Το Πανηγύρι της Υπαπαντής στα Ζόλα – Θηνιάς

Τα Ζόλα, χωριό σκαρφαλωμένο στο βουνό Λακτιές της Θηνιάς, έχει δυο ναούς, την Υπαπαντή και τον Άγιο Δημήτριο.

Η Υπαπαντή ανήκει στις οικογένειες των Απεργέων και ο Άγιος Δημήτριος στους Γασπαρατέους. Από παλιά γιορτάζουνε οι κάτοικοι των Ζόλων και τις δυο εκκλησίες, με πανηγύρια που μαζεύουν πολύ κόσμο. Ιδιαιτέρως το πανηγύρι της Υπαπαντής, που είναι και το πιο ονομαστό και η συμμετοχή του κόσμου είναι μεγάλη, λόγω που δεν υπάρχουν πολλές εκκλησίες στο νησί αφιερωμένες σε αυτή την εορτή.

Φέτος, το πανηγύρι της Υπαπαντής έπεσε Σάββατο με αποτέλεσμα να έχει πολύ κόσμο. Η παρουσία του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη κ.κ. Σπυρίδωνα, όπως και κάθε χρόνο, λάμπρυνε την Ιερά Πανήγυρη της Υπαπαντής του Κυρίου μας, Ιησού Χριστού. Επίσης, η συνοδεία του και συλλειτουργοί του ήταν οι ιερείς: ο Πρωτοσύγκελος Γεράσιμος Φωκά, ο παπα – Ιωάννης Μεσολωράς, ο διάκος Νικόλαος Σωτήρας και ο εφημέριος του ναού της Υπαπαντής, Κωνσταντίνος Κουμάτος, οι οποίοι με απλότητα κόσμησαν λειτουργικά την άγια ημέρα.

Πάνε δυο χρόνια, που ο ναός πληγώθηκε από σεισμού ξέσπασμα και έπεσαν κομμάτια από την ουρανία και τους τοίχους του. Οι Απεργέοι προσπαθούν να βρουν χρήματα για να επισκευάσουν την Υπαπαντή τους. Παρόλα ταύτα το πανηγύρι γίνηκε και είχε πολλή επιτυχία.

Τιμούν την ιερά πανήγυρη και την εκκλησία τους όλοι οι Ζολιώτες, που με το δικό τους τρόπο φροντίζουν, ώστε το πανηγύρι να πάει καλά, να μη λείψει τίποτε, να ευχαριστηθεί ό κόσμος και ο κάθε επισκέπτης.

Καλεσμένη η χορωδιακή ομάδα Κεφαλλήνων ψαλτών του νησιού μας, με επικεφαλής τους Αγαθάγγελος Γεωργακάτο και τον Βασίλη Καλογερά, έψαλλαν με τρόπο όμορφο, γεμάτον από κρεσέντα και φωνητική αρμονία.

Οι επίτροποι Απεργέοι, Γεράσιμος Νικολάου Απέργης, και Αργυρή Αποστόλη Απέργη, φρόντιζαν για όλα. Επίσης, έντονη και εξυπηρετική ήταν η παρουσία και των άλλων Απεργέων του Γεωργίου και του Σωκράτη Νικολάου Απέργη που ασταμάτητα βοηθούσαν από τις λαμπάδες και τα κεριά έως τις αρτοκλασίες και το μοίρασμα του άρτου. Ο Αποστόλης Απέργης μέσα στο Ιερό του ναού, βοηθούσε τους ιερείς σε ότι ήταν αναγκαίο.

Μου αρέσει που κάθε φορά έρχεται και το ΚΑΠΗ από το Αργοστόλι και τα μέλη του ευλαβούνται τη γιορτή και τη χαίρονται. Επίσης, παλιά συνήθεια σε αυτό το πανηγύρι είναι να έρχονται και οι Δημοτικοί άρχοντες του Δήμου Αργοστολίου. Ο νυν Δήμαρχος και οι αντιδήμαρχοι καθώς και ο πρώην Δήμαρχος Μάκης Φόρτες, έδωσαν το παρόν τους.

Σε αυτό το πανηγύρι νιώθει κανείς μια αγάπη και ένα σεβασμό, όταν μπορεί και προσέξει, πως, όχι μόνο οι παλιοί Απεργέοι φροντίζουν για το πανηγύρι της Υπαπαντής, αλλά και τα παιδιά τους, που το καθένα στο πόστο που είχε αναλάβει εξυπηρετούσε την κατάσταση. Αυτή η συνέχεια που είναι και μάθηση, δείχνει τους άρρηκτους δεσμούς που έχουν αυτές οι οικογένειες. Είναι αλήθεια, πως, όπως μάθεις το παιδί σου, ακολουθεί στα βήματά σου.

Κάθε που οι ψαλτάδες έλεγαν το «Θεοτόκε η Ελπίς», ο Γιώργος Νικολάου Απέργης έπιανε ένα μακρόστενο κοντάρι και κινούσε τους πολυελαίους. Εικόνα θρησκευτική και λαογραφική μια πίστης που ευχόμαστε όλοι να μη χαθεί.

Πρέπει να ξέρει ο επίτροπος, ποια στιγμή θα κουνήσει τον πολυέλαιο. Τους δύο πολυέλεους τους μπροστινούς, πρέπει να τους σπρώξει στην ίδια κατεύθυνση, ενώ τον πίσω σε αντίθετη φορά από τους άλλους.

Εκεί που έστεκα και φωτογράφιζαν, παρατήρησα το κείμενο μιας αρτοκλασίας από τις πολλές που ανορθόγραφα έγραφε κάτι. Χαμογέλασα με ελαφρό μειδίαμα Όχι, δε με πείραξε η ανορθογραφία, αλλά αντίθετα με χαροποίησε η εκδήλωση της πίστης, που νιώθει ο απλός λαός και όπως αισθάνεται, εκφράζεται.

Ήλθε και η στιγμή της Απόλυσης της Θείας Λειτουργίας και αμέσως ο Γιώργος Ν. Απέργης άρπαξε μέσα από τα μεγάλα βάζα τις βιολέτες και ακουμπισμένος εκεί στο παγκάρι τις πρόσφερε στον κόσμο σε μικρά ματσάκια. Μου άρεσε πολύ αυτή η πράξη, γιατί τη θεώρησα ως αντίδωρο στο δώρο της παρουσίας του κόσμου που είχε έλθει για το πανηγύρι της Υπαπαντής. Εκείνο που πρόσεξα ήταν τον Δήμαρχο Αργοστολίου, κον Τσιλιμιδό Γιώργο, που με τις βιολέτες ήταν σαν γαμπρός σε αναμονή. Σας λέω… επιτυχία μοναδική και φιγούρα εξαίρετη!

Τέλειωσε το θρησκευτικό μέρος της πανήγυρης και στο προαύλιο της εκκλησίας μοιράστηκε καφές και γλυκά, καθώς άρτοι και σπερνά μέσα σε καλαίσθητη χάρτινη σακούλα με το όνομα της εκκλησίας της, Υπαπαντής Ζόλων.

Η επιτρόπισσα Αργυρή Απέργη, πάντα τσαούσα στο χαραχτήρα της, ανέβηκε βιαστικά τη σκάλα του καμπαναριού, άρπαξε τα κλοσίδια και διαλάλησε με ηχηρό χαρμόσυνο τελέλημα το τέλος του θρησκευτικού μέρους του πανηγυριού της Υπαπαντής. Ο φακός άρπαξε τη στιγμή και η Αργυρή χαμογέλασε ικανοποιημένη, γιατί όλα πήγαν καλά, γιατί το πανηγύρι είχε κόσμο, ο οποίος και ευχαριστήθηκε πολύ.

Ακολούθησε τραπέζι στο κατάστημα πιο κάτω από την εκκλησία. Τα φαγητά υπέροχα, το κρέας ντόπιο, το κρασί κόκκινο και εμείς, μετά από λίγες συζητήσεις και πειράγματα, το στρώσαμε στο τραγούδι.

Με την κοιλιά γεμάτη πήρα να κάνω μια βόλτα σύντομη στα σπίτια του χωριού που γιόρταζαν αυτή την ημέρα. Έκανα ένα σύντομο πέρασμα για να ευχηθώ τα Χρόνια Πολλά, έτσι γίνεται στα Ζόλα την ημέρα της Υπαπαντής που το χωριό γιορτάζει, τα τραπέζια των σπιτιών γιομίζουν κόσμο.

Κατέληξα σε σπίτι συγγενικό, ήπια και εκεί το κρασί μου, και αναχώρησα για το Ληξούρι μου. Καθώς μπήκα στο αυτοκίνητό μου, ψιθύρισα: «Παναγία Υπαπαντή μου να είσαι καλά και του χρόνου πάλι να σε γιορτάσουμε!»

Κείμενα – παρουσίαση: Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός
2/2/2008