλάδα, αποσόβησε την τελευταία στιγμή το πέρασμα του σχεδίου. Απο κει και ύστερα, όμως, η ασκούμενη ελληνική εξωτερική πολιτική δεν φαίνεται να απομακρύνεται αισθητά από τα αρνητικά δεδομένα που δημιούργησαν οι υποχωρήσεις της προαναφερθείσας περιόδου.

Ο ελληνικός λαός, όμως, επιθυμεί την αλλαγή της εξωτερικής μας πολιτικής. Ζητεί από το πολιτικό μας σύστημα, από τους Έλληνες πολιτικούς συνολικά, να ακολουθήσουν το παραδειγμα του Τάσσου Παπαδόπουλου και να έχουν στο νου τους ότι μόνο όταν ασκείς μια εθνικά υπερήφανη εξωτερική πολιτική πετυχαίνεις πράγματα για την πατρίδα σου, σε υπολογίζουν στην Ευρώπη και διεθνώς, σε τιμούν και σε στηρίζουν οι συμπατριώτες σου. Οψόμεθα….