Ο μοχθηρός ψευδοφιλόπατρις (Χαιρέκακος)

Το πρόσωπό του εκείνο το γιομένο
Που της καρδιάς του δείχνει τη σκουριά
Το γέλιο το κρυφό, το λυσιασμένο,
Που η δυστυχία των άλλων του γεννά,
Το φθονερό του μάτι το σβησμένο,
Που δείχνει βουλιμία για συμφορά,
Μας εξηγούν γιατ` είναι διψασμένο
Το αχείλι του και πόλεμο ζητά,

Διψάει να ιδή στα μαύρα φορεμένους
Πατέρες και μανάδες που μισεί
Να τους ιδή στα δάκρυα πνιγμένους
Θάναι δροσιά στην έρμη του ψυχή
Για τούτο υπέρ Πατρίδος σκούζει κράζει
Όρνιο, που για κουφάρια αναστενάζει.