Το προικοσύμφωνον – Αποκριάτικο

Δημοσιεύτηκε στο «ΖΙΖΑΝΙΟ» τον Μολφέτα φύλλο 129 της 26 Φεβρουαρίου 1900

«Παλιά στις μάσκαρες διακωμωδούσαν τις κηδείες και τους γάμους όπως και άλλα κοινωνικά φαινόμενα ή συμβάντα». Το προικοσύμφωνο αυτό είναι μία παλιά, μάσκαρα της Πολικής. (Ήγουν ή αρεσκιά ή αναγνωσθείσα υπό του συμβολαιογράφου εις την μασκαράδαν του γάμου και την οποίαν δημοσιεύομεν κατά γενικήν απαίτησιν).

Καθήσετε με προσοχήν, σφογγίσετε τα κούτελα,
που θε να στεφανώσουμε αυτά τα δυό δεοΰτελα.

Σήμερα γάμος γένεται αχ’ το Καμηναρείο,
η νύφη να θερμαίνεται, γαμπρέ νάχως το κρύο.

Σήμερον ο Ροδόθεος μαζί με τη γυνή του,
συμβούλιον εκάμανε να δώση το παιδί του.

Και πριν καλέσουν τον παππά να κάμουνε το γάμο,
έστειλαν και μ’ επήρανε την αρεσκιά να κάμω.

Τση τάζει δύο στρώματα γιομάτα πλανιαδοΰρια
να πέφτ’ η νύφη κι ο γαμπρός να σκούζουν σα γαϊδούρια.

Τση τάζει κι ένα πάπλωμα όλο γιομάτο βάτους
με δαΰτο να σκεπάζωνται να νιάζουν σαν τους γάτους.

Τση τάζει ένα κόνισμα τον η θεοφίλη
το πρώτο θαύμα πώκαμε τσώσβυσε το καντύλι.

Τση τάζει κι άλλο δεύτερο, τον άγιο Νικήτα
το πρώτο θαύμα πώκαμε, πωσάρταρε τη νύχτα.

Τση τάζει ένα φόρεμα από λινάτσα φίνα
ναν το μεταχειρίζεται και μέσα στην κουζίνα.

Της έταξ’ ο πατέρας της μία καλή ομπρέλα
κι η νύφη την καμάρωνε κι έλεγεν «ω κεμπέλα!».

Ο αδερφός της τσέταξε έναν ωραίον ψίστη
όταν θα ψένη τον καφέ για να τζη βγεν’ η πίστη.

Τση τάζουν ένα κόσκινο όλο γεμάτο τρύπες
να κοσκινίζουν πίτουρα να τρώνε τηγανήτες.

Της έταξ’ ο πατέρας της ένα καλό τηγάνι
Απάνουθε να ρίχτουνε και κάτουθε να βγάνη.

Της έταξε κι’ η μάνα της μία καλή Κασέλα
το απανάρι τσέλειπε κι ο πάτος δεν εφέλα.

Της έταξ’ ένα λαβαμά με δίχως το καϋνέλο
κι έλειπαν από δαύτονε ποδάρια και Κατζέλο.

Της έταξε κι’ ένα κομό φκιασμένο από σκόρτσες
να μπεζοβγαίνουν ποντικοί να κάνουν μέσα Φόρτσες.

Τσ’ έταξε και τ’ αμπέλι της ποΰναι στα Τσουκαλάτα
που με την πιο καλή χρονιά γιομίζει μια κανάτα.

Τση τάζει κι άλλο δεύτερο απάνου στ’ Ακρωτήρι
που το κρασί του γένεται Τραπέτσι στο ποτήρι.

Της έταξ’ η μανούλα της δυό λίτρες δαχτυλίδια
όπου τση τάφκιασ’ ο Ανηάς τη νύχτα στα σκοτίδια.

Τζη τάζει δυό ρεστόμπολες και τέσσερα τσιπούνια
που τάχανε οι ποντικοί χίλιων αχνών μπουκούνια.

Τα γάντια και τα σώβρακα η πόρκες, τα καπέλα
αν κάμω το λογαριασμό θε να με πιάση τρέλλα.

Κουρούκλης Ήτα Παναγής
στριφταγγυστρομουστακαλής