Η. Μπεριάτος: Ευρωπαϊκή κινητικότητα και ελληνική ακινησία.
Με αφορμή την Ευρωπαϊκή Eβδομάδα Βιώσιμης Κινητικότητας
(16- 22 Σεπτεμβρίου).
Ευρωπαϊκή κινητικότητα και ελληνική ..ακινησία
Η εφετινή ευρωπαϊκή εβδομάδα για μια πολιτισμένη κινητικότητα στις πόλεις ήρθε να μας θυμίσει τη θλιβερή κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη χώρα μας και να μας προβληματίσει για το μέλλον. Δυστυχώς σε όλα τα μέτωπα που αφορούν την σύγχρονη μετακίνηση στις πόλεις – αλλά και έξω από αυτές – η Ελλάδα είναι ουραγός!. Είναι η χώρα με τη χειρότερη βαθμολογία σε όλους τους δείκτες : Ο πεζός είναι μονίμως καταδιωκόμενο είδος. Η συμπεριφορά των εποχούμενων επιεικώς απαράδεκτη. Η οργάνωση της υποδομής για μετακίνηση με ποδήλατο είναι ακόμη στα σπάργανα. Η εξάρτηση από το ΙΧ διαρκώς αυξανόμενη. Η χρήση Δημόσιων Μέσων Μαζικής Μεταφοράς βρίσκεται σε πολύ χαμηλό επίπεδο πανελλαδικά – ενώ σε ορισμένες μικρές πόλεις. (όπως π.χ. Αργοστόλι, Ληξούρι ) είναι ανύπαρκτη. Στις πόλεις και στους οικισμούς των νησιών μας – που θέλουν να είναι τόποι ποιοτικής τουριστικής ανάπτυξης – η ασφαλής, ευχάριστη και άνετη μετακίνηση είναι άγνωστη και η ποιότητα ζωής υποβαθμίζεται καθημερινά. Η μη εφαρμογή του θεσμοθετημένου πολεοδομικού σχεδιασμού και η μη προώθηση ειδικότερων κυκλοφοριακών ρυθμίσεων, στο πλαίσιο πάντα του σχεδιασμού αυτού, αποτελεί την κύρια αιτία των σημερινών προβλημάτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Αργοστόλι, μια μικρή παράκτια πόλη, η οποία καθίσταται ΅αβιώτηΆ τους θερινούς μήνες από φαινόμενα (κυκλοφοριακή συμφόρηση, θόρυβος, ρύπανση κλπ) τα οπόια ακυρώνουν το ρόλο της ως τόπο τουριστικού προορισμού.
Είναι καιρός πλέον να αντιληφθούν οι τοπικοί ιθύνοντες, ότι είναι κατεπείγουσα η ανάγκη εφαρμογής των αρχών της βιώσιμης κινητικότητας όπως ο δραστικός περιορισμός της κίνησης των ΙΧ μέσα στην πόλη, η αύξηση των πεζοδρομήσεων, η αστική (δημοτική) συγκοινωνία, η ενθάρρυνση του ποδήλατου και λήψη άλλων συναφών μέτρων. Αλλά για να γίνει αυτό χρειάζεται εγκατάλειψη των μικροπολιτικών μεθόδων και πρακτικών, διότι βιώσιμη ανάπτυξη και πολιτικός στρουθοκαμηλισμός δεν συμβιβάζονται. Και τέλος, οι κάτοικοι της πόλης (η περίφημη κοινωνία των πολιτών), θα πρέπει να αντιληφθούν ότι είτε ως παραγωγοί, είτε ως καταναλωτές, είτε ως επαγγελματίες, είτε ως διανοούμενοι, θα πρέπει να ΅επαναστατήσουνΆ σε ατομικό και πολιτικό επίπεδο, πιέζοντας προς κάθε κατεύθυνση, για την υιοθέτηση ενός προγράμματος που θα σέβεται τις παραπάνω αρχές.
Το ΙΚΙ επιθυμώντας να συμβάλει στην προσπάθεια αυτή, προγραμματίζει επιστημονική εκδήλωση-συμπόσιο- με θέμα τα προβλήματα ανάπτυξης των μικρών παράκτιων πόλεων και την αναβάθμιση του οικιστικού περιβάλλοντος.
