Μία Κεφαλονίτισσα στην Ιερουσαλήμ

Η Ιερουσαλήμ είναι η μεγαλύτερη πόλη του Ισραήλ. Αρχαία πόλη, κέντρο θρησκευτικής-ιστορικής σημασίας και συμβολισμού. Σημείο αναφοράς για τον Xριστιανισμό, τον ιουδαϊσμό, τον ισλαμισμό. Η παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ αποτελεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, οχυρωμένη και διαιρεμένη σε τέσσερις συνοικίες: τη χριστιανική, την αρμένικη,  τη μουσουλμανική και την εβραϊκή. 

Με το Σωματείο «Κεφαλλήνιοι Εθελοντές» πραγματοποιήσαμε περιήγηση 4 ημερών στους Άγιους Τόπους τον περασμένο Φεβρουάριο, και σε αυτό το σημείο δράττομαι της ευκαιρίας να εκφράσω τις ευχαριστίες μου στον Πρόεδρο του Σωματείου κ. Γεράσιμο Διαμαντάτο ο οποίος μας έδωσε αυτή την δυνατότητα να γνωρίσουμε, να δούμε, να νιώσουμε αυτά που σίγουρα αν δεν τα επισκεφτεί κάνεις όσο και να του τα περιγράψουν οι άλλοι, δεν θα μπορέσει να τα κατανοήσει ποτέ…μόνο ιδίοις όμασι. 

Ένα μικρό σημειολογικό παράδειγμα επί αυτού… στην δική μας περιήγηση εκεί… 

τραβήξαμε 622 φωτογραφίες, ήτοι 150 φωτογραφίες κατά μέσο όρο την ημέρα, συνοδευόμενες από 7 ώρες αμοντάριστο video, και πρέπει να ομολογήσω πως  γυρνώντας από το ταξίδι και κοιτώντας τις φωτογραφίες είπα «μόνο αυτές είναι;» 

Ακόμα και εάν ήταν εφικτό να παρουσιάσω όλο το video και όλες τις φωτογραφίες, αυτά που είδα και αυτά που ένιωσε η ψυχή μου δεν αποτυπώνονται ακόμα και μέσα από τον πλούτο της γλώσσας μας.

Θέλω να μοιραστώ μαζί σας μια προσωπική εμπειρία… σκύβοντας για να μπω στον Πανάγιο Τάφο να προσκυνήσω δεν είχα την δύναμη να σηκώσω τα μάτια μου, να κοιτάξω τριγύρω μου, ούτε  από περιέργεια να δω πως είναι…δέος… αυτό το συναίσθημα πώς να σας το δείξω με εικόνες;

Σκοπός αυτού του video που θα δείτε  είναι να ξυπνήσει συνειδήσεις. 

Η περηφάνια που αισθανθήκαμε ταξιδεύοντας μέσα στην έρημο, στα βουνά της Παλαιστίνης και ξαφνικά να αντικρίζουμε το Ελληνορθόδοξο μοναστήρι, να κυματίζει η Ελληνική σημαία και η  Σημαία του Πανάγιου Τάφου απλά μας έκανε να αισθανόμαστε ρίγος.  Η θλίψη που σε πιάνει στην Ναζαρέτ ακούγοντας το «κάποτε αυτό ήταν δικό μας».

Κατά πληροφορίες μοναχών και πιστών που αποκόμισα κατά την επίσκεψη μου στους Αγίους Τόπους μου αναφέρουν ότι διάφορα γεγονότα που διαδραματίζονται κατά καιρούς στα Ιεροσόλυμα κάνουν τους ανθρώπους να χάνουν την πίστη τους ,και το ερώτημα τους είναι, μήπως είναι παίγνια όλων αυτών που απλά θέλουν οι Έλληνες και το έντονο Ελληνικό στοιχείο να φύγουν από εκεί;

Κάποτε στους Αγίους Τόπους υπήρχαν 147 ιερείς, μοναχοί. Σήμερα μόνο 64…γιατί;

Ο εκάστοτε Πατριάρχης Ιεροσολύμων πρέπει να πάρει την έγκριση του Ισραήλ, της Παλαιστίνης και της Ιορδανίας, 3 χώρες με τους συμμάχους τους έκαστος, που η καθεμία  θέλει, θέλουν να διεκδικήσουν τους Άγιους Τόπους.  Έτσι λοιπόν αν ο Πατριάρχης δεν υποκύψει στους διάφορους εκβιασμούς που γίνονται τότε απλά δε τους «κάνει» στήνεται ολόκληρη πλεκτάνη για την καθαίρεση του. Ποιο καλύτερο σχέδιο από το να  βάλουν τους Έλληνες να τσακωθούν μεταξύ τους;  Αποδυνάμωση, διάλυση του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου  προκειμένου να καταλήξει σε άλλα χέρια. Λόγω των προσκυνημάτων τα Ιεροσόλυμα αποτελούν μεγάλο τουριστικό προορισμό. Και το σημαντικότερο, από την  γη του Ισραήλ, της Παλαιστίνης και της Ιορδανίας το  45%  ανήκει στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.   

Ο «πόλεμος» που γίνεται από τα άλλα δόγματα για να καταπατήσουνε τα Ελληνορθόδοξα δικαιώματα είναι αδυσώπητος και τις περισσότερες φορές «σκοτεινός». Δεν απουσιάζουν τα γεγονότα αψιμαχιών, ακόμα και χειροδικιών. Όσο και να σας ακούγεται απίθανο ή ιερόσυλο, στη Μονή του Αγ. Ιωάννη & Αγ. Γεωργίου του  Χοτζεβά Σαββατοκύριακα συνεχόμενα τα   άλλα δόγματα κατασκηνώνουν με σκοπό να ορίσουν  αυθαίρετα ότι  η συγκεκριμένη περιοχή τους ανήκει. Αποτέλεσμα; Ο ένας και μοναδικός μοναχός, που έχει απομείνει, να υπερασπίζεται ακόμα και  με τα χέρια του το Ελληνορθόδοξο Μοναστήρι… την διαφύλαξη των Ελληνορθόδοξων δικαιωμάτων.

Αυτά όμως τα μαθαίνουμε εδώ στην Ελλάδα ή μόνο αυτά που θέλουνε να μας πλασάρουν ορισμένα ΜΜΕ; 

Την τελευταία 5ετία τα Ελληνικά μοναστήρια έχουν ερημώσει…θέλουμε νέο αίμα μας λέει χαρακτηριστικά γηραιός μοναχός…

Κατά την διάρκεια της επισκέψεως μας εκεί καταφέραμε να δούμε από το παράθυρο τον πρώην Πατριάρχη Ειρηναίο, ούτως η άλλως είναι ο μοναδικός τρόπος να τον δούμε. Την συγκεκριμένη χρονική στιγμή δεν μπορώ να σας μεταφέρω τους «ψιθύρους» που ακούγονται εκεί, βλέπετε το off the record είναι κάτι που πρέπει να σέβεται κάθε δημοσιογράφος. 

Έλατε μαζί μου σε αυτό το ταξίδι, να γνωρίσουμε ακόμα περισσότερα για την θρησκεία μας, να γνωρίσουμε τον τρόπο ζωής των Ισραηλινών και των Παλαιστινίων, τον αγώνα των  Ελλήνων μοναχών…. Γιατί την πίστη των Ελλήνων δεν μπορεί πότε και κανένας να την καταπατήσει…η πίστη των Ελλήνων είναι αυτή που έχει σώσει την χώρα μας από πολλούς κατακτητές, θα τους αφήσουμε τώρα  να πάρουν ότι πολυτιμότερο έχει η Ελληνική Ορθοδοξία;

Προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Ben Gurion. Η  ασφάλεια είναι απίστευτη, μας ρωτάνε που πάμε, πόσο θα κάτσουμε, από πού είμαστε, αν θα έχουμε οδηγό μέχρι και από πού γνωριζόμαστε (!) και πόσα χρόνια γνωριζόμαστε!

Ξεκινάμε για την παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ επιβιβαζόμαστε μέσα στο mini bus που μας περιμένει ο οδηγός μας ο David, κατά την διαδρομή μας κάνουν εντύπωση τα μικρά παράθυρα των σπιτιών ενώ ο κ. Διαμαντάτος μας εξηγεί  πως η δομή αύτη επικρατεί λογω της προστασίας που παρέχει από την διαρκή  εμπόλεμη κατάσταση, παίρνουμε τον περιφερειακό δρόμο εκεί αμέσως συναντάμε τα τείχη της παλιάς πόλης και την πύλη του Δαυίδ που είναι καλυμμένη με ένα μαύρο  πανί.

Φτάνουμε στο Άγιο Ονούφριο μας περιμένει η Γερόντισσα και η Σεραφείμα όπου μας έχουν ετοιμάσει ένα υπέροχο φαγητό, καφέ και τσάι!  είναι η πρώτη Ελληνική σημαία που βλέπω στο Ισραήλ. Μέσα στις μικρές σπηλιές που έχει το μοναστήρι μπορεί κάνεις να δει ακόμη τα οστά των μοναχών που έζησαν εκεί. Σήμερα οι δυο  μοναχές συντηρούν  όλο το μοναστήρι μόνες τους, πεντακάθαρο και πάντα ευπρόσδεκτο  για τον κόσμο, ενώ φυτεύουν κάθε λογής λουλούδια, οπωρολαχανικα . Πρέπει να ομολογήσω πως από όλες τις Μονές που επισκεφτήκαμε αυτή του Αγίου Ονούφριου είναι που θα  μείνει χαραγμένη στην καρδιά  μου ίσως λόγω του ζεστού χαμόγελου που αντικρίσαμε, της φιλοξενίας αλλά και της ερώτησης « τι  κάνει η Ελλάδα μας»; Για αυτούς τους ανθρώπους  εκεί είμαστε η Ελλάδα τους…

Συνεχίζουμε για το ξενοδοχείο στον δρόμο βλέπουμε το Τείχος των δακρύων. Τόπος συνάθροισης και προσευχής των εβραίων οι οποίοι σκύβοντας και ακουμπώντας το κεφάλι τους χαρακτηριστικά σε αυτό ζητούν συγχώρεση από τον Θεό για όλες τις γενεές, λόγω του αμαρτήματος που διέπραξαν σταυρώνοντας τον Ιησού.

Κοιτώντας από ψήλο σημείο και βλέπουμε τα τείχη της παλιάς πόλης των Ιεροσολύμων, το τέμενος του Ομάρ το οποίο θέλουν να το γκρεμίσουν οι Εβραίοι για να φτιάξουν τον Ναό του Σολόμωντα, εν συνεχεία βλέπουμε από ψηλά στα δεξιά μας τον Τάφο της Παναγίας, την πύλη που πέρασε ο Χριστός την Κυριακή των Βαΐων με το γαϊδουράκι η οποία σύμφωνα με τους Εβραίους και τις γραφές θα ανοίξει την Δεύτερα Παρουσία  για αυτό τον λόγο οι Εβραίοι ενταφιάζονται κοντά στην Πύλη για να είναι οι πρώτοι που θα αντικρίσουν τον Χριστό.

ΠΑΝΑΓΙΟΣ  ΤΑΦΟΣ

Η νύχτα πέφτει στην Ιερουσαλήμ  και περνώντας μέσα από την αγορά περπατάμε για τον  Πανάγιο Τάφο, σε πιάνει δέος μόνο … αντικρίζοντας τον Ναό, μέσα στο Ναό της Αναστάσεως θα δει κανείς την  προσωρινή φυλακή του Χριστού, το παρεκκλήσι του εκατόνταρχου ο οποίος  μαρτύρησε την ανάσταση του  ασπάστηκε την δύναμη και το μεγαλείο του και παρά τα δεινά και τα μαρτυρία που θα αντιμετώπιζε εξέφρασε ότι αυτός είναι ο αληθινός Υιός του Θεού.

Τμήμα του  πέτρινου στύλου  επί του οποίου δέθηκε και μαστιγώθηκε ο Ιησούς,  η  οποία καλύπτεται από μια μαρμάρινη πλακά, βάση της πιστής ακουμπώντας το αυτί σου μπορείς να αφουγκραστείς  ακόμα  και σήμερα τους ήχους του μαστιγίου.

Ο βράχος που είναι κόκκινος από το αίμα του Χριστού…

Όταν ακούμπησαν το σώμα του Χριστού κάτω από τον σταυρό έγινε σεισμός και οι βράχοι σκίστηκαν στην μέση. Αυτό είναι το σημείο του Γολγοθά που βρίσκεται μέσα στον Πανάγιο Τάφο. 

Έξω στον προαύλιο χώρο του Ναού θα δει κανείς το σκίσιμο που έχει η μαρμάρινη κολώνα ακριβώς στην είσοδο του Ναού της Αναστάσεως. Τρούλος Στην Αγία Αυλή  παράδοξο αποτελεί η ύπαρξη σύγχρονου  αντιτρομοκρατικού κάδου ο όποιος χρησιμοποιείται για τον περιορισμό εκρήξεων   σε περίπτωση  τοποθέτησης εκρηκτικού μηχανισμού. 

Σε αυτό το σημείο κατέληγαν   τα λύματα της μικρής πόλης των Ιεροσολύμων. Οι θέσεις των 3 καντηλιών  εις μνήμη της η Άγια Ελένης και του  Άγιου  Κωνσταντίνου μας παραπέμπουν στο  σημείο  το οποίο , πεταγαν φλουριά μέσα στα λύματα.  έντεχνα  καθοδηγώντας τους εργάτες ότι εκεί υπάρχει  θησαυρός υποκινώντας τους να συνεχίσουν την εκσκαφή με σκοπό να βρεθούν  οι 3 σταυροί  , των ληστών και του Μαρτυρίου . Η Άγια Ελένη για να μπορέσει να αναγνωρίσει ποιος από τους 3 ήταν του Χριστού έκανε το έξης εκείνη την στιγμή πέρναγε μια κηδεία και ακούμπησαν τους τρεις σταυρούς πάνω στο φέρετρο μόλις ακούμπησαν του Χριστού… ο νεκρός αναστήθηκε. 

Κομμάτια του Τιμίου Σταυρού βρίσκονται: στο μουσείο του Πατριαρχείου,  στο ¨Άγιο Όρος ,στην Κων/πολη  και βάση πληροφοριών    ένα κομμάτι από αυτού πιθανόν να βρίσκεται στην  Ρωσία. 

Στον Γολγοθά μέσα στον Πανάγιο Τάφο  υπάρχει ένας ξύλινος σταυρός που συμβολίζει τον σταυρό του Μαρτυρίου, αυτός αλλάζει κάθε 500-600 χρονιά και από αυτό το ξύλο δίνουν στους πιστούς φανταστείτε πόσα εκατομμύρια κόσμος έχει πάει έχει προσκυνήσει… έχει προσευχηθεί  στον σταυρό αυτόν. 

Πίσω από τον Πανάγιο Τάφο  σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο που έχει κατασκευαστεί από τους οι Κόπτες  κάθε χρόνο, το Μεγάλο Σάββατο,  κατά την είσοδο του  Πατριάρχη μας  μέσα στον Πανάγιο Τάφο για λάβει το Άγιο Φως οι Κόπτες τελούν την  δική τους λειτουργία υποστηρίζοντας  ότι αυτοί λαμβάνουν το Άγιο Φως,  έχουμε παρακολουθήσει όλοι στις τηλεοράσεις μας τα επεισόδια που διαδραματίζονται εκεί.

Βγαίνοντας από την Πόλη της Ιερουσαλήμ συναντάμε οικισμούς βεδουίνων οι οποίοι  ασχολούνται με την κτηνοτροφία όλες αυτές οι περιοχές ανήκουν στην μονή του Αγ. Σάββα όπως βλέπετε και στην εικόνα είναι έρημος εκεί μεγαλώνουν τα πρόβατα και τα κατσίκια. επειδή  είναι πολύ μεγάλα υποστηρίζουν ότι είναι ευλογημένα από τον Αγ. Σάββα. 

Κάθοδος για την μεσόγειο εδώ ακριβώς είναι η στάθμη της μεσογείου  υπάρχει η καμήλα για τους τουρίστες  

Δυστυχώς κατά την διάρκεια της ημέρας στις διελεύσεις  μας από το Ισραηλινό, στο Παλαιστινιακό έδαφος και αντίστροφα, στα σημεία ελέγχου  η  camera  μέχρι και η  μουσική παρέμενε  κλειστή. Η διαδικασία ήταν κοινή και από  τις δύο πλευρές μας επέβαλαν επανειλημμένος  σε  ερωτήσεις  του είδους….ποιοι είμαστε, που πάμε, από πού ερχόμαστε πόσα άτομα είμαστε και γιατί ήρθαμε εδώ ενώ  ακούς συχνά πυκνά …passport please …όλα αυτά από τουλάχιστον 17χρόνα κορίτσια και αγόρια κρατώντας ένα όπλο στο χέρι, ενώ ο τρόπος που σε κοιτούσαν σε έκαναν να αισθάνεσαι πως σίγουρα είσαι ένοχος για κάτι  αλλά δεν ξέρεις  ποιο είναι αυτό .. η αλήθεια είναι πως ουσιαστικά δεν μας πείραξε ποτέ κανένας. το συναίσθημα όμως είναι αρκετά άσχημο…δεν ξέρεις τι θα σου προκύψει. επικρατεί καχυποψία παντού…

Ρόλο έπαιζε και τι χρώμα πινακίδας έχει το αυτοκίνητο σου οι κίτρινες είναι ισραηλινές οι πράσινες παλαιστινιακές.

Ενώ ακόμα και στις ταμπέλλες σημάνσεως μπορεί κάποιος να παρατηρήσει χρωματική διάκριση  και ιδιαίτερα στις καφέ χρώματος  οι όποιες χαρακτηρίζουν περιοχές διεκδικούμενες και από τις 2 πλευρές  συμπεριλαμβανόμενης και μιας 3ης του Βασιλείου της Ιορδανίας. Αυτό μπορεί να το πιστοποιήσει κανείς σε έναν σύγχρονο τοπογραφικό χάρτη στον οποίο  σε συγκεκριμένες περιοχές θα αντικρύσει το τοπωνύμιο no name land  σε ελεύθερη μετάφραση  περιοχή χωρίς όνομα. 

ΟΡΟΣ ΘΑΒΩΡ

Φεύγοντας  από τον κάμπο της Γαλιλαίας ανεβαίνουμε σιγά σιγά στο όρος Θαβώρ. Κατά την  θρησκεία μας κάθε χρόνο  στο όρος Θαβώρ στις 6 Αύγουστου κατεβαίνει η Νεφέλη, ένα άσπρο σύννεφο καλύπτει το Όρος ενώ πολλοί προσκυνητές συρρέουν κατασκηνώνοντας έξω από την Μονή.  Αναφερόμαστε στο  όρος  που  διαδραματίστηκε η Μεταμόρφωση  του Σωτήρος.  

Οι μοναχές μας επιτρέπουν να τραβήξουμε πλανά και φωτογραφίες της Μόνης και του προαύλιου χώρου  ενώ μας  παρακαλούν ευγενικά στα συγκεκριμένα πλάνα μα μην συμπεριλαμβάνονται και αυτές.

ΝΑΖΑΡΕΤ

Στη Ναζαρέτ κατέβηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ο οποίος είναι ένας από τους απροσμέτρητους αγγέλους. Το όνομά του σημαίνει «ήρωας του Θεού» και είναι ένας από τους λίγους αγγέλους που ονοματίζονται στην Αγία Γραφή. Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ  εμφανίστηκε στον Ιωακείμ και την Άννα,  αναγγέλλοντας τους  πως θα είναι οι γονείς της Παναγίας… Αυτός έτρεφε με ουράνιο άρτο την Παναγία, μέσα στα Άγια των Αγίων, αλλά ήταν και ο άγγελος που έφερε το χαρμόσυνο μήνυμα στην Παναγία περί της γεννήσεως του Ιησού Χριστού όταν αυτή  κατέβηκε στην πηγή να πάρει νερό. Αυτός καθησύχασε τους φόβους του Ιωσήφ. Αυτός παρουσιάστηκε στους βοσκούς. Αυτός υπέδειξε στον Ιωσήφ, να οδηγήσει  την Μαρία και το βρέφος στην Αίγυπτο, και ύστερα από καιρό να επιστρέψει στη γη του Ισραήλ. 

Στην Ναζαρέτ μπορείτε να δείτε την μοναδική εικόνα στον κόσμο που απεικονίζει την κυοφορούσα Παρθένο.

Το προσκύνημα της Ναζαρέτ  δεν ανήκει πλέον στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο  Ιεροσολύμων. 

ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ

Μετά την Ναζαρέτ  περνάμε από την Κανά και συνεχίζουμε για την Καπερναούμ  εκεί βρίσκουμε την Μόνη των Αγίων Αποστόλων και  τον Ηγούμενο Ειρήναρχο, στην Καπερναούμ ο Χριστός έμεινε τα τελευταία 3 χρόνια της ζωής του.

Συνεχίζουμε  το οδοιπορικό μας στους Αγίους Τόπους. Επόμενη στάση είναι ο  Ναός των Αγίων Αποστόλων ο όποιος εγκαινιασθεί και ανακαινίσθει το 2002 επί Πατριαρχίας Ειρηναίου εκεί βλέπουμε την εικόνα της Παναγίας της γαλακτοτροφουσας ενώ  το κτίσμα είναι το αρχαιότερο στην Τιβεριάδα περίπου 700 ετών.

ΙΟΡΔΑΝΗΣ

Καθώς πέφτει η νύχτα κατευθυνόμαστε  στον Ιορδάνη ποταμό εκεί όπου βαπτίστηκε ο Ιησούς. φτάνοντας βλέπεις το  κατά Μάρκου Ευαγγέλιο σε όλες τις γλώσσες  με κυρίαρχη την Ελληνική. 

«Τω καιρώ εκείνο ήλθεν ο Ιησούς από Ναζαρέτ της Γαλιλαίας, και εβαπτίσθη υπό Ιωάννου εις τον Ιορδανήν. Και ευθέως αναβαίνων από του ύδατος, είδε σχιζόμενους τους ουρανούς, και το Πνεύμα ώσει περιστεράν, καταβαίνον επ’ αυτόν και φωνη εγένετο εκ των ουρανών. Συ ει ο Υιος μου ο αγαπητός εν ω ευδόκησα.»

Δυσάρεστη έκπληξη αποτελεί η μετάφραση του ίδιου κειμένου στα Σκοπιανά αφιερωμένη από διακεκριμένη οικογένεια της συγκεκριμένης χώρας.  Η πρόσφορα αυτή επισκιάζεται από την χρήση του όρου Μακεδονία ως επικεφαλίδα η οποία την συγκεκριμένη στιγμή μας προκάλεσε πίκρα και αγανάκτηση.

Την 3η μέρα του ταξιδιού μας στους Άγιους Τόπους έχει προγραμματιστεί  η επίσκεψη μας στην φυλακή του Ιησού, περνώντας από τον δρόμο του Μαρτυρίου, την Via Dolorosa, ο οποίος στις μέρες μας συμπίπτει με τα σοκάκια της  σύγχρονης αραβικής αγοράς, αντικρίζουμε το σημείο όπου ο Ιησούς, οδηγούμενος  προς τον Γολγοθά, ακούμπησε  φέροντας τον σταυρό του Μαρτυρίου και αποτυπώθηκε η παλάμη του, εδώ η Αγία Βερονίκη σκούπισε το ματωμένο  πρόσωπο  του Ιησού από το αγκάθινο στεφάνι και τα χαρακτηριστικά του προσώπου του  αποτυπωθήκαν στο μαντήλι της, το μαντήλι αυτό αποτελεί  κειμήλιο  και βρίσκεται στην κατοχή του Βατικανού.

στις μέρες μας την συγκεκριμένη διαδρομή  ακολουθουν  πιστοί   φέροντας  παρόμοιους ξύλινους σταυρούς ως ένδειξη πίστης  και σεβασμού  προς το Θειο δράμα εις άφεση αμαρτιών. 

Φτάνουμε στην φυλακή του Χριστού, το Πραιτωριον  τα λόγια είναι περιττά.

ΑΡΑΒΙΚΗ ΑΓΟΡΑ

Συνεχίζουμε περνώντας από την Αραβική αγορά ενώ στον  δρόμο θα συναντήσουμε πλανόδιους μικροπωλητές οι όποιοι πουλάνε μεγάλα κουλούρια και ρεβιθοκεφτέδες . Δυο φαντάροι στέκονται στην γωνία του δρόμου… για παν ενδεχόμενο.

Στην αγορά μπορείτε να βρείτε τα πάντα  από χρυσό, ασημί, πολλά σουβενίρ, μπαχάρια, παραδοσιακό αραβικό καφέ, μια αγορά πολύβουη και με πολλά χρώματα, μυρωδιές. Αυτό που πρέπει να ξέρει κάνεις είναι ότι μπορεί να κάνει παζάρια και θα πετυχει καλές τιμές. Το νόμισμα του  Ισραήλ είναι  το  σέκελ, ενώ μπορείς να ψωνίσεις με ευρώ αλλά και δολάρια. Η συναλλαγές σας μπορούν  να γίνουν με ευρώ αλλά να πάρετε  ρέστα σεκελ. χρειάζεται ένα καλό κομπιουτεράκι! Αυτά που δύσκολα  θα δεχθούν είναι τα κέρματα του ευρώ  καθώς η τράπεζα δεν τα δέχεται ως προς την αλλαγή συναλλάγματος.

Στο Ισραήλ μπορείτε να πιείτε πολλούς χυμούς ενώ στον δρόμο μπορείτε να βρείτε φρέσκο χυμό καρότου.

ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΤΑΦΟΣ ΛΑΖΑΡΟΥ

Μπαίνοντας  στην Παλαιστίνη  για να κατευθυνθούμε  στον Τάφο του Λαζάρου βλέπουμε την μεγάλη διάφορα από το Ισραήλ ….μια χωρά εγκαταλελειμμένη,  ακόμα και τα πρατήρια καύσιμων  μοιάζουν εγκαταλειμμένα  χάος επικρατεί παντού.

Ενώ στην Παλαιστίνη εκτός από μικρά παράθυρα θα παρατηρήσετε πως έχουν και όλα  κάγκελα, βρίσκονται συνεχώς σε εμπόλεμη κατάσταση.

Τάφος του Λάζαρου 

Φτάνουμε στον Τάφο του Λαζάρου μεγάλο μέρος του προσκυνήματος έχει χαθεί από την κυριότητα του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου ενώ  είναι η πρώτη φορά που  μας ζητείται  να πληρώσουμε είσοδο για να εισέλθουμε σε αυτό.

Φεύγοντας από την Παλαιστίνη βλέπουμε το τείχος που  την χωρίζει από το Ισραήλ.

Συναντάμε την  νέα Βηθλεέμ …  κτισμένη από τους Εβραίους οι όποιοι   προσπαθούν να   φτιάξουν ένα  αντίγραφο της παλιάς πόλης. επίσης ισχυρίζονται ότι από αυτήν την πόλη και  από στρατιωτική οικογένεια θα γεννηθεί ο νέος κυβερνήτης της γης.

ΜΟΝΗ ΑΓ. ΣΑΒΒΑ 

Συνεχίζουμε στα βουνά της Παλαιστίνης πηγαίνοντας στην Μονή του Άγιου  Σάββα, στον δρόμο  συναντάμε πολλά παιδιά να παίζουν,  οι οικογένειες των Παλαιστίνιων, μαθαίνουμε,  έχουν πολλά παιδιά. Υπάρχει και οικογένεια με 27!!!  

Μετά από διαδρομή μισής ώρας φτάνουμε στον προορισμό μας. Η εικόνα εντυπωσιακή. Ουσιαστικά αντικρίζουμε τα τείχη ενός μεσαιωνικού κάστρου  τα οποία προστατεύουν το δυτικό τμήμα του κοινόβιου ενώ ανατολικά του αναπτύσσεται το ασφαλέστερο φυσικό του σύνορο μια χαράδρα. Πραγματικό οχυρό κτισμένο πέτρα πέτρα  αποκλειστικά με την βοήθεια των ζωών καμήλες και γαϊδουράκια. 

Ηθηστε όποιος λαϊκός ακολουθήσει τον δρόμο του Θεού και ασπαστεί την ασκητική ζωή στο συγκεκριμένο μοναστήρι να ζήσει σε αυτό μέχρι το τέλος της ζωής του. Δεν μας προκάλεσε εντύπωση όταν πληροφορηθήκαμε ότι στο απομονωμένο  μοναστήρι δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα και τηλέφωνο  διατηρώντας  με αυτό τον τρόπο παραδοσιακές συνθήκες επιβίωσης.

Φτάνοντας εκεί χτυπάμε το σήμαντρο της εισόδου  με τον καθιερωμένο τρόπο. Τόσες φορές όσοι επισκέπτες είμαστε… τότε θα βγει στο παρατηρητήριο ο μοναχός να δει ποιος είναι. Στη Μονή δεν επιτρέπεται να μπουν γυναίκες σύμφωνα με την παράδοση και μικρό κοριτσάκι να μπει  η μονή σείεται. Δυστυχώς όμως δεν άνοιξανε ούτε στους άντρες να μπουν. Το μοναστήρι  ήταν  κλειστό  3 μέρες λόγω  προσευχών. 

Απέναντι  από την Μονή θα δούμε πάρα πολλές σπηλιές όπου έμεναν οι ασκητές, ενώ πιο ψηλά  βρίσκεται η κατοικία της μητέρας του Αγ. Σάββα. ούτε η ίδια επιτρεπόταν να μπει μέσα.   

Μέσα στην απόλυτη ησυχία της ερήμου ξαφνικά ακούμε ένα  F16 να σκίζει τον Παλαιστινιακό ουρανό. 

Φεύγουμε  από την Μονή του Αγίου Σάββα και κατευθυνόμαστε  προς στην Βηθλεέμ. Περνώντας πρώτα όμως από το χωριό των Ποιμένων, την Μπετζ Αχουρ , ο τόπος  που 3 μάγοι  ξεκίνησαν το οδοιπορικό τους ακολουθώντας το Άστρο  που τους οδήγησε στην Βηθλεέμ.

Εδώ το ελληνικό στοιχειό κυριαρχεί ενώ υπάρχει  σχολείο που ανήκει στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων  και φιλοξενεί 700 παιδιά. μαθαίνοντας τους εκτός των άλλων και την Ελληνική γλώσσα.

Αν σας δοθεί η ευκαιρία να επισκεφθειτε ποτέ το Ισραήλ πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσετε κναφι ένα παραδοσιακό σιροπιαστό  γλυκό που φτιάχνεται από φύλλο κανταΐφι και τυρί. Τα μυστικά αυτού του γλυκού πολλά και αποτέλεσε σίγουρα μια από τις αξέχαστες γεύσεις της ομάδας καθώς και αντικείμενο συζήτησης ακόμα και όταν γυρίσαμε στην Ελλάδα! 

Τώρα θα σας διηγηθώ μια ιστορία την ιστορία του Jamal και της οικογένειας του. Ο Τζαμαλ δουλεύει στο ξενοδοχείο που μέναμε είναι παντρεμένος και έχει 3 μικρά παιδάκια. 2 κοριτσάκια και ένα αγοράκι. Η γυναίκα του η Τζέιν είναι 29 ετών και σπουδάζει στην Βηθλεέμ.  Για να πάμε στο σπίτι του Τζαμαλ περπατήσαμε στα σοκάκια της παλιάς πόλης της Ιερουσαλήμ, κάποια  χωρίς φωτισμό κάποια άλλα με λιγοστό ο δρόμος μας οδήγησε σε μια στοά  και στο τέλος αυτής ανεβαίνοντας μια σκάλα φτάσαμε στον προορισμό μας. Για το μικρό δωμάτιο συμπεριλαμβανομένης και μιας κουζίνας  όπου  φιλοξενείται η οικογένεια του χωρίς θέρμανση το αντίτιμο είναι 300 δολάρια. Καλωσορίζοντας μας  με ένα ζεστό χαμόγελο μας αναφέρει ότι μπορεί να είναι μικρό αλλά δεν  πειράζει διότι είμαστε όλοι αγαπημένοι.

Προσπαθώ να τον ρωτήσω  για την ζωή του και με αφοπλίζει λέγοντας μου ότι σήμερα είναι μέρα χαράς είστε όλοι εδώ και είμαστε χαρούμενοι,  ενώ αν σου αναφέρω  πράγματα για μένα θα κλαις. Ο Τζαμαλ είναι Παλαιστίνιος ο οποίος μπορεί να κυκλοφορεί μόνο μέσα στην παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ.δεν του επιτρέπεται η έξοδος. Το 2001 συνεληφθει  έκτος των τειχών της παλιάς πόλης  χωρίς τα απαιτούμενα έγγραφα  που του παρέχει το Ισραηλινό κράτος οδηγήθηκε στην φυλακή έκτισε ποινή 3 μηνών  και του αφαιρέθηκε οποιαδήποτε άδεια  μετακίνησης έως το 2006.Η  όμορφη και χαμογελαστή γυναίκα του έχει ειδική άδεια για να πηγαίνει στην Βηθλεέμ να σπουδάζει.

Μας δείχνει με μεγάλη χαρά ένα μπουκάλι κρασί που είχε πάρει όταν ταξιδέψε για πρώτη φορά εκτός της παλιάς πόλης  εκτός του Ισραήλ, ήρθε στην Ελλάδα και στο νησί μας την Κεφαλονιά. Ταξιδέψε  μέσω Ιορδανίας ακόμα δεν έχει το δικαίωμα να μεταβεί σε κάποια άλλη χώρα  μέσω Τελ Αβιβ. Τον ρώτησα τι του άρεσε περισσότερο στην Ελλάδα και μου είπε ότι  δεν ένιωθε περιορισμένος όπως στην χώρα του.  Από ότι αντιλαμβάνεστε  στοιχειώδη συνθήκες διαβίωσης  για μας αποτελούν προνόμιο για εκείνον.  

Η Τζειν στην κουζίνα μας φτιάχνει καφέ και τσάι…

Το πρώτο πράγμα που διαπιστώνει κανείς μένοντας λίγο με τον Τζαμαλ και την οικογένεια του είναι το ποσό δεμένη και  αγαπημένη  είναι.

Τον ρωταω  για την πρόοδο των παιδιών του στο σχολείο  είναι πολύ καλοί μαθητές μου απαντά με περηφάνια!    Τα   παιδιά του πάνε σε καθολικό σχολείο γιατί είναι κοντά στην γειτονιά του.  Στο Ισραήλ δεν υπάρχει δημόσια Παιδεία όλα τα σχολειά είναι ιδιωτικά  και απαιτούνται δίδακτρα. Το καθολικό  δε δίνει  την δυνατότητα σε 80 παιδιά τον χρόνο να παρακολουθήσουν  τα μαθήματα χωρίς να πληρώσουν οι οικογένειες τους αλλά τα δικά του δεν ανήκουν σε αυτά  «εγώ είμαι ορθόδοξος  και πρέπει πληρώνω κανονικά,  ενώ το ευκολότερο που θα μπορούσα να κάνω, καθώς μου το πρότειναν,  θα ήταν να ασπαστώ το άλλο δόγμα, αυτό όμως θα ήταν ασέβεια  προς τον πατερά μου και υποκρισία προς τον εαυτό μου,  την γυναίκα μου και τα παιδιά μου, δεν θα έκανα ποτέ κάτι τέτοιο για τα χρήματα, παρά τις δυσκολίες θα καταφέρω να σπουδάσω τα παιδιά μου με τις δίκες μου δυνάμεις.» αυτά ήταν  τα λόγια  του χαρακτηριστικά…

Αρκετά κουρασμένοι συγκινημένοι  και προβληματισμένοι  επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο μας, η οικογένεια του Τζαμαλ δεν θα βγει από το μυαλό μας. Δεν αποχαιρετιστήκαμε γιατί είμαστε σίγουροι πως θα  ξανανταμώσουμε.

Άγιος Ιωάννης και Άγιος Γεώργιος Χοτζεβα 

Την επόμενη ημέρα συνεχίζουμε το οδοιπορικό μας στους Αγίους Τόπους. Σημερινός προορισμός μας η Ιερά Μονή του Αγ. Γεωργίου και Αγ. Ιωάννη Χοτζεβα. Στον δρόμο συναντάμε μια εγκατάσταση ύδρευσης που ανήκει στο Ισραήλ, περιφραγμένη  με συρματοπλέγματα,  με σκοπό να αποτρέπεται η χρήση της από τους  Παλαιστινίους. Ενώ πιθανολογείται ότι τα αυστηρά αυτά μέτρα προστασίας χρησιμοποιούνται  για την αποτροπή  πιθανής δολιοφθορά της. 

Στην είσοδο περιμένουν οι βεδουίνοι  με γαϊδουράκια η απόσταση είναι 20 λεπτά με τα πόδια και το κόστος 40 ευρώ με εμάς οι Βεδουίνοι βγάλανε το μεροκάματο 3 εβδομάδων περίπου, μιας και δεν πάει εκεί συχνά κόσμος από ότι μας λένε οι ίδιοι και εκεί θα συναντήσουμε πολλές  σπηλιές ασκητών. ανέβαιναν στην σπηλιά και δεν ξανακατέβαιναν σε όλη τους την ζωή. Μένοντας  εκεί επάνω έχοντας μόνο ένα σχοινί  για να τους δίνουν λίγο νερό και λίγη τροφή. 

Το μόνο που ακούς στην περιοχή είναι ο ήχος  του  νερού  και των πουλιών. 

Βλέπουμε το στέγαστρο που έχουν φτιάξει τα άλλα δόγματα εκεί με την ανοχή των εβραίων. Ραβίνοι ,κόπτες  και άλλοι θέλουν ένα κομμάτι της γης  που ανήκει στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο, πάρα πολλές φορές έρχονται, κατασκηνώνουν  στα δέντρα  βάζοντας μια σημαία ή ένα σταυρό  για να ορίσουν τον χώρο δικό τους. Οι μοναχοί μας μέχρι και στα χέρια έρχονται, αρκετές φόρες κατά την διάρκεια του μήνα, για να διώξουν τους αλλόθρησκους από την περιοχή.  

Ενώ βλέπουμε καθαρά πως,   λιθαράκι λιθαράκι, κτίζουν τοίχους γύρω  από το μοναστήρι για να το προστατέψουν. Φτάνουμε στο μοναστήρι αφού χτυπάμε την πόρτα 6 φόρες ενώ κτυπάει και η καμπάνα άλλες τόσες όσοι επισκέπτες είμαστε δηλαδή. Βγαίνει  ο γέροντας έξω για να δει… με τις φούστες και τα  μαντίλια στο χέρι … οι γυναίκες   πρέπει να έχουν την πρέπουσα ενδυμασία για να τους  επιτραπεί η είσοδος. Στην Μονή  βλέπουμε τις κάρες αγίων και κρανία από τους σφαγέντες μονάχους, ψηφιδωτά του παλιού ναού και  το σκήνωμα του  Αγ. Ιωάννη.

ΙΕΡΙΧΩ –ΖΑΚΧΑΙΟΣ- ΟΡΟΣ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΣΜΩΝ 

Στον δρόμο για την Ιεριχώ, είμαστε τυχεροί που καταφέρνουμε να περάσουμε στο Παλαιστινιακό έδαφος.  Διότι το μπλόκο ασφάλειας λειτούργει, μας  εξηγούν ότι σε ουκ ολίγες περιπτώσεις μπορείς να μείνεις εγκλωβισμένος στην πόλη της Ιεριχούς λόγο της μη  λειτουργιάς των συνορων.  Μπαίνοντας στην Ιεριχώ βλέπεις και το μοναδικό ψήλο  κτίριο το Intercontinental  αν δηλώσεις στο  Τελ Αβίβ  ότι θα πας στην Ιεριχώ και θα μείνεις στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο δεν   σου επιτρέπουν την είσοδο στην χώρα. Μπαίνοντας στην χώρα του  Ισραήλ δηλώνεις που πας και  που θα μείνεις.   

Πρώτη μας στάση η μονή Ελισαίου, εκεί  βρίσκουμε το δέντρο, μια συκομορέα, που ανέβηκε πάνω της ο Ζακχαίος περιμένοντας τον Ιησού να περάσει και είναι αύτη που βλέπετε στην εικόνα σας. Ανάψαμε ένα κεράκι στην εκκλησία και φεύγουμε για το Όρος των Πειρασμών που βρίσκεται ένα και μοναδικό μοναστήρι. Το Ελληνορθόδοξο. 

Ανεβαίνουμε με τελεφερίκ, πληρώσαμε με κανίς ένα νόμισμα παραπλήσιο του σέκελ.

Φτάνοντας στο Όρος των Πειρασμών συναντάμε  ένα σχολείο που  είχε  επισκεφτεί το προσκύνημα. Στην Μονή, η οποία  ανακαινισθεί επί Πατριάρχου Ιεροσολύμων Ειρηναίου το 2003, βρίσκουμε  Ιταλούς  που περιμένουν από έξω και προσπαθούν να μιλήσουν στον γέροντα Γεράσιμο ο όποιος  κάθεται αμέριμνος στο μπαλκόνι του. Στο άκουσμα της Ελληνικής γλώσσας κατά την έλευση μας  ο μονάχος κατεβαίνει να μας ανοίξει. Ενώ εκείνη την ώρα συνειδητοποιούμε γιατί δεν άνοιγε στους Ιταλούς.

Φεύγοντας από την Ιεριχώ συναντάμε ένα στρατόπεδο  στον δρόμο μας και μια εγκαταλελειμμένη πόλη της Παλαιστίνης πάνω στον λόφο. 

Φτάνουμε στην Μονή του  Άβα Γεράσιμου του Ιορδανίτη, ο όποιος είχε πάντα μαζί του ένα λιοντάρι.

Η μονή είναι ανεξάρτητη ενώ τρέφει  διάφορα ζώα για τις ανάγκες της. Η εκκλησία υπέστη μεγάλες  υλικές ζημιές από  πρόσφατο σεισμό και βρίσκεται στο στάδιο της ανακατασκευής.

ΝΕΚΡΑ ΘΑΛΑΣΣΑ

Συνεχίζουμε για την Νεκρά θάλασσα και για ακόμη μια φορά βλέπουμε  κατεστραμμένα κτίρια από τις  Ισραηλινές δυνάμεις…

Η νεκρά θάλασσα  βρίσκεται 394 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Μεσόγειου. αποτελεί  τα  φυσικά σύνορα μεταξύ Ισραήλ και Ιορδανίας αλλά και  ένα άκρως τουριστικό προορισμό. είναι μια υπερπλήρη οργανωμένη πλαζ. με beach volley, ντους, εστιατόρια,  σουβενίρ  Εκεί θα  δει κανείς  παρά πολύ κόσμο από όλες τις εθνικότητες της γης να αλείφουν το σώμα τους με  λάσπη καθώς υποστηρίζουν  ότι κάνει  καλό στις  ρευματικές  και άλλες παθήσεις. Ενώ  και κάποιος που δεν ξέρει να κολύμπαει δεν θα αντιμετωπίσει πρόβλημα, θα επιπλεύσει  λόγο της δεκαπλάσιας αναλογικά  με οποιαδήποτε άλλη θάλασσα, περιεκτικότητας του νερού  σε αλάτι.

ΒΗΘΛΕΕΜ 

Επόμενος προορισμός  η Βηθλεέμ,  πόλης της Παλαιστίνης. Ο ναός της βασιλικής  της Γεννήσεως. Και μόνο που κοιτάς τον Ναό σου δημιουργεί δέος η μεγαλοπρέπεια του. Ενώ φρουρείται νυχθημερόν από  αστυνομία  και  στρατιώτεςΠλήθος κόσμου συρρέει εκεί καθημερινά.

Πριν 400-500 χρόνια οι πιστοί έμπαιναν μέσα με τα άλογα για να πάρουν και αυτά την ευλογία έτσι για λόγους ασφάλειας, να μην καταστρέψουν τα άλογα τον ναό, οι μοναχοί μίκρυναν την πόρτα τόσο ώστε να χωράει να περάσει ένας προσκυνητής σκυφτά.  Μέσα στον ναό θα δούμε αρκετά ψηφιδωτά φτιαγμένα από την Άγια Ελένη. 

Οι πολυέλαιοι είναι τουλάχιστον 400-500 ετών και το τέμπλο ένα από τα αρχαιότερα στην Παλαιστίνη.

Πριν  την είσοδο μας στο σπήλαιο σε ένα εκ των κιόνων θα δούμε  την αγιογραφία του Χριστού που σύμφωνα με την πίστη, ανοιγοκλείνει τα μάτια του. Είναι η αρχαιότερη εικόνα. Η Παναγία η Βηθλεεμιτισσα που έχει φτιαχτεί από την αυτοκράτειρα της Ρωσίας ενώ πάνω ακριβώς από την είσοδο   βρίσκεται η εικόνα της  Παναγίας των μαύρων.

Μπαίνουμε στο σπήλαιο και βλέπουμε το πραγματικό σημείο της Γεννήσεως του Χριστού και το σημείο που τα ζώα ζέσταιναν το βρέφος με τα χνώτα τους.

εδώ ήταν  η παλιά είσοδος του σπηλαίου  ενώ σήμερα βλέπουμε ότι έχουν βάλει  ξύλινα προστατευτικά γύρω από το σπήλαιο καθώς ο κόσμος που έμπαινε μέσα έπαιρνε και ένα κομματάκι από τον τοίχο.

Το προσκύνημα είναι δικό μας, δηλαδή ανήκει στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων,  σήμερα όμως όσο και να σας φαίνεται παράξενο έχουν μοιράσει τα καντήλια που βρίσκονται πάνω από το σημείο γέννησης τα μισά ανήκουν σε εμάς και τα άλλα μισά στα άλλα δόγματα.

Οι Λατίνοι έχουν πάρει αυτό τον χώρο μέσα στον ναό της Βασιλικής  της Γεννήσεως κάθε φορά που αλλάζει Πατριάρχης βρίσκουν ευκαιρία και παίρνουν και ένα μικρό κομμάτι από τα προσκυνήματα μας.

Φεύγοντας από την Βηθλεέμ συναντάμε ένα  πανό λίγο πιο μακριά από το Ναό της Γεννήσεως  που αναφέρει χαρακτηριστικά … ότι ο Ομπαμα  εδώ και ένα χρόνο δεν έχει κάνει κάτι για την Παλαιστίνη.

Σας ευχαριστούμε που ταξιδέψατε μαζί μας….τα συμπεράσματα δικά σας…

Kείμενα – Φωτογραφίες: Γιώτα Σιούτη