Σε αδιέξοδο Σχολικές Μονάδες Α.με.Α.

Επί Ισοις Οροις
«ΜΑΣ ΥΠΟΤΙΜΑ ο οίκτος. Η διαφορετικότητα δεν είναι μειονεξία. Λύση δεν είναι η ελεημοσύνη, αλλά η παιδεία, ο πολιτισμός και η ενημέρωση». Απλές, απλούστατες οι παραπάνω τρεις προτάσεις, συνυπογράφονται και από τους 65 μαθητές του Ειδικού Γυμνάσιου – Ενιαίου Λύκειου Ηλιούπολης. «Ακούμε συνέχεια να λέγεται ότι τα ΑμεΑ έχουν μεγάλη ψυχική δύναμη και κουβαλάνε μεγάλο σταυρό. Οχι! Ολοι οι άνθρωποι έχουν διάφορα προβλήματα, έτσι και εμείς, έχουμε τα δικά μας…» συμπληρώνουν οι 65 μαθητές, αυτοπροσδιοριζόμενοι το ίδιο απλά, απλούστατα, έναντι όλων.* ΕΝΑΝΤΙ ΑΥΤΩΝ, των 65 μαθητών του Ειδικού Σχολείου Ηλιούπολης, έχει ενδιαφέρον να δούμε πώς προσδιορίζεται η ελληνική πολιτεία. Με επίσης, απλά, απλούστατα λόγια. ΚατΆ αρχάς σε επίπεδο ρητορικό η ευαισθησία περισσεύει: «Το ΥΠΕΠΘ έχει δραστηριοποιηθεί ιδιαίτερα στον κρίσιμο χώρο της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης και καταβάλλει κάθε προσπάθεια προκειμένου οι μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες να έχουν όσο το δυνατόν ουσιαστικότερη υποστήριξη… κ.τ.λ. κ.τ.λ.» προλογίζει την απάντησή του (9/11) ο υφυπουργός Γ. Καλός, σε επερώτηση του βουλευτή Μιχ. Καρχιμάκη, σχετική με τα χρονίζοντα προβλήματα του σχολείου. Την ίδια ώρα βέβαια, στην πράξη, τα περίπου 60.000 ευρώ που προ τριετίας κάλυπταν τις ετήσιες δαπάνες λειτουργίας (καθαρίστριες, θέρμανση, συντήρηση λεωφορείων) έχουν φέτος ευαίσθητα διολισθήσει στον μαγικό αριθμό… μηδέν! Ελέω πνεύματος Χριστουγέννων, κάτι ψιθυρίζεται για 4.000 ευρώ που βρίσκονται στον δρόμο, όταν μόνο για τη συντήρηση των λεωφορείων έχουν δαπανηθεί (και με τις σχετικές αποδείξεις) τα υπερδιπλάσια. Ποιος πληρώνει; Πιστώσεις επί πιστώσεων των ίδιων των ανθρώπων του σχολείου, εν αναμονή ενός θαύματος! Αλλωστε, ένα μικρό θαύμα ήταν και αυτό που προ τριετίας απέτρεψε τα χειρότερα, όταν ένα εκ των πεπαλαιωμένων σχολικών λεωφορείων τυλίχτηκε στις φλόγες, δίχως επιβιβασθέντες -ευτυχώς- μαθητές με κινητικά προβλήματα. Μικρό θαύμα, που κάθε μέρα που περνά γίνεται μεγαλύτερο, καθώς τα πεπαλαιωμένα σχολικά -παρά τις επάλληλες εκκλήσεις γονέων και καθηγητών- εξακολουθούν να «κουβαλούν» τους μαθητές και τις τύχες τους.

* ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ, αργά ή γρήγορα, αγγίζουν τα όριά τους. «Εξωθούν το σχολείο σε αδιέξοδο», δηλώνει με βεβαιότητα ο πρόεδρος του συλλόγου γονέων-κηδεμόνων Μανώλης Δατσέρης, εκφράζοντας παράλληλα την αγωνία του για «συνειδητή από πλευράς πολιτείας εγκατάλειψη των Ειδικών Σχολείων μέχρι του οριστικού τους κλεισίματος». Πιθανώς να έχει δίκαιο, πιθανώς όχι. Το μόνο βέβαια είναι ότι σε επερωτήσεις 32 βουλευτών που έχουν ενδιαφερθεί για την τύχη του σχολείου, το εξακολουθητικά επαναλαμβανόμενο πνεύμα της αρμόδιας ανταπάντησης εξαντλείται στο… «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε». Και το ακόμα βεβαιότερο είναι ότι ο έμπρακτος προσδιορισμός της Ελληνικής Πολιτείας απέναντι στα παιδιά με αναπηρία που ζητούν παιδεία, στο ίδιο ακριβώς απατηλό πνεύμα εξαντλείται…

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΚΟΡΔΙΛΗΣ
Πηγή : ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 18/12/2006

Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στον ιστοχώρο disabled.gr
Μπορείτε να βρείτε ανάλογα κείμενα στην διεύθυνση http://www.disabled.gr