Η περιφορά των μπαντών στην Πλατεία και το Λιθόστρωτο

Εδώ θα αναφερθούμε σε ένα έθιμο από τα πιο σημαντικά που στις μέρες μας έχει περιοριστεί σε πολύ μεγάλο βαθμό και τείνει να εκλείψει… Ως γνωστόν η Κεφαλονιά χαρακτηρίζεται από την σάτιρα και την μουσική παράδοση. Η αγάπη των Κεφαλονιτών για την μουσική εκφράζεται με όλες τις μορφές και περιλαμβάνει τόσο τα μουσικά όργανα, όσο και το τραγούδι σε επίπεδο χορωδίας αλλά και παρέας. Η καντάδα εξάλλου έχει ως πατρίδα τα Επτάνησα, με κορυφαία θέση στην Κεφαλονιά και την Ζάκυνθο.

Πάντοτε στο Αργοστόλι υπήρχαν δύο με τρεις μπάντες ποιότητας, με μόνιμους μουσικούς που χαρακτηρίζονταν για την τέχνη και την ικανότητά τους στο όργανο που είχαν μάθει. Σε τακτικά χρονικά διαστήματα, δύο φορές την εβδομάδα πραγματοποιούσαν πλέρες ωριαίο πρόγραμμα στην κεντρική πλατεία, το οποίο οι κάτοικοι παρακολουθούσαν ως μια από τις πλέον ευχάριστες διασκεδάσεις. Επίσης, οι μπάντες αυτές έπαιζαν συχνά και στο Λιθόστρωτο σε στυλ περατζάδας και ξεσήκωναν τον φιλόμουσο Κεφαλονίτη δημιουργώντας ένα πιο ευχάριστο πνεύμα.

Σήμερα δυστυχώς μια μπάντα έχει απομείνει στην πρωτεύουσα και αυτή χωρίς τις στοιχειώδεις γνώσεις μιας ποιοτικής μουσικής σχολής. Παρά το ενδιαφέρον των μαθητών που αγαπούν αυτό το οποίο κάνουν, δεν υπάρχει η οικονομική αρωγή για συστηματική εκμάθηση, αλλά και εξέλιξη μέσα από αυτήν. Η εκκολαπτόμενη μπάντα της φιλαρμονικής αποτελεί την μοναδική ελπίδα για κάτι καλό, τουλάχιστον εφάμιλλο με την αντίστοιχη του Ληξουρίου που διακρίνεται για την ποιότητα και τον επαγγελματισμό της. Όσο για τις περατζάδες, αυτές έχουν περιοριστεί σε ελάχιστες το χρόνο και ζήτημα αν υπάρχει μια εμφάνιση συνολικά στην πλατεία το καλοκαίρι.

Την κατάσταση ελαφρά διασώζουν δύο αξιόλογες περισσότερο παρέες κανταδόρων, η χορωδίες του Μουντάκη και του Γεωργακάτου που μερικές φορές τραγουδούν στο Λιθόστρωτο και παρασέρνουν, αλλά και συναρπάζουν τον κόσμο στο πέρασμά τους. Το αρνητικό της ιστορίας είναι ότι από εμάς τους νεότερους δεν υπάρχει η συνέχεια για να διατηρηθούν αυτά τα έθιμα. Η παιδική χορωδία με πολύ αξιόλογα στελέχη και άτομα με σπουδαία φωνή δεν αγκαλιάστηκε από τον δήμο, ενώ η γυναικεία χορωδία διευθύνεται και εκπαιδεύεται από άτομα που δεν έχουν καμία σχέση με την Κεφαλονιά και την παράδοση, με αποτέλεσμα να απουσιάζει παντελώς το τοπικό στοιχείο. Το έμψυχο δυναμικό πρέπει να βρει την έκφρασή του, κάτι το οποίο θα γίνει μόνο αν αναλάβουν τον έλεγχο και την οργάνωση των πολιτιστικών πραγμάτων άτομα από τον τόπο με αγάπη και γνώση των παραδόσεων και της ιστορίας μας.

Ας πάρουμε για πρότυπο το Ληξούρι που έχει κάνει σημαντικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση και που μέσα από την παράδοση έχει καταφέρει να ζει πολύ καλά. Παρότι έχει και πολύ μικρότερο πληθυσμό από το Αργοστόλι, αλλά και σίγουρα λιγότερο δυναμικό, καθώς πολλά σπουδαία μυαλά προερχόμενα από αυτό το έχουν εγκαταλείψει αναζητώντας μια καλύτερη τύχη και περισσότερες ευκαιρίες να αποδείξουν τις δυνατότητές τους.

Όπως λέει και το τραγούδι:

Είμαστε Κεφαλονίτες…
Όλη μέρα τραγουδάμε…
Και το βράδυ βλασφημάμε…