Ηλίας Μπεριάτος: «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας».

Με αφορμή την ανακοίνωση στον τύπο κειμένου του βουλευτή του Νομού μας κ. Π. Αλιβιζάτου και επειδή, 30 χρόνια τώρα, από κάθε είδους θέση δημόσια ή μη, αγωνίζομαι για την προστασία του περιβάλλοντος αυτού του τόπου, ενάντια σε ποικίλα συμφέροντα, αισθάνομαι την ανάγκη και τη υποχρέωση να δηλώσω τα ακόλουθα:

Είναι κατΆ αρχάς θετικό το γεγονός ότι ο Βουλευτής ασχολείται και με τα πολεοδομικά θέματα – έστω και καθυστερημένα – Θα μου επιτρέψει όμως να διαφωνήσω μαζί του και στο επίπεδο της διαδικασίας και στο επίπεδο ουσίας των προτάσεων του. Διότι το πρόβλημα είναι ότι με αυτά που υποστηρίζει οδηγεί προς την αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που προσχηματικά δηλώνει ότι θέλει να πάει. Με άλλα λόγια -αθέλητα ή μη- επιχειρεί στο… όνομα του περιβάλλοντος να καταστρέψει ..το περιβάλλον. Δυστυχώς γιΆ αυτόν, το δημοσιοποιηθέν κείμενο του περιέχει ανακρίβειες και αντιφάσεις που δύσκολα κρύβονται. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά.Σε ότι αφορά την διαδικασία διαβούλευσης που επέλεξε – καλή και αγαθή αυτή καθεαυτή- τον ενημερώνω για κάτι -που ως μέλος του κοινοβουλίου δεν επιτρέπεται να αγνοεί: ότι δηλαδή υπάρχει, από την εποχή του αείμνηστου Α. Τρίτση πλήρες θεσμικό πλαίσιο (ο Νόμος 1337/83 και κυρίως ο Ν.2508/ 1997 για τη βιώσιμη οικιστική ανάπτυξη ) που ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ αναλυτικά ΟΛΕΣ τις αναγκαίες διαδικασίες κοινωνικής συμμετοχής και δημόσιας διαβούλευσης για τις μελέτες πολεοδομικού σχεδιασμού ! Και ο βουλευτής δεν υποκαθιστά τους νόμους. Τους μαθαίνει και τους εφαρμόζει πρώτα από όλους! Επομένως μπορεί μεν να κάνει όποιες προτάσεις και να παίρνει όποιες πρωτοβουλίες θέλει για τα πολεοδομικά. Είναι δικαίωμα του. Αλλά τέτοιες πρωτοβουλίες, κάποιοι τοπικοί φορείς, έχουμε κάνει πολλές, ΅πριν από αυτόν γιΆ αυτόνΆ, και κάνουμε διαρκώς, άλλο αν δεν τις αφουγκράζεται ο ίδιος και οι άλλοι ιθύνοντες – παράγοντες της κεντρικής και τοπικής εξουσίας.

Του υπενθυμίζω λοιπόν ότι, το ΙΚΙ σε συνεργασία με αρμόδιους τοπικούς και κεντρικούς φορείς (ΤΕΕ, Πανελλήνιος Σύλλογος Αρχιτεκτόνων –ΣΑΔΑΣ, Σύλλογος Ελλήνων Πολεοδόμων –ΣΕΠΟΧ και άλλοι), έχουν ασχοληθεί τα τελευταία χρόνια με προτάσεις για την πολιτιστική κληρονομιά, το φυσικό περιβάλλον, την αειφόρο οικιστική ανάπτυξη κλπ. Πέρυσι είχαμε κάνει ειδική εκδήλωση για το Αργοστόλι και είχαμε καταθέσει στις αρμόδιες αρχές (Υπουργεία, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, Δήμο) συγκεκριμένες προτάσεις- διαδικαστικές και ουσιαστικές σύμφωνα με το νόμο για τα θέματα αυτά. Εφέτος με αφορμή την εκδήλωση μνήμης του Α Τρίτση είχαμε την εμπνευσμένη ομιλία του Ευρωβουλευτή κ. Ν. Σηφουνάκη για το θέμα της δόμησης. Δυστυχώς ο βουλευτής μας έχασε μια καλή ευκαιρία να ακούσει ενδιαφέρουσες ιδέες και προτάσεις από πολιτικούς και ειδικούς που θα τον βοηθούσαν στη δουλειά του (υποσχόμαστε να του τις στείλουμε). Στις αρχές του Φθινοπώρου ανακοινώσαμε ήδη την πραγματοποίηση δημόσιας εκδήλωσης για τις μικρές παράκτιες και νησιωτκές πόλεις, όπως ακριβώς είναι το Αργοστόλι και το Ληξούρι και τον καλούμε από τώρα – πέρα από τις επίσημες προσκλήσεις που του στέλνουμε κάθε φορά – να την παρακολουθήσει για δικό του όφελος. Θα ήμουν ιδιαίτερα ευτυχής αν ερχόταν -με όλους τους συνεργάτες του- για να κάνουμε -πέρα από την διαβούλευση των φορέων- και μια δημόσια ανοικτή συζήτηση καλυπτόμενη και από τα ΜΜΕ.

Όταν λοιπόν ζητάει προτάσεις εσπευσμένα μέσα στο προεκλογικό τρίμηνο – τετράμηνο, (μετά 2.5 χρόνια θητείας) αγνοεί όλα τα παραπάνω; Αγνοεί ΟΛΕΣ τις προηγούμενες πρωτοβουλίες και τους φορείς που τις έκαναν; Περιφρονεί το ισχύον θεσμικό πλαίσιο πολεοδομικού σχεδιασμού; Ή και τα τρία μαζί;;;

Σε ότι αφορά τώρα την ουσία των προτάσεων θα ήθελα να σχολιάσω τα ακόλουθα

Πρώτα-πρώτα, οι ισχύοντες όροι δόμησης που αναφέρει στο κείμενο του δεν είναι της Κεφαλονιάς αλλά του Αργοστολιού και δεν έγιναν με απόφαση Νομάρχη όπως ανακριβώς αναφέρεται, αλλά με Προεδρικά Διατάγματα, μεταξύ των οποίων :
-ΠΔ επιβολής στέγης στην Κεφαλονιά ΦΕΚ 446Δ/1984
-ΠΔ καθορισμού όρων δόμησης σχεδίου Αργοστολίου ΦΕΚ 85/Δ1985
-ΠΔ έγκρισης πολεοδομικής μελέτης και όρων δόμησης ΦΕΚ 934Δ/1986
-ΠΔ χαρακτηρισμού ως παραδοσιακού, τμήματος του Αργοστολίου ΦΕΚ413Δ/1989

Η απόφαση Νομάρχη (που είχε τότε την αρμοδιότητα σε ορισμένες μόνον περιπτώσεις) ήταν συμπληρωματική για τους βασικούς όρους δόμησης και έδωσε ως κίνητρο για την κατασκευή στέγης, ένα ειδικό – βοηθητικό- συντελεστή χρήσης του χώρου κάτω από την στέγη, αν και εφΆ όσον τούτο είναι εφικτό από το σχεδιασμό του κτιρίου.Aυτό έγινε κατόπιν αιτήματος των τοπικών τεχνικών και με την προϋπόθεση της σύννομης και σωστής χρήσης του (και όχι με την κακογουστιά που βλέπουμε για την οποία δικαίως αγανακτεί κάθε λογικός άνθρωπος όπως και ο βουλευτής). Το ότι φυσικά αυτή η διάταξη κακοποιήθηκε και καταστρατηγήθηκε από ορισμένους (για να κάνουν, λόγω απληστίας, ελβετικά σαλέ και πριονωτές στέγες εργοστασίων) είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία για την οποία θα μιλήσω – και πάλι- δημοσίως σε επόμενη φάση.

Δεύτερον, ενώ διαμαρτύρεται για τα τόσα δεινά που επέφερε η επιδίωξη κατασκευής μεγαλύτερης σοφίτας, προτείνει ..ενσωμάτωση του ειδικού συντελεστή στο κτίριο δηλαδή αύξηση της εκμεταλλεύσιμης επιφάνειας! Αν είχε όμως αγαθές περιβαλλοντικές προθέσεις και αν «κυρίαρχος στόχος του ήταν η διατήρηση του επτανησιακού πολιτισμού» όπως διατείνεται, θα πρότεινε την κατάργηση του βοηθητικού συντελεστή (τώρα μάλιστα που δεν χρειάζεται κίνητρο αφού όλοι έχουν καταλάβει την αξία της στέγης!). Αλλά ο βουλευτής συνεχίζει απτόητος προτείνοντας επίσης και… αύξηση και του κανονικού συντελεστή δόμησης καθώς και αύξηση υψών…χωρίς κανένα όρο -κοινωνικό ή πολεοδομικό- και χωρίς καμία πολεοδομική αλλά ούτε και αρχιτεκτονική τεκμηρίωση! Αλλά πολεοδομία δεν γίνεται παίζοντας την κολοκυθιά με τα ύψη και τους συντελεστές.

Διότι ο συντελεστής δόμησης, που επηρεάζει άμεσα την ποιότητα ζωής της πόλης, είναι κοινωνικό αγαθό και εργαλείο στα χέρια της πολιτείας που πρέπει να το δίνει με πολύ περίσκεψη και φειδώ αλλά και κοινωνική δικαιοσύνη, στη βάση μιας συνεκτικής πολιτικής γης. ΔΕΝ είναι επομένως αναφαίρετο δικαίωμα κανενός ιδιώτη και καμιάς ιδιοκτησίας ! Γιατί δημιουργεί σημαντική υπεραξία. ΓιΆ αυτό και η πολεοδόμηση σε σχέση με την ιδιοκτησία ρυθμίζεται απευθείας από το Σύνταγμα (άρθρο 24): Πως και με ποιους όρους παραχωρείται. Επί πλέον δεν ξέρει και δεν άκουσε o βουλευτής ότι από το 1980 (από την ίδρυση του υπουργείου περιβάλλοντος και χωροταξίας), όλοι οι αρμόδιοι φορείς, από την ΚΕΔΚΕ μέχρι το ΤΕΕ, το WWF και μέχρι τον πιο μικρό περιβαλλοντικό και πολιτιστικό σύλλογο, προτείνουν γενικώς μείωση συντελεστών δόμησης στην Αθήνα και τις Επαρχιακές πόλεις;;

Μήπως ο βουλευτής μας νομίζει, ότι με ατεκμηρίωτη και χωρίς όρους αύξηση της οικοδομήσιμης επιφάνειας, με ακάλυπτους χώρους ΅πηγάδιαΆ και γενικά με την προτεινόμενη από αυτόν πολυκατοικιοποίηση αθηναϊκού τύπου, θα αναβαθμίσουμε την ποιότητα ζωής και περιβάλλοντος και την αρχιτεκτονική μας κληρονομιά για την οποία ;; Η μήπως με την επιχειρούμενη ΅ΛουτσοποίησηΆ της Λάσσης και όλης της περιαστικής ζώνης του Αργοστολιού ( οικοδομώντας μέσα σε πευκοδάση και αιγιαλούς;) Αλήθεια ποιοι και πόσοι τουρίστες θα έρθουν για να βρούν στη μικρή μας πόλη το ίδιο υποβαθμισμένο πολεοδομικό περιβάλλον με αυτό που αφήνουν στα μεγάλα αστικά κέντρα;;

Τρίτον φαίνεται ότι προτείνει η στέγη να είναι προαιρετική (ελπίζω να κατάλαβα λάθος) γιατί λέει ότι απλώς «επιτρέπεται η κατασκευή στέγης..» όχι ότι επιβάλλεται.
Αν μπήκε κατά λάθος η λέξη αυτή ας το δηλώσει καθαρά. Αλλιώς είναι εκ του πονηρού. ΣΆ αυτήν την περίπτωση – αν δηλαδή είναι σκόπιμη η χρήση του όρου ΅επιτρέπεταιΆ ερωτώ ευθέως τον βουλευτής μας : Μήπως θα ήθελε να ξαναδεί πάλι το δάσος από τα ΅απείρου κάλλουςΆ …σίδερα αναμονής που κυριαρχούσαν στην πόλη μας πάνω στα κτίρια πριν από την επιβολή της υποχρεωτικής στέγης;;

Δεν μπορεί λοιπόν ο Βουλευτής – παραβιάζοντας τα γεγονότα και την κοινή λογική- να ισχυρίζεται ότι «δεν υπήρξε στο πρόσφατο παρελθόν πολιτική αξιοποίησης και ανάδειξης της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής και της ιστορικής κληρονομιάς» και ότι «στην δεκαετία του 80 ..δεν υπήρξε συγκεκριμένη στρατηγική για τη διατήρηση του παραδοσιακού οικοδομικού πλούτου». Όταν, σΆ αυτήν ακριβώς την δεκαετία υπήρξε πραγματική στρατηγική για το θέμα αυτό όχι μόνον στην Κεφαλονιά αλλά και στην ΕΛΛΑΔΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ, χάρις στον οραματιστή συμπατριώτη μας Αντώνη Τρίτση, κατΆ ομολογία φίλων και αντιπάλων του. Πώς γίνεται και ο κ Βουλευτής αγνοεί αυτή την περίοδο;; Διότι λέγοντας αυτά, όχι μόνον αδικεί την ιστορία αλλά υποτιμά την νοημοσύνη μας και προσβάλλει την μνήμη του τόπου. Φαίνεται ότι το ΅πολιτικόΆ σύνδρομο ΅Αντώνης ΤρίτσηςΆ καταδιώκει ορισμένους τοπικούς πολιτικούς, ακόμα και σήμερα 14 χρόνια μετά το θάνατό του.

Αλήθεια, ποια στρατηγική για το περιβάλλον -που δεν υπήρξε παλιότερα- προτείνει ο βουλευτής μας και δεν το ξέρουμε ; Μήπως οι πέντε γραμμές των προτάσεών του, οι οποίες μάλιστα είδαν το φως της δημοσιότητας μετά από 2,5 χρόνια θητείας του ; Αν νομίζει ότι με προτάσεις του ΅ποδαριούΆ θα υποκαταστήσει δουλειά ομάδας τεχνικών και επιστημόνων και πολύμηνες συμμετοχικές διαδικασίες είναι γελασμένος. Πρέπει να καταλάβει ότι τόσο το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο, όσο και η Πολεοδομική Μελέτη έγιναν με εξαντλητικές διαδικασίες κοινωνικής συμμετοχής και διαβούλευσης, πρωτόγνωρες για την Ελλάδα γιατί εισήχθησαν ακριβώς εκείνη την εποχή. Γιατί η αλήθεια είναι ότι χωρίς την πολιτική του Α Τρίτση, το Αργοστόλι και η Κεφαλονιά θα ήσαν σε πολύ χειρότερη κατάσταση.

Δεν μπορεί επίσης να λέει ότι «δεν θέλει να ανοίξει την όρεξη κάποιων συμφερόντων να γεμίσουν με τσιμέντο την Κεφαλονιά» όταν οι προτάσεις του αυτό ακριβώς κάνουν: Διευκολύνουν περισσότερο την τσιμεντοποίηση και άρα τον τουριστικό ενταφιασμό του τόπου

Συμπερασματικά οι προτάσεις του βουλευτή, πασπαλισμένες με ολίγη σαντιγί -βαρύγδουπες εκφράσεις περί ιστορικού παρελθόντος, τοπικής ταυτότητας, και άλλα παχιά λόγια- (είναι υπερβολικά ωραία για να είναι αληθινά λέει ένα γαλλικό ρητό) κρύβουν δυστυχώς άλλους σκοπούς και θυμίζουν χαλασμένο κρέας που το γεμίζουν με αρωματικά καρυκεύματα για να μην βρωμάει. Θυμίζουν (οι προτάσεις) τον λύκο που ντύθηκε με τα ρούχα της γιαγιάς …

Την βιώσιμη ανάπτυξη δεν την ανακάλυψε μόνος του ο βουλευτής. Ούτε την διαδικασία της κοινωνικής διαβούλευσης. Η ιστορία του πολεοδομικού σχεδιασμού δεν αρχίζει από αυτόν.. Και το ότι πρέπει να προστατευθεί η κληρονομιά είναι μια χιλιοειπωμένη κοινοτυπία όταν δεν αποτελεί φραστικό πυροτέχνημα για να καλύψει κάποιος την βλαπτικές για το περιβάλλον προτάσεις του. Φίλος μεν ο Βουλευτής αλλά φιλτέρα η πίστη και προσήλωση στις αρχές της αληθινής και έμπρακτης προστασίας του περιβάλλοντος.

Επομένως χρήσιμος πολιτικός δεν είναι μόνον «εκείνος που παίρνει θέση και πρωτοβουλίες» όπως ισχυρίζεται. Γιατί εξαρτάται και από τις πρωτοβουλίες…Αν είναι να τσιμεντοποιήσουμε τον τόπο να λείπουν τέτοιες πρωτοβουλίες. Χρήσιμος πολιτικός είναι εκείνος που δεν ΅χαϊδεύειΆ τα αυτιά του κόσμου, ούτε του ΅κλείνειΆ το μάτι για να αρχίσει ΓΕΝΙΚΗ οικοδομική επέλαση στο όνομα του …επτανησιακού πολιτισμού και για να κάνει το Αργοστόλι… ΑΝΩ Κυψέλη και ΚΑΤΩ Πατήσια!

Για όλους τους παραπάνω λόγους και με κάθε φιλική διάθεση, θα του συνιστούσα, αντί για τεχνικές προτάσεις του ΅ποδαριούΆ να προχωρήσει στα εξής.

-Να κατευθύνει την δικαιολογημένη αγανάκτηση του σε εκείνους οι οποίοι καταστρατηγώντας το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο δημιουργούν την «απαράδεκτη κατάσταση» για τη οποία μιλάει και « της οποίας γίναμε όλοι μάρτυρες – αυθαιρεσίες κλπ». Και όχι να χτυπάει το γάϊδαρο αντί να χτυπάει το σαμάρι (τους παρανομούντες).

– Να ενημερωθεί για την υπάρχουσα νομοθεσία -αν δεν την έχει διαβάσει ακόμα- (νόμος 2508/97 για την βιώσιμη ανάπτυξη) που προβλέπει συστηματική διαδικασία και επίσης να σεβαστεί το ρόλο και τις αρμοδιότητες της Νομαρχιακής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ο βουλευτής είναι νομοθετική εξουσία μόνον. Δεν είναι εκτελεστική ούτε δικαστική οι οποίες λειτουργούν και αυτές σύμφωνα με το Σύνταγμα..

– Να απευθυνθεί στο ΥΠΕΧΩΔΕ που αδρανεί σήμερα σκανδαλωδώς σε θέματα περιβάλλοντος και σχεδιασμού, σε όλη την Ελλάδα, παρά τις συχνές συστάσεις του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΤΕΕ), του Πανελλήνιου Συλλόγου Αρχιτεκτόνων (ΣΑΔΑΣ) και του Συλλόγου Ελλήνων Πολεοδόμων (ΣΕΠΟΧ) ώστε σε συνεργασία με την Νομαρχιακή και τοπική αυτοδιοίκηση να κινήσει την θεσμοθετημένη διαδικασία σχεδιασμού.

– Να καταθέσει τις προτάσεις του εκεί που πρέπει και σε αυτούς που πρέπει, σύμφωνα με την θεσμοθετημένη διαδικασία, την οποία φαίνεται να αποφεύγει, και η οποία που απαιτεί χρόνο, υπομονή, επιχειρήματα και υπευθυνότητα.

– Να έλθει στις εκδηλώσεις που οργανώνουμε, ώστε να συζητήσουμε συστηματικά και τεκμηριωμένα όλα τα θέματα και να είναι βέβαιος ότι θα ωφεληθεί.

Αυτά ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ!

(Περιττή;) Διευκρίνιση
Η παραπάνω κριτική μου προς τον Βουλευτή του Νομού, είναι καθαρά πολιτική. Δεν αφορά τον Πέτρο Αλιβιζάτο που είναι πάντα συμπατριώτης και φίλος σε ανθρώπινο και προσωπικό επίπεδο.