ΥΠΟΘΕΣΗ ΓΕΦΥΡΑ

Ίσως φανεί παράξενο στο τέλος αυτού του άρθρου αλλά σκοπός μου είναι, όχι να πείσω να «κλείσει» η γέφυρα «De Bosset» αλλά να πείσω τους αναγνώστες
να ασχοληθούν με το θέμα,
να συζητήσουν μεταξύ τους,
να αντιμετωπίσουν τα γεγονότα,
να αναλογιστούν τις συνέπειες της κρίσης τους,
ή απλά της αδιαφορίας τους.Θα ήθελα να σημειώσω ότι προσωπικά δεν έχω κανένα συμφέρον που να συνδέεται με την τύχη της γέφυρας και ασχολούμαι μόνο από επαγγελματικό ενδιαφέρον αλλά κυρίως από αγάπη για τον τόπο μου και τον παγκόσμιο πολιτισμό (εκτός των άλλων η προσπάθεια να προλάβουμε ένα ατύχημα είναι σημάδι πολιτισμού).

Είναι ώρα λοιπόν κάποιος να μαρτυρήσει στο βασιλιά ότι τον κορόιδεψαν -τα ρούχα του είναι όχι απλώς αόρατα αλλά ανύπαρκτα, και ο ίδιος γυμνός (όπως εύστοχα παρατηρεί γενικότερα για την εποχή μας, ένας καλός φίλος). Και είναι ώρα νομίζω να παραβλέψουμε πολιτικές παρατάξεις και κομματικές κόντρες και να κοιτάξουμε το κοινό συμφέρον
να κάνουμε κάτι καλό για όλους εμάς,
να αποτίσουμε φόρο τιμής στους προγόνους,
και να οικοδομήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τους απογόνους μας.

Μια τεχνική εκτίμηση για την κατάσταση της γέφυρας ξεφεύγει από τους άμεσους σκοπούς αυτού του άρθρου, θα αναφέρω ότι πολλοί φορείς έχουν στοιχειοθετήσει την ανάγκη άμεσης διακοπής της κυκλοφορίας οχημάτων επί της γέφυρας μιλώντας για άμεσο κίνδυνο (έχουν μιλήσει για οριακή κατάσταση αντοχής, επερχόμενη αστοχία, κρίσιμη τιμή συντελεστή ασφαλείας…), υψηλή πολιτιστική αξία (πρωτοποριακή στο είδος και την κατασκευή της…) κτλ. Πρέπει να τους πιστέψουμε, στα θέματα της αυθεντίας τους στα οποία γνωμοδοτούν. Πράγματι αποτελεί ένα υψηλού αρχιτεκτονικού και ιστορικού ενδιαφέροντος μνημείο και υψηλής αξίας τουριστικό αξιοθέατο το οποίο παραμένει ανεκμετάλλευτο. Να προσθέσω κι εγώ ότι η γέφυρα αποτελεί οργανικό τμήμα της παραλιακής ζώνης της πόλης, τι θα κάνουμε αν καταρρεύσει ή αχρηστευθεί;

Όμως για όλους αυτούς τους ειδήμονες η γέφυρα δεν αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς τους, τώρα που χρησιμοποιείται ή ακόμη κι αν η γέφυρα «κλείσει»: θα υπάρχει εκεί, φαινομενικά άτρωτη και θα προκαλεί αμφιβολίες για την απόφαση αυτή (εγώ ο ίδιος παραδέχομαι ότι ποτέ δεν σκέφτηκα πόσο κρίσιμη είναι η κατάσταση του μνημείου μέχρι να κατανοήσω πλήρως τους κινδύνους).

Όλοι αυτοί δηλαδή είναι έξω από το χορό και μιλούν. Ποιος όμως σκέφτεται τους ανθρώπους των γύρω, και κυρίως στην απέναντι από το Αργοστόλι πλευρά του κόλπου, περιοχών; Θα προσπαθήσω εδώ να παραθέσω τις ανησυχίες τους συνοπτικά (πρέπει να ακουστούν οι ίδιοι για να είμαστε σωστοί και όπως ορισμένοι από εμάς δηλώνουμε πρόθυμοι να εργαστούμε όλοι μαζί, περιμένουμε κι απ’ αυτούς να φανούν διαλλακτικοί):
– Αύξηση της οδικής απόστασης και άρα του χρόνου προσπέλασης και της κατανάλωσης καυσίμου, σε καθημερινή σχεδόν βάση.
– Συνακόλουθη μείωση της δημοτικότητας και προτίμησης ως τουριστικών προορισμών ή τόπων διαμονής κατά την τουριστική περίοδο των εγγύς περιοχών.

Μα αλήθεια, αν προβληματίζονται αυτοί, φανταστείτε και τους άλλους στο υπόλοιπο νησί ή ακόμα και περιηγητές από την άλλη άκρη του κόσμου. Για κάποιον Iάπωνα για παράδειγμα -όχι λάθος, ένας Ιάπωνας δεν θα περνούσε από τη γέφυρα για να φτάσει στο Αργοστόλι (θα έφτανε στο αεροδρόμιο), τώρα όμως που το ξανασκέφτομαι μπορεί να ήθελε να επισκεφθεί το Ληξούρι ή άλλες περιοχές του νησιού- ακόμη και δύο χιλιόμετρα θα έκαναν διαφορά στο μακρύ του ταξίδι (!).

Όταν πολλοί άνθρωποι συζητούν πολλές γνώμες εκφράζονται και απόψεις συγκρούονται. Είναι αναγκαίος ένας συμβιβασμός ή καλύτερα είναι επιθυμητή μια βιώσιμη λύση. Υπάρχει όμως ένας αριθμός καθοριστικών παραγόντων οι οποίοι οδηγούν τις αποφάσεις επειδή δεν επιδέχονται λύση ή εναλλακτική επιλογή:
Η κρίσιμη κατάσταση της γέφυρας είναι γεγονός! Λυπάμαι, είναι περιττό να το συζητήσουμε, είναι χαμένος χρόνος, όπως ότι η θάλασσα είναι από νερό (!). Είναι θαύμα που η γέφυρα έχει αντέξει στο χρόνο τόσο πολύ έπειτα από καταπόνηση η οποία όχι απλά δεν είχε ληφθεί υπόψη κατά το σχεδιασμό αλλά δεν είχε καν οραματισθεί την εποχή μελέτης της!
Η υψηλότατη πολιτιστική αξία της γέφυρας (η οποία μπορεί να μεταφραστεί σε οικονομικό όφελος για κάποιους και όχι αδικαιολόγητα), είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο! Το γεφύρι της Αρτας, όπως και κάθε άλλο γνωστό και δημοφιλές μνημείο, είναι τόσο γοητευτικό επειδή δεν έχει εγκαταλειφθεί. Η γέφυρά μας, όλων των Κεφαλλονιτών και όλων των ανθρώπων (γιατί αποτελεί μέρος της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, δεν είναι μόνο δική μας), έχει αφεθεί στη μοίρα της και όμως μέχρι πριν μερικά χρόνια, όταν μεγάλα τμήματα των αυθεντικών πέτρινων στηθαίων διατηρούνταν ακόμη στην αρχική τους θέση, ήταν τόσο πιο εύκολο να διατηρηθεί. Εμείς είχαμε και έχουμε χρέος να την προστατέψουμε.

Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει λόγος να συζητηθεί η αναστολή χρήσης της από οχήματα, επειδή πολύ απλά αυτό επιβάλλεται από την παρούσα δομική κατάστασή της. Χωράει συζήτηση μόνο στα έργα ανακούφισης για τους χρήστες, τα οποία πρακτικά έχουν λυθεί: Υπάρχουν δρόμοι συγκοινωνίας με το Αργοστόλι περισσότερο ασφαλείς αν και μακρινότεροι, που όμως πρέπει να βελτιωθούν.

Για να είμαστε ρεαλιστές, η γέφυρα «Δεβοσέτου» όπως συνηθίζεται να λέγεται, δεν είναι, από πλευράς χρηματοδότησης, εύκολο να αναστηλωθεί. Μπορούμε όμως να κάνουμε το πρώτο βήμα για την διάσωσή της και, ας μην το πάμε μακριά, για την δική μας ασφάλεια, όλων μας (δεν θα ήθελα να μάθω ότι κάποιο κοντινό μου πρόσωπο ή απλά συνάνθρωπος μου είχε ατύχημα λόγω της δικής μου αδιαφορίας ή και αδράνειας). Ας μην ξεχνάμε ότι τον τελευταίο καιρό τα ατυχήματα έχουν αυξηθεί δραματικά.

Η διακοπή της κυκλοφορίας οχημάτων δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως «σφράγισμα» της γέφυρας αλλά απόδοσή της σε κοινή χρήση άλλου τύπου: Μπορεί να ενταχθεί ενεργά στο πάρκο υγροβιότοπου της λιμνοθάλασσας του Κουτάβου και ως λειτουργικός πεζόδρομος (μπορεί να διαθέτει λωρίδα εκτάκτου ανάγκης για διάσχιση από ασθενοφόρο) με τουριστικό ενδιαφέρον να συνδέσει το συγκρότημα της μαρίνας με την παραλία του Αργοστολίου συνθέτοντας ένα ενιαίο σύστημα πεζών διαδρομών που συνεισφέρουν στη ψυχαγωγία/ψυχική ανάταση του καθενός μας, Αργοστολιώτη ή επισκέπτη από την άλλη άκρη της Γης. Εφόσον οι συνθήκες το επιτρέπουν, μπορεί να αναβαθμίσει την ποιότητα ζωής μας με πολλούς τρόπους.

Κι αν κάποιος σκέφτεται τα σοβαρότερα προβλήματα με τα οποία θα μπορούσαμε να ασχοληθούμε (με άμεσο αντίκτυπο στην υγεία μας ή τον πόνο και τη δυστυχία σε μέρη της Γης που πλήττονται από φυσικές καταστροφές), ας ανοίξει τα μάτια του και ας καταλάβει ότι μπορούμε να ασχοληθούμε με όλα όσα θέλουμε να διορθώσουμε (τουλάχιστον ας μπορούμε να λέμε ότι δεν αδιαφορούμε για τους εαυτούς μας και τα παιδιά μας). Αλλωστε ελπίζω πάντα να μου δίνεται η ευκαιρία για ακόμη ένα άρθρο!

Τα παραπάνω αποτελούν απόψεις δικές μου αλλά και εκφράσεις ενός γενικότερου προβληματισμού. Ωστόσο την ευθύνη για το άρθρο αυτό φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας. Επιφυλάσσομαι για τα πορίσματα των μελετών που αναμένεται να ολοκληρωθούν στο προσεχές μέλλον. Ευσυνείδητα, …

Τ.Μ.
Μάρτιος 2005