Χριστουγεννιάτικες ρίμνες

Η Ρίμνα και η καντάδα είναι βασικά κομμάτια της πολιτισμικής κληρονομιάς και ζωής στην Κεφαλονιά.

Έτσι, και τις γιορτές Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς δεν θα μπορούσε να λείψουν αυτοσχέδια δημιουργήματα για να στολίσουν και να εκφράσουν την διαφορετικότητα και τον χαρακτήρα των ημερών. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτής της αυτοσχέδιας δημιουργίας αποτελούν τα κάλαντα, που αν και ανά περιοχή διατηρούν έναν βασικό κορμό, συμπληρώνονται κάθε φορά με κατάλληλους ανά περίπτωση στοίχους που απευθύνονται είτε στο τιμώμενο πρόσωπο (στο οποίο λέγονται τα κάλαντα), είτε στην κατάσταση και τις ανάγκες του ριμναδόρου και της εποχής. Βέβαια, θεωρείται αυτονόητο ότι τα ίδια τα κάλαντα διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή, τόσο σε στοίχους όσο και σε ρυθμό, καθώς επηρεάζονται από την ιδιοσυγκρασία των κατοίκων, αλλά και τα διαφοροποιϊά στοιχεία που κάθε τόπος έχει.

Χαρακτηριστικά αναφέρονται ρίμνες και σατυρικά από τον «Φανό της Κεφαλονιάς», που απεικονίζουν μέρος της πολύ πλούσιας σε παραγωγή, αλλά και χαρακτηριστική Κεφαλονίτικη, δημιουργία.

Σ’ αυτό το σπίτι πούλθαμε κλητήρας αν πατήσει,
ο νοικοκύρης του σπιτιού να τον ξυλοκοπήσει!…
Νάρχονται μπρος την πόρτα του να παίζουνε τ’ αμάδες
για τις κοπέλες του σπιτιού δέκα προξενητάδες!
Κι αν έμπει κάποιος ρέμπελος προικιά για να τους κλέψει
μέσα στο χρόνο σα δεντρί σακάτικο να ρέψει!

Σ’ αυτό το σπίτι πούθλαμε γιατρός να μη πατήσει
και πεθερά το πόδι της αν μπάσει να τσακίσει.
Να βγάλουνε τη φάουσα όσοι για τα καλά τους,
και για την κόρη του σπιτιού ξερνάνε τα άντερά τους.
Κι όποιος την οικογένεια τούτη την καταριέται,
ζουρλός μπροστά στον Άγιο δυο χρόνια να σγουριέται!
Σ’ αυτό το σπίτι πούλθαμε δόντι να μην πονέσει
και κάθε χρόνο η κυρά να φκιάχνει και βελέσι!
Να πλέκει δε στον άντρα της το χρόνο δυο σκαλτσούνια,
να του μπαλώνει το βρακί σα γίνεται μπουκούνια
Κι όντες να κόψει νύχια του ζητήσει το χατήρι
να του τα κόβει η κυρά με ένα κλαδευτήρι!

Σ’ αυτό το σπίτι πούλθαμε γεννιώνται όλ’ αγόρια
γιατί ποτέ της η κυρά δεν έχει στενοχώρια.
Βράζει τ’ αγριολάχανα με ξίδι ή λεμόνι
να δίνει του αντρούλη της για να τον δυναμώνει.
Και σαν της καν ο άντρας της με άλλες κουτσουκέλες
του σπάει στο κεφάλι του τις πήλινες παδέλλες!

Σ’αυτό το σπίτι πούλθαμε τα Κάλαντα να πούμε
να κάμει ο Άη Γεράσιμος το κέρασμα να δούμε.
Κρασί να μας τρατάρουνε μακάρι σακκοτρύγι
και με σκουλήκια πρέντζα = (τυρί φέτα) τους να φάμε κι έστω λίγη!
Να μας κεράσουνε θολό, νερό αφ’ το πηγάδι
κι αν δεν την κουβεντιάζουμε τραβάμε για τον Άδη!
Σ’ αυτό το σπίτι πούλθαμε γιατρός δεν έχει θέση,
γιατί ο νοικοκύρης του συχνά γίνεται φέσι!
Κι αν το θερμόγιο κάποτε κι αυτόνε θα τον πιάσει,
ζουμί από αγκλέουρα πίνει να του περάσει!

Και πόνοι, σαν τον ζώνουνε σε όλο το κορμί του
να του περάσουν βλαστημά τη μάνα και μαμή του!

Χριστός Γεννάται κι έχουμε Χαράς Γιορτή μεγάλη,
εάν ουσίαν έχουμε φαιάν μες στο κεφάλι.
Κι όσων ανθρώπινα καρδιές χτυπούνε μες στα στήθια
αυτοί καταλαβαίνουνε Χριστού μας την Αλήθεια!
Αλλιώτικα πιστεύουμε σα Χριστιανοί – καληώρα μας,
σα θεομπαίχτες, φίλτατοι, για να περνά η ώρα μας!
Έτσι κι εγώ σα χριστιανός στην εκκλησιά μου πάω,
μα και κεφαλονίτικα πολύ συχνά κι αλήτικα,
με πίστη και κατάνυξη τσου αγίους βλαστημάω!

Σ’ αυτό το σπίτι πούλθαμε μ’ ασβέστη το χτισμένο,
του χρόνου Παναγία μου να τώχεις μουντισμένο!
Οι πουλακίδες του σπιτιού όλες να σφαλιστούνε
και μοναχά οι κόκοροι να αρχίσουν να γεννούνε!
Κι ο σκύλος τον αφέντη του ξοπίσω να τον παίρνει
να γλύφει τις ποδάρες του με γλύδα να χορταίνει!