Η οικογένεια Μαζαράκη και οι Μπαλτσαβιάδες

Το dilinata.gr παρουσιάζει την ιστορική καταβολή της οικογένειας Μαζαράκη όπως παρουσιάζεται από το «βιογραφικό λεξικό Κεφαλονιά Ιθάκη» καθώς και την γέννηση του επιθέτου Μπαλτσαβιά. Αναλυτικότερα τα στοιχεία έχουν παρθεί από την ιστοσελίδα mazarakifamily.blogspot.gr όπου αναφέρει χαρακτηριστικά:

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΖΑΡΑΚΗ-ΜΠΑΛΤΣΑΒΙΑ
(Τα στοιχεία πρόσφερε ευγενικά ο Φαίδων Μαζαράκης-Μπαλτσαβιάς, ο οποίος ασχολήθηκε με την ιστορική και γεωγραφική καταγωγή τη; οικογένειας και της οικοσηματολογικές απεικονίσεις, μεταξύ των συγγενών οίκον. Χρησιμοποίησε μία ιδιάζουσα παράδοση. που μεταβιβάστηκε μέσω Παναγή Μαζαράκη-Μπαλτσαβιά. σύμφωνα με την οποία η αρχηγία και οι τίτλοι του κλάδου της οικογένειας περιέρχονται στο νεότερο. Με επίσημη πράξη, το 1956, επανέφερε τη χρήση του σύνθετου επιθέτου, Μαζαράκη-Μπαλτσαβιάς, που μετά το θάνατο του παππού του Παναγή, είχε περιέλθει σε αχρηστία και το οποίο έκτοτε χρησιμοποιεί ο ίδιος αποκλειστικά διεθνώς).

Οι ρίζες της οικογένειας ανιχνεύονται από το 1333. Καταγόταν από την Ήπειρο όπου υπάρχουν ακόμη με το ίδιο όνομα η κωμόπολη Μαζαρακιά και το χωριό Μαζαράκι. Με το επίθετο Μαζαράκης αναφέρεται πρώτος, ο Πέτρος, ο επονομαζόμενος Λιώσας, ο οποίος χρίσθηκε δεσπότης Αρτας και Ρωγών (1358-1377), οπό τον Συμεών Ούρεση, αδελφό και διάδοχο του Στέφανου Δουσάν Νεμανύα, “”αυτοκράτορα Ρωμαίων και Σέρβων”.

Ο Πέτρος παντρεύτηκε τη θυγατέρα του Ιωάννη Τσάφου Ορσίνη, ο οποίος ήταν δούκας Λευκάδας. Ο γιος του Πέτρου, Ιωάννης, παντρεύτηκε την Ειρήνη, θυγατέρα της περίφημης Μαρίας-Αγγελίνας, βασίλισσας των Ρωμαίων στα Ιωάννινα. Η Μαρία-Αγγελίνα ήταν θυγατέρα του Συμεών και της Θωμαΐδας Ορσίνι, θυγατέρας του Ιωάννη Β’, κόμη της Κεφαλονιάς και δεσπότη Ηπείρου (πρωτοξάδελφου του Ιωάννη Τσάφου). Ο Πέτρος και ο Ιωάννης βρέθηκαν οι στενότεροι εξ αίματος συγγενείς, διεκδικητές των δύο οίκων, Νεμανύα και Ορσίνι, μέσω αυτών (“εκ θηλυγονίας”) και συγγενείς των οίκων Αγγέλων, Κομνηνών, Παλαιολόγων και Δούκα.

Τα γεγονότα όμως τους έφεραν σε αντιπαράθεση με τον νεοεμφανισθέντα οίκο των Τόκκων, που χάρη στην εύνοια των Αντζού της Νεάπολης, διαδέχθηκε τους Ορσίνι στην Κεφαλονιά και την Ηπειρο, εξαιτίας του γάμου της Μαργαρίτας, αδελφής του Ιωάννη Β’, με τον Γουλιέλμο Τόκκο.

Αργότερα ο Κωνσταντίνος, γιος του Ιωάννη Μαζαράκη. άρχοντα του Γκοναστήτι-Φιλιατά. παντρεύτηκε τη θυγατέρα του Βλάσιου Μουζάκη, εξουσιαστή της Καστοριάς, και αδελφού του Γ’ Μουζάκη, βασιλιά της Αλβανίας. Την εποχή εκείνη ολόκληρος ο σημερινός νομός της Θεσπρωτίας ονομαζόταν Μαζαρακιά. Στενοί σύμμαχοι και συγγενείς της οικογένειας αναφέρονται και οι Μπούα. Την ίδια εποχή, από τους ιστορικούς Ducange και Φλάβιο Κομνηνό, αναφέρεται ως γενάρχης της οικογένειας Καστριώτη. ο Κωνσταντίνος Μαζαράκης, πιθανόν αδελφός, ή εξάδελφος, ή ανηψιός του Πέτρου. Κάποιος άλλος Κωνσταντίνος υπήρξε αδελφός του Γεώργιου Καστριώτη-Σκεντέρμπεη. Φαίνεται πως όλοι συμμετείχαν στην πολυετή και πολυμελή ομηρεία στην αυλή του Σουλτανικού οίκου, όπου ζούσε και ο μετέπειτα Μωάμεθ Β’. Πρόσφατα. (1990) δημοσιεύθηκε αλληλογραφία μεταξύ της Αραγονικής πλέον αυλής του Παλέρμο και της Νεάπολης (1467), στην οποία ο εγγονός του Πέτρου, Κωνσταντίνος, αναφέρεται ως “πρίγκιπας Ηπείρου και Αλβανίας”, ομοαίματος και συστρατευμένος με τον Γεώργιο Μαζαράκη-Καστριώτη-Σκεντέρμπεη, στον αγώνα κατά των Τούρκων.

Προκύπτει συνεπώς ότι το επίθετο Καστρκότης δεν αφορά κάστρο ή επαρχία με το ίδιο όνομα, αλλά την επικυριαρχία της Καστοριάς, από τον κλάδο του οίκου Μαζαράκη. Οι τρεις αδελφές του Κωνσταντίνου, Αγγελίνα, Μαρία, και Καταλίνα (Αικατερίνη), μετά τη μάχη της Αγκύρας (1402). απελευθερώθηκαν από την ομηρία της Σουλτανικής αυλής, από τον Ταμερλάνο, νικητή του Βαγιαζίτ και δόθηκαν ως δώρα από τον βασιλιά της Καστίλης. Ερρίκο 3ο, ο οποίος τις πάντρεψε με μεγαλοπρέπεια με τον κυβερνήτη της Σεγκόβια Ντιέγκο Γκοντζάλες ντε Κοντρέρεας, τον πρέσβη Πάιο Γκόμεζ της Γαλικίας, και τον, επίσης πρέσβη, Ερνάντ Σάντσεζ ντε λα Θουέλα. Η παρουσία των τριών γυναικών στην Ισπανία κέντρισε το ενδιαφέρον κάποιων χρονικογράφων και τροβαδούρων, και υπάρχει βιβλίο αφιερωμένο στις τρεις αδελφές (1906 “Tres Princesas Griegas en la Cone). Η Δόνα Αγγελίνα αναφέρεται ως η ωραιότερη γυναίκα του καιρού της, ενώ η Καταλίνα έζησε πολλά χρόνια και πέθανε περίπου 110 ετών.

Σχετικά με τη διέλευση της οικογένειας από τη Σικελία (1958), από τυχαίο γεγονός ανακαλύφθηκε η ύπαρξη οικογένειας Μαζαράκη στη Μαζάρα ντελ Βάλλο της Νοτιανατολικής Σικελίας, η οποία υποστηρίζει ότι είναι γηγενής, και οι ρίζες της απαντώνται το 795. Η οικογένεια αυτή διατείνεται ότι είναι η πρώτη που πήγε από τη Σικελία στην Ήπειρο. Δεν είναι γνωστό ποια άλλη σχέση υπάρχει μεταξύ της οικογένειας αυτής και του γάλλου Καρδινάλιου Μαζαρίν, που καταγόταν από τη Σικελία.

Από τα δύο παιδιά του Κωνσταντίνου, ο Μιχάλης, ο “Μιχότουρκος”, παντρεύτηκε τη θυγατέρα του Σουλτάνου Μουράτ Β’ και αδελφή του Μοιάμεθ Β’, και έγινε περισσότερο γνωστός ως Μεχμέτ Ρουμ Πασάς και πέθανε στην Κων/πολη το 1470. Ο Ιωάννης παρέμεινε με τον ομώνυμο γιό του Σκεντέρμπεη, για ένα διάστημα συνιδιοκτήτης στα Κρόια. Οι απόγονοι του. μέσω Πρέσνας και Πλόετς, και κατόπιν μέσω Μπουγιούκ Βλαχίας, μετακινήθηκαν και έφτασαν στη Βλαχία, όπου ο τρισέγγονος του Ιωάννη Θωμάς, διετέλεσε Σαρδάρης (Αρχιστράτηγος).

Εν συνεχεία εμπορευόμενοι έφτασαv μέσω των πόλεων Μπαρ και Λιώβι στην Πολωνία, όπου έγιναν δεκτοί από το βασιλιά και υιοθετήθηκαν από ευγενείς οικογένειες της Πολωνίας. Τότε τους δόθηκε και το επίθετο της “εκλειψάσης” οικογένειας Νιουλίν, το οποίο απαντάται ακόμη. Έως το 1870 περίπου γινόταν δεκτός και ο Λιθουανικός κλάδος του Αδριανού Μαζαράκυ ντε Μπολτσέρ. Οι απόγονοι του Ιωάννη διέπρεψαν κυρίως στους στρατιωτικούς κλάδους. Η ιστορία τους έγινε αντικείμενο μελέτης και εξετάστηκαν τρεις συνεχόμενες γενιές. Τα στοιχεία συγκεντρώθηκαν από τον τελευταίο απόγονο αυτού του κλάδου, Πιέρ ντε Μαζαράκη, αρχιτέκτονα-πολεοδόμο, στις Βρυξέλλες.

Εάν υπάρχει κάποια ενδεχόμενη σχέση μεταξύ του πρωθυπουργού της Τσεχοσλοβίας Μάζαρικ, δεν καταφαίνεται. Λιγότερα στοιχεία είναι γνωστά για τις μετακινήσεις του Ανδρέα, του άλλου γιου του Κωνσταντίνου, που φέρεται να πήγε στη Βενετία, όπου του απονεμήθηκε ανώτατος τίτλος και ίσιος να ανήκει σ’ αυτόν ο τάφος Μαζαράκη στη Μητρόπολη της Ζάρας, στη Δαλματία. Στις διάφορες διελεύσεις των μελών και συγγενών της οικογένειας από την Ελλάδα, οφείλονται τα σχετικά τοπωνύμια στην Αττική, καθώς και τα χωριά Άνω και Κάτω Μαζαράκη στους νομούς Ηλείας και Αχαΐας.

Η οικογένεια αναγράφεται στη Βίβλο των Ευγενών της Ζακύνθου, μεταξύ του 1483 και 1572, χωρίς όμως να υπάρχει συνέχεια. Στην Κεφαλονιά εμφανίστηκε πρώτα ο Ιάκωβος Μαζαράκης, το 1501, ακολουθούμενος από τους αδελφούς του, Πρωτοσπαθάριους Αναστάσιο και Ιωάννη (περίπου 1540), που κατέλαβαν εκτεταμένες εκτάσεις, ο πρώτος γύρω από το σημερινό χωριό Δειλινάτα και ο δεύτερος κοντά στο φρούριο του Αγίου Γεωργίου, όπου βρίσκονται σήμερα τα Μαζαρακάτα. Άλλο μέλος της οικογένειας Μαζαράκη, ο Σταμάτης, εγκαταστάθηκε στην Κεφαλονιά το 1550. προερχόμενος κατευθείαν από το Ναύπλιο, και του δόθηκε το φέουδο της οικογένειας.

Οι γιοι του Αναστάσιου, Ανδρέας, Δαρείος και Αύγουστος, με τους γιους τους. αναφέρονται στους κατάλογους των Ευγενών της Κεφαλονιάς (Libro d’ Oro, 1593-1601). Είναι προφανές ότι αρκετά μέλη της οικογένειας έλαβαν μέρος στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571). που έγινε δυτικά της Κεφα¬λονιάς, στα νησιά Εχινάδες (Κατζουράλια). Λίγο αργότερα, πιθανόν από την Κεφαλονιά, η οικογένεια Μαζαράκη γράφτηκε στη Χρυσή Βίβλο της Κέρκυρας (1693) και σχεδόν ταυτόχρονα (1664) άλλος κλάδος της οικογένειας αναφέρεται μεταξύ των Κρητών Ευγενών της πόλης του Χάνδακα (Ηράκλειο Κρήτης).

Στα Δειλινάτα ο εγγονός του Ανδρέα και γιος του Κων/νου Κατνζουραλιστού. Αθανάσιος (+1712) χρησιμοποίησε το τοπωνυμικό “Μπαλτσαβιάς”. που είναι δηλωτικό στην τοπική διάλεκτο του χωριού Δειλινάτα και σημαίνει τη βραχώδη-επικίνδυνη περιοχή δρόμων. Ο γιος του Αγγελος (+1766) το οριστικοποίησε. Ίσιος η επικράτηση του δεύτερου επώνυμου να είχε κάποια σχέση με την τακτοποίηση κτηματικών ζητημάτων, επ’ ευκαιρία της δεύτερης εκπόνησης, την ίδια εποχή, του κατάλογου των ευγενών οικογενειών της Κεφαλονιάς, που απαιτούσε σαφή διάκριση των μελών της οικογένειας. Γεγονός παραμένει ότι στη διαθήκη του Αγγέλου αναφέρονται 54 ιδιόκτητες περιοχές και κτήματα. Οι γιοι του, Ιωάννης (Γερογιάννης), και Κων/νος, επιδόθηκαν σε επωφελείς εκτεταμένες κτηματικές δικαιοπραξίες, αγορές, ανταλλαγές κ.ά.. αλλά και σε θαλάσσιο εμπόριο.

Μετά την κατάλυση της Ενετοκρατίας και του Φεουδαλισμού στα Ιόνια Νησιά, τα μέλη της οικογένειας Μαζαράκη-Μπαλτσαβιά εκλέγονταν προεστοί των Δειλινάτων, έως την Ένωση της Επτανήσου με το Ελληνικό κράτος (1864). Παράλληλα αναπτύχθηκαν και έγιναν γνωστοί στα Δειλινάτα και άλλοι κλάδοι της οικογένειας Μαζαράκη (Κουνάδη, Γεωργάτου, Κοσμάτου κ.ά.).

Από τον ιερατικό κλάδο ο Κων/νος Ανθιμος Μαζαράκης (1800-1865) ήταν ο πιο ονομαστός. Πήγε στη Σμύρνη και την Κων/πολη και έγινε Επίσκοπος. Είναι ο συγγραφέας του πασίγνωστου βιβλίου “‘Βίοι διασήμων ανδρών της νήσου Κεφαλληνίας”. Ήταν άνδρας πολυμαθής, μορφωμένος, σεμνός και γνωστός ιστοριοδίφης. Ο Ανθιμος αποποιήθηκε την πρόταση να γίνει Οικουμενικός Πατριάρχης και έως το τέλος της ζωής του προτίμησε να φέρει τον τίτλο του Ιερομόναχου. Όπως γράφει ο Η. Τσιτσέλης “…ίσως η σεμνότητα του Ανθίμου τον παρεμπόδισε να γράψει την ιστορία της οικογενείας του”.
Από τον λεγόμενο, λόγω της ολιγομέλειάς του, “μικρό”‘ κλάδο των Μαζαρακάτων, οι περισσότεροι διακρίθηκαν ως έμποροι, εφοπλιστές, βιομήχανοι και επιχειρηματίες. Μαζί με άλλες Κεφαλονίτικες οικογένειες πρωτοστάτησαν στο εμπόριο της Μαύρης Θάλασσας, ενώ το πλοίο “Ελισάβετ Μαζαράκη” ήταν από τα πρώτα ατμοκίνητα και πρωτοπόρο του εμπορικού ελληνικού στόλου. Ακόμη, ο πολιτευτής Περικλής Μαζαράκης παντρεύτηκε την Αγανίκη Ενιάν, που καταγόταν από τη γνωστή οικογένεια των αγωνιστών του 1821.

Οι γιοι του, Μακεδονομά¬χοι στρατηγοί, Κων/νος και Αλέξανδρος, διετέλεσαν αρχηγοί του ΓΕΣ. Συμμετείχαν σε όλες τις επιχειρήσεις του Α’ Παγκ. Πολέμου. Υπήρξαν σύμβουλοι και στενοί συνεργάτες του Ελ. Βενιζέλου. Τον Απρίλιο του 1941 ο Γεώργιος Β’ πρότεινε στον Κων/νο Μαζαράκη-Ενιάν να αναλάβει πρωθυπουργός, μετά την αυτοκτονία του Αλεξ. Κοριζή, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Από τις αρχές του 20ου αιώνα, τέλος, άλλοι κλάδοι της οικογένειας, κυρίως από τα Δειλινάτα, εγκαταστάθηκαν στην Κων/πολη, την Αλεξάνδρεια, το Παρίσι, ενώ λίγο αργότερα (περίπου το 1930) στην Πάτρα, τον Πειραιά και την Αθήνα, όπου δημιούργησαν τη δική τους παράδοση.

Ο γιος του Γερογιάννη, Θεοτόκης (1755), παντρεύτηκε τη θυγατέρα κάποιου Δενδρινού από την Ιθάκη. Ο μοναδικός γιος του Ιωάννης, που γεννήθηκε το 1818, παντρεύτηκε τη θυγατέρα κάποιου Φωκάτου από τα Δειλινάτα. Ο μοναδικός γιος του, Παναγής (1854-1938). παντρεύτηκε την Αννα Γεράσιμου Βαλσαμή, από το Πυργί Σάμης. Ο Παναγής, προύχοντας του χωριού και άνθρωπος ανώτατης μόρφωσης, διετέλεσε Δημόσιος Ταμίας Πατρών. Περιφερόταν τακτικά τα χωριά του νησιού με το άλογο του. και μελετούσε τα ήθη και τα έθιμα. Δώρισε πολλές εκτάσεις σε μοναστήρια, κυρίως μάλιστα στη Μονή του Αγίου Γερασίμου, της οποίας η οικογένεια θεωρείται εκ των προστατών. Συνέλεξε επιμελώς τα σχετικά έγγραφα (διαθήκες, συμβόλαια, αγοραπωλησίες, προικοσύμφωνα κ.ά.). γεγονός που επέτρεψε στο γιο του Μιχαήλ, να συντάξει (1928) το γενεαλογικό δέντρο (αρρένων) του κλάδου Μπαλισαβιά, της οικογένειας Μαζαράκη, από το 1712.

Ο Παναγής ασκούσε μεγάλη πολιτική επιρροή στο νησί και είχε καθοριστική παρέμβαση στις εκάστοτε εκλογικές αναμετρήσεις, δεδομένου ότι τα Δειλινάτα αριθμούσαν τότε 3.500 κατοίκους. τρίτη πόλη της Κεφαλονιάς μετά το Αργοστόλι και το Ληξούρι. Όπως αφηγείται ο Φαίδων Μαζαράκης-Μπαλτσαβιάς: “Κάποια στιγμή ο Παναγής και ο γιος του Μιχαήλ διαφώνησαν με τον Ι. Μεταξά με αποτέλεσμα να διακινδυνεύσει η εκλογή του, ως βουλευτή Κεφαλληνίας. Ο Ι. Μεταξάς χρειάστηκε να επισκεφθεί τα Δειλινάτα και, κεκλεισμένων των θυρών, να εξηγήσει το σχέδιο του προς εθνική αντιμετώπιση του επερχομένου Παγκοσμίου Πολέμου. Εν όψει του εθνικού κινδύνου οι διαφορές παραμερίστηκαν και οι κάτοικοι της “βραχώδους περιοχής” παρέσχον την αμέριστην υποστήριξίν των προς τον Κεφαλλήνα Στρατηγόν. Επέβαλαν την εκλογή του σε ολόκληρο το νησί. Ο Μιχαήλ μάλιστα ανέλαβε την οικονομική στήριξη της εκστρατείας”.

Ο Μιχαήλ Μαξαράκης-Μπαλτσαβιάς (1891-1943). σπούδασε Νομικά και Οικονομικά στο Παν/μιο Αθηνών, όπου αναγορεύτηκε διδάκτορας. Διετέλεσε δικηγόρος, τραπεζίτης, χρηματιστής και βιομήχανος. Περιγράφεται στον τύπο της εποχής ως άνθρωπος πλουσιότατος, ευφυέστατος και συμπαθέστατος. Στις αρχές της δεκαετίας του “20 τέθηκε επικεφαλής Ομίλου ευκατάστατων Κεφαλλονιτών, έργο των οποίων υπήρξε η δημιουργία σειράς επιχειρήσεων. Ο Όμιλος πρωτοστάτησε στην εγκατάσταση στην Ελλάδα των επιχειρηματιών Μποδοσάκη /.«ι Αθανασιάδη, στην ίδρυση της “‘Πειραϊκής” (με τον επιχειρηματία Γκέρτσο), που αργότερα μετονομάστηκε “Πειραϊκή-Πατραϊκή”, στην ίδρυση της προνομιούχας “Εταιρείας Αργυρομεταλλευμάτων Μήλου” (που μεταβιβάστηκε στους αδελφούς Ηλιόπουλου). Ο ίδιος Όμιλος το 192S ίδρυσε την πρώτη “Τράπεζα Βιομηχανικής Ανάπτυξης”. Σε συνεργασία με τον Γ. Λυχναρόπουλο. συμμετείχε σε ένα από τα πρώτα χρηματιστηριακά γραφεία της Αθήνας. Αργότερα αγόρασε τη “”Βιομηχανία Χημικών Προϊόντων και Άλατος”, καθώς και πολλά ακίνητα στην Αθήνα. Ήταν από τους δωρητές της Πολυκλινικής Αθηνών, του Ναού της Αγίας Ειρήνης και του Μοναστηριού του Αγίου Γερασίμου, στην Κεφαλονιά.

Το 1926 αγόρασε, έναντι 8.000 χρυσών λιρών, ρωσικό Ευαγγέλιο από συμπαγή χρυσό δύο οκάδων, το οποίο δώρισε στο Ναό της Παναγίας Λάμιας, στα Δειλινάτα. Το Ευαγγέλιο αυτό χάθηκε από το Ναό, την εποχή που Μητροπολίτης Κεφαλληνίας ήταν ο Προκόπιος Μενούτης. Η ολόσωμη αργυρή εικόνα του Αγίου Γερασίμου, που βρισκόταν στο Ναό της Αγίας Ειρήνης, στην Αθήνα, χάθηκε περίπου την ίδια εποχή.

Ο Μιχαήλ παντρεύτηκε, σε πρώτο γάμο, τη Σοφία Παπαγιάννη, της γνωστής οικογένειας στρατιωτικών και πολιτευτών από το Αγρίνιο. Η Σοφία, από την πλευρά της μητέρας της, ήταν ανηψιά του Πρωθυπουργού Δημ. Γούναρη. Πέθανε σε νεαρή ηλικία. Από τα. παιδιά του Μιχαήλ και της Σοφίας ζει σήμερα η Έλλη, που παντρεύτηκε το δικηγόρο Γεώργιο Τζωρτζόπουλο, από το Αγρίνιο. Ο Γ. Τζωρζόπουλος συμμετείχε στον ΕΔΕΣ, και συνεργάστηκε με το στρατηγό Ναπ. Ζέρβα στην Αθήνα και τη Μέση Ανατολή. Κατόπιν έγινε Νομάρχης. Βουλευτής. Γενικός Διευθυντής Ηπείρου και Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εσωτερικών. Ο Μιχαήλ παντρεύτηκε. (με δεύτερο γάμο, την Αλεξάνδρα, το γένος Βαλεντή, η οποία γεννήθηκε στην Αίγυπτο. Ο πατέρας της Αλεξάνδρας, Γεράσιμος Βαλεντής, γεννήθηκε στα. Φαρακλάτα Κεφαλληνίας και μαζί με τον αδελφό του ήταν μεγαλέμποροι, στο Πορτ Σάιντ. Ήταν οι προμηθευτές στο έργο της διάνοιξης της Διώρυγας του Σουέζ.

Ο εμπορικός οίκος που είχαν, καθώς και άλλοι Κεφαλονίτες, ήταν από τους πρωταγωνιστές της οικονομικής δραστηριότητα; στον ευρύτερο χώρο. Μητέρα της Αλεξάνδρας ήταν η Αδελαΐδα Γερ. Δαυή-Χριστοδουλάτου, η οποία, καταγόταν από μια από τις παλιότερες γηγενείς οικογένειες της Κεφαλονιάς. Ο αδελφός της Αδελαΐδας. Νικόλαος, παντρεύτηκε την Αννα Γεράκη. ενώ οι αδελφές της παντρεύτηκαν μέλη των οικογενειών Χωραφά. Λυκιαρδόπουλου. κ.ά. Η Αλεξάνδρα είχε βραβευτεί, ως αριστούχος της Γαλλικής Φιλολογίας και Γλώσσας και ήταν ολοκληρωμένη μουσικός, τόσο ενόργανης (πιάνο), όσο και φωνητικής μουσικής (κοντράλτο). Ήταν ακόμη ταλαντούχος ζωγράφος. Ο κόσμος την θεωρούσε από τις ομορφότερες γυναίκες, τόσο της Κεφαλονιάς, όσο και της ελληνικής παροικίας στην Αίγυπτο. Η οικογένεια Βαλεντή είχε νοικιάσει πολλές φορές την οικία, της στο Αργοστόλι στον Ι. Μεταξά, ενώ η οικία στο Πορτ Σάιντ είναι το μεγαλοπρεπέστερο κτίριο της πόλης.

Πηγή: http://www.dilinata.gr/index.php/2013-10-28-10-39-49/2013-11-15-08-04-44/156-2014-01-03-15-57-02