Η κοπή της πίτας…

…του συλλόγου των φίλων της φιλαρμονικής Ληξουρίου θα παραμείνει αξέχαστη.

Στο θέατρο ΑΚΡΟΠΟΛ, ιδιοκτησία του επιχειρηματία υποψηφίου νομάρχη ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΡΙΣΗ που παραχώρησε αφιλοκερδώς, για την κοπή της πίτας στο σύλλογο των φίλων της φιλαρμονικής Ληξουρίου, για να ακουστούν και να απολαύσουν χαρούμενες μουσικές μελωδίες και καντάδες ,που μας κάνουν υπερήφανους για την παράδοσή μας, την οποία πρέπει να διαφυλάξουμε και να διατηρήσουμε για να παραδώσουμε στα παιδιά μας.Τι να σας πω, μα δεν υπάρχουν λέξεις σ’αυτό το ταπεινό μυαλό μου για να σας περιγράψω αυτόν ,τον αυθόρμητο ενθουσιασμό, που οι καρδιές των ανθρώπων αυτών, των εκατοντάδων, που είχαν την τύχη να παραβρεθούν σ’αυτό το κάλεσμα. Μπράβο βρε ξαδερφούλα, που με πήρες τηλέφωνο για να μου πεις και να μου περιγράψεις αυτό που εζήσατε και απολαύσατε το βράδυ εκείνο, όπου δεν είχα την τύχη να βρεθώ κοντά σας, μα δεν το ξανακάνω. Πάντα σε τέτοιες εκδηλώσεις θα βρίσκομε πλάι πλάι να τα λέμε…αλλά με γύρισες και χρόνια πίσω, που η ληξουριώτικη πάντα (φιλαρμονική) τα Σαββατοκύριακα σκορπούσε με ενθουσιασμό το κέφι και μας γέμιζε θάρρος και ευτυχία για να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες της εποχής εκείνης.

Πάντοτε, η πλατεία του Ληξουρίου μπροστά από το marcato (το εντυπωσιακό κτίριο με κολώνες που βρισκόταν στο μέσω της πλατείας) ήταν πάντοτε κατάμεστη από κόσμο. Μα τι κόσμο, από μουσικόφιλο κόσμο κύριοι ,κόσμο που λατρεύει τη μουσική, πώς να σας το περιγράψω, μόνο αυτοί που ζήσαμε τις αξέχαστες εκείνες εποχές, που ήταν ζωντανές και με την καθαρόαιμη ληξουριώτικη κουλτούρα, που τα πειραχτήρια έκαναν θραύση με τις αξέχαστες τότες πατσανάστες τους. Μα βρε ξαδερφούλα ξέχασες και τις βαρκούλες μέσα στο λιμάνι, με τους κανταδόρους ,πολλές φορές και με την αγαπημένη τους που έκαναν σεργιάνι και σκορπούσαν με τις μελωδίες αξέχαστες και απολαυστικές βραδιές και προπαντός όταν ήταν και φεγγαρόλουστες. Τι να πρωτοθυμηθούμε κυρά μου, όταν η μια γειτονιά συναγωνιζότανε την άλλη με τους κανταδόρους της που σκόρπιζαν τη χαρά και την απόλαυση, και όλα αυτά μέχρι να ακούσουν κάποια γρίλια να τρίζει από το παράθυρο της κοπελιάς που είχαν στην καρδιά τους. Μα κάπου κάπου ,ήταν και τα αναπάντεχα, να ανοίξει κάποιο παραθύρι και να πέσει καμιά κανάτα με νερό και να κάνει τους κανταδόρους μας μουσκίδι και να ξεσπάσουν αυθόρμητα και καλοπροαίρετα γέλια. Αυτοί ήμασταν τότες. Τώρα δε θα ήθελα να μελανώσω τη σελίδα μας.

Αυτή την στιγμή, θα ήθελα να δώσω θερμά συγχαρητήρια στους αξιόλογους μαέστρους της φιλαρμονικής Ληξουρίου, Δημοσθένη Μανιάτη και της χορωδίας κ. Παναγή Μπαρμπάτη, καθώς και σε όλους τους λυρικούς καλλιτέχνες που συμμετείχαν αφιλοκερδώς σε αυτή την αξέχαστη βραδιά, όπου σκόρπισαν με τη μαεστρία τους τον ενθουσιασμό και την εφορία, που γέμισαν τις καρδιές των ταλαιπωρημένων ανθρώπων που ζουν στη μεγαλούπολη του άγχους.

Τους δώσαμε και ένα μήνυμα, ότι, την κεφαλλονίτικη κουλτούρα δεν την ξεχνάμε, καθώς και τη ληξουριώτικη, που αυτή κάπως διαφέρει. Σας περιμένουμε να ζήσετε κοντά μας, χωρίς άγχος μόνο με κανταδούλες, αλητόψαρα, αλιάδα (σκορδαλιά) στο τραπέζι, με κρασί μοσχατέλα που θα μας ξεναγήσει σε άλλους ορίζοντες και τόπους απολαύσεως.

Και ένα ευχαριστώ και συγχαρητήρια από τα εξαδέλφια μου οικ. Αγαθαγγέλου Γρηγοράτου και οικ. Λαζάρου Χαραλαμπίδη που και αυτοί στέλνουν τα συγχαρητήρια τους σε όσους δημιούργησαν και προσέφεραν αυτή την αξέχαστη βραδιά, που δεν ξεχνιέται.

Στέλιος Κυριακάτος
Μέλος του τόπου πάνω από όλα
www.kyriakatos.com – www.kyriakatos-nurseries.gr