Νίκος Τραυλός: Ένας Κεφαλονίτης Πρύτανης στο ALBA Business School

Ο κ. Νίκος Τραυλός είναι ένας από τους πλέον επιτυχημένους συμπατριώτες μας στον ακαδημαϊκά χώρο. Είναι Πρύτανης στο ALBA Business School, το πιο αναγνωρίσιμο στην Ελλάδα μεταπτυχιακό στη διοίκηση επιχειρήσεων, αλλά και κάτοχος της ακαδημαϊκής έδρας «Kitty Kyriacopoulos» στη χρηματοοικονομική. Τον συναντήσαμε σε ένα μικρό διάλειμμα από τον πολύτιμο χρόνο του και μας μίλησε για την ζωή του, την οικονομία, αλλά και την Κεφαλονιά…

Κύριε Τραυλέ από πού κατάγεστε, πού μεγαλώσατε και πώς ήταν τα νεανικά σας χρόνια;

Kατάγομαι από το Καπανδρίτι, έζησα στο Αργοστόλι μέχρι την πέμπτη δημοτικού, εν συνεχεία ένα χρόνο στην Πρέβεζα και από την πρώτη γυμνασίου έως το τέλος των πανεπιστημιακών μου σπουδών στην Αθήνα. Για τα επόμενα 16 χρόνια έζησα στην Αμερική, από τα οποία τα 8 στη Νέα Υόρκη ως μεταπτυχιακός φοιτητής στο Stern Business School (NYU) και τα υπόλοιπα χρόνια στη Βοστώνη ως καθηγητής χρηματοοικονομικής στο Boston College. Από το 1992 έχω εγκατασταθεί με την οικογένειά μου μόνιμα στην Ελλάδα.

Τα νεανικά μου χρόνια ήταν ευχάριστα και ανέμελα-κοντά στη φύση που μου έδωσε τη δυνατότητα να εκτιμήσω τη δουλειά του αγρότη και γενικά του ανθρώπου της επαρχίας, σε μία εποχή που δεν υπήρχαν υποδομές (ηλεκτρικό, νερό, τηλέφωνο) ούτε οικονομικές ανέσεις. Ο πατέρας μου, παρότι δημόσιος υπάλληλος, με έστελνε με κάθε ευκαιρία στο χωριό «να σκληραγωγηθώ για να είμαι έτοιμος να αντιμετωπίσω τη ζωή», όπως έλεγε. Έτσι έχω ασχοληθεί και με τις γεωργικές καλλιέργειες και την κτηνοτροφία του χωριού.

Ποιές είναι οι σπουδές σας; Με τι έχετε ασχοληθεί στο παρελθόν;

Το πρώτο μου πτυχίο είναι στα οικονομικά (1971-1975), στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Με υποτροφία της Εθνικής Τράπεζας συνέχισα μεταπτυχιακές σπουδές (MBA) στο Stern Business School, NYU. Εν συνεχεία με υποτροφία του NYU ολοκλήρωσα και το αντίστοιχο διδακτορικό πρόγραμμα σπουδών στα Χρηματοοικονομικά, το 1984. Η κύρια ενασχόλησή μου ήταν και είναι ακαδημαϊκή. Έχω διδάξει στα πανεπιστήμια NYU,  Barouch College και Boston College των Η.Π.Α., στο Cardiff Business School της Μεγάλης Βρετανίας και στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και στο ALBA Graduate Business School στην Ελλάδα. Από το 1998 είμαι Πρύτανης και κάτοχος της ακαδημαϊκής έδρας «Καίτη Κυριακοπούλου» στη χρηματοοικονομική, στο ALBA. Έχω επίσης διατελέσει μέλος διοικητικών συμβουλίων αρκετών εταιρειών, μέλος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς 2004-2009, όπως και της Επιτροπής Ανταγωνισμού από το 2009. Στα ακαδημαϊκά μου καθήκοντα ιδιαίτερη βαρύτητα έχει η έρευνα που κατευθύνεται στα εγκυρότερα διεθνή επιστημονικά περιοδικά του κλάδου.

Τι σας κίνησε το ενδιαφέρον για να μπείτε στον ακαδημαϊκό χώρο; 

Οι βασικότεροι λόγοι ήταν η ανεξαρτησία του επαγγέλματος, οι απεριόριστες ευκαιρίες δημιουργίας και η προσφορά στο κοινωνικό σύνολο, ιδιαίτερα σε νέους ανθρώπους.
Υπάρχουν νέα παιδιά με πτυχία και καλές βαθμολογίες που δυσκολεύονται να βρουν δουλειά στην Ελλάδα και νιώθουν το μέλλον δυσοίωνο.

Τι έχετε να προτείνετε στη λεγόμενη γενιά των επτακοσίων ευρώ;

Αυτό είναι αλήθεια και πρέπει να προβληματίζει την κοινωνία μας. Πρέπει όμως να τονίσω ότι οι συνθήκες ήταν ακόμη δυσκολότερες στη δικιά μου γενιά και ότι ανάλογα προβλήματα υπάρχουν σε όλες τις κοινωνίες. Οι νέοι άνθρωποι πρέπει να αναζητούν ευκαιρίες ακόμα και έξω από τη χώρα τους, κάτι που είναι πιο εύκολο στη σημερινή παγκοσμιοποιημένη κοινότητα.

Πείτε μας κάποια λίγα λόγια για το ALBA το οποίο χαίρει μεγάλης αναγνωρισιμότητας στον επιχειρηματικό κόσμο.

Το ALBA δημιουργήθηκε το 1992 με πρωτοβουλία της Ελληνικής επιχειρηματικής κοινότητας και όραμα τη δημιουργία μιας μεταπτυχιακής σχολής διοίκησης επιχειρήσεων, που δεν υπήρχε τότε στην Ελλάδα, που θα καταξιωνόταν ως κέντρο αριστείας, με βάση τη διδασκαλία και έρευνα, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά σε όλη την Ευρώπη. Το ALBA από τα πρώτα του βήματα έθεσε τον πήχη ποιότητας πολύ ψηλά και πέτυχε μέσα σε λίγα χρόνια την αναγνώριση της διεθνούς επιστημονικής κοινότητος, όπως αποδεικνύεται με την πιστοποίηση από τους διεθνείς οργανισμούς AMBA και EFMD – EPAS και την αναγνώριση από την αγορά εργασίας, όπως φαίνεται από τους υψηλούς ρυθμούς (πάνω από 85%) απορρόφησης των αποφοίτων του. Παράλληλα, συνέβαλε σημαντικά στη δημιουργία νέας γνώσης, όπως προκύπτει από τις πολλαπλές δημοσιεύσεις των καθηγητών του στα κορυφαία επιστημονικά περιοδικά του εξωτερικού.

Πολλοί Έλληνες πηγαίνουν για σπουδές στο εξωτερικό και μένουν εκεί τελικά. Υπάρχουν τόσα αξιόλογα άτομα-ταλέντα τα οποία η Ελλάδα τα «έχει απομακρύνει». Συμφωνείτε με αυτή την άποψη;

Πράγματι συμβαίνει αυτό. Άλλωστε μην ξεχνάτε και το μύθο του Κρόνου που τρώει τα παιδιά του. Από την άλλη πλευρά όμως, πολλοί καταξιωμένοι Έλληνες του εξωτερικού επιστρέφουν στη χώρα μας σε θέσεις ευθύνης και με αυτό τον τρόπο συμβάλλουν στον εκμοντερνισμό της χώρας μας. Υπ’ αυτή την έννοια ίσως είναι χρήσιμο το να φεύγει ένας νέος για μερικά χρόνια μακριά από την Ελλάδα και να επιστρέφει αργότερα με νέες γνώσεις και νέες νοοτροπίες.

Είστε καθηγητής χρηματο-οικονομίας. Η κρίση που ξεκίνησε αρχικά στις ΗΠΑ είναι μια χρηματο-οικονομικη κρίση και πολλοί θεωρούν ότι η πολυπλοκότητα της χρηματο-οικονομίας την κάνει αρκετά εύθραυστη με κίνδυνο να ξαναμπεί η παγκόσμια οικονομία σε ύφεση… Ποια η θέση σας;

Η πρόσφατη κρίση ανέδειξε αφενός μεν τους κινδύνους που δημιουργεί η πολυπλοκότητα του σύγχρονου χρηματοοικονομικού συστήματος αφετέρου δε την ανάγκη βελτίωσης του εποπτικού πλαισίου των διεθνών αγορών. Όπως και η κρίση του 1929 οδήγησε σε διορθωτικές βελτιώσεις του τραπεζικού συστήματος, που λειτούργησαν προστατευτικά για περίπου 80 χρόνια, έτσι και αυτή η κρίση θα οδηγήσει την παγκόσμια κοινότητα στο σχεδιασμό μηχανισμών που θα περιορίζουν τις ακραίες εκβάσεις του συστήματος. Είμαι αισιόδοξος ότι το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα θα θωρακιστεί και θα ξαναμπεί σε ανοδική πορεία.

Δε θα μπορούσαμε να μη ζητήσουμε τη γνώμη σας για την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Βλέπετε κάτι να βελτιώνετε; Εάν ναι, με ποιον τρόπο;

Η άποψή μου είναι ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι κατεξοχήν πολιτικό και όχι οικονομικό. Όλοι γνωρίζουμε τι πρέπει να γίνει, αλλά οι κυβερνήσεις τις τελευταίες δεκαετίες αρνήθηκαν να αναλάβουν το πολιτικό κόστος κατάργησης κάποιων παράλογων κεκτημένων δικαιωμάτων και εφαρμογής μεταρρυθμίσεων συμβατών με τις διεθνείς εξελίξεις. Ελπίζω πως υπό την πίεση των πιστωτών μας το πολιτικό σύστημα θα εξαναγκαστεί να προβεί στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που θα απελευθερώσουν την επιχειρηματικότητα και δημιουργικότητα της ελληνικής κοινωνίας. Κάποιες πρωτοβουλίες είναι ενθαρρυντικές και δημιουργούν αισιοδοξία. Ελπίζω να συνεχιστούν.

Τι θα θέλατε να πείτε σε όσους σκέφτονται να κάνουν ένα μεταπτυχιακό;

Την εποχή αυτή το μεταπτυχιακό είναι απαραίτητο διότι διαφοροποιεί τους κατόχους του από τη μεγάλη μάζα των αποφοίτων του βασικού πτυχίου. Είναι δύσκολο και ίσως λάθος να προσπαθεί κάποιος να μαντέψει ποιο επάγγελμα θα έχει «πέραση» στο μέλλον. Γιʼ αυτό συμβουλεύω τους νέους ανθρώπους να  κάνουν ότι τους λέει η καρδιά τους, γιατί μόνο τότε θα είναι ευτυχισμένοι  με τη ζωή τους και πάνω απʼ όλα, θα είναι έτοιμοι να αδράξουν ευκαιρίες όπου και αν υπάρχουν. Αν αυτό σημαίνει ξενιτιά, αυτό θα είναι ένα όμορφο ταξίδι.

Πώς σας φαίνεται το περιοδικό μας; Τι άποψη έχετε για το χώρο του διαδικτύου και την παρουσία των ιστοσελίδων kefalonitis.com και mykefalonia.com στο χώρο;

Η προσπάθεια είναι αξιέπαινη και η συμβολή της στη διάδοση της πολιτιστικής παράδοσης της Κεφαλονιάς είναι σημαντική. Η ύλη είναι πλούσια και καλύπτει πολλά ενδιαφέροντα. Εύχομαι κουράγιο και καλή επιτυχία στους στόχους της συντακτικής ομάδας.

Επισκέπτεστε συχνά την Κεφαλονιά;

Βεβαίως και θεωρώ το ταξίδι απαραίτητο για να «φορτίσω τις μπαταρίες», οπωσδήποτε το καλοκαίρι αλλά και με κάθε άλλη ευκαιρία, οποιαδήποτε στιγμή στη διάρκεια του χρόνου.

Η Κεφαλονιά μου δίνει δύναμη, ενέργεια, ζωτικότητα … και μπόλικη κουρλαμάδα!

Ευχαριστούμε θερμά τον Καθηγητή Κο Νίκο Τραυλό για την συνέντευξη που παραχώρησε στη Σοφία Αθανασάτου και στο Σπύρο Παπαλεξάτο.