Πλατιά Άμμος: Η παραλία των βράχων και η θάλασσα της πολλής αλμύρας!

Η παραλία των τολμηρών

Η παραλία της Πλατιάς Άμμου είναι μπασιά καμπυλωτή στη δαντελένια δυτική ακτογραμμή της χερσονήσου της Παλικής. Οριοθετείται φυσικά από μικρές γλώσσες στεριάς, που ως ακρωτήρια μαντρώνουν την άμμο και σχηματίζουν την παραλία.

Αν προσέξει κανείς, εύκολα καταλαβαίνει πως η Πλατιά Άμμος είναι δημιούργημα του αιώνιου παλέματος των αφρισμένων κυμάτων του Ιονίου ενάντια στο ασβεστολιθικό πέτρωμα της περιοχής, που σε κείνο το μέρος δείχνει τη σαθρότητά του και τον ανδροπρεπή φόβο του βράχου.

Νότια της Πλατιάς Άμμου, πάνω σε βραχώδες μέρος, στέκει από το 1759 η Ιερά Μονή Κηπουραίων και λίγο πιο κάτω επιβλητικός πέτρινος φαλλός σχίζει τη θάλασσα, το ονομαστό ακρωτήριο της Σχίζας. Στα Βόρεια της παραλίας, καθώς ο βράχινος επιβλητικός τοίχος κλείνει σε μικρό ακρωτήριο, βράχοι στη θάλασσα υψώνουν μπόι, με πρώτο το «μικρό νησί» και πιο βόρεια ακόμη τα λεγόμενα Δωδεκάνησα ή Ορθολίθια.

Ανατολικά πάνω στο βουνό υπάρχει ως μπαλκόνι του Ιονίου Πελάγους, το χωριό Καμιναράτα. Οι κάτοικοί του καμαρώνουν για την Πλατιά Άμμο και την επισκέπτονται καθημερινά για να δροσιστούν στα νερά της. Επίσης, διοργανώνουν καλοκαιρινές εκδηλώσεις σε αυτήν την παραλία, όπως μπάνιο και ριγανάδα.

Χωμάτινος ο δρόμος που οδηγεί στην Πλατιά Άμμο, τον οποίον τον βρίσκει κανείς, στη μισοσιά της οδού, Κηπούρια – Καμιναράτα, με τη χαρακτηριστική του πινακίδα, που σε οδηγεί στο μεγάλο πλάτωμα πάνω στο βράχωμα της περιοχής, νότια της παραλίας. Δηλαδή, ο δρόμος της Πλατιάς Άμμου είναι λίγο πιο βόρεια από την «ταβέρνα του Στάθη».

Στο κατέβασμα του χωμάτινου δρόμου για το πλάτωμα πάνω και νότια της παραλίας, σκίνα και αγλεούρια συναντά η ματιά σου, μα καθώς λίγο πιο παρατηρητικός είσαι, θα δεις θυμάρια, αγραπιδιές και μωβ μικρά άνθη. Κάπου κάπου συναντάς στο γκρεμό του δρόμου μεγάλα πουρνάρια που αντιστέκονται στην ορμή της θαλάσσιας αύρας, όταν ξεχύνεται από τα δυτικά για να απλωθεί στο νησί.

Φτάνοντας στο πλάτωμα, σε αυτό μένουν τα αυτοκίνητα και τα άλλα μεταφορικά μέσα, σε προκαλεί το τοπίο να δώσεις μια ματιά στο άνοιγμα που δημιουργεί η στεριά με τη θάλασσα. Από ψηλά το μάτι βλέπει την Πλατιά Άμμο, την ασπροκαφετιά άμμο της, το μήκος της, τα πλατώματα και τα στενώματα της παραλίας, το κύμα που αιώνια ερωτοτροπεί με το βότσαλο και που συνεχώς το λειαίνει, τους βράχους που άδενδροι όπως είναι σου δίνουν χρώματα πέτρινου σκηνικού με θέα το Ιόνιο. Πράγματι, σαν θέατρο πέτρας με σκηνή τη θάλασσα η Πλατιά Άμμος μοιάζει. Τι όμορφο θα ήταν εάν τους καλοκαιρινούς μήνες, εφόσον αξιοποιηθεί σωστά η παραλία, τοποθετηθεί κρυφός φωτισμός στα βράχια!

Στα δυτικά της πλατείας στάθμευσης, μπέτινο δρομάκι ξεκινά, για να σε κατεβάσει στην παραλία. Δύσκολο το κατέβασμα της μεγάλης σκάλας που ξανοίγεται μπροστά σου. Συναντάς στάσεις, ως μπαλκόνια που παίρνεις την ανάσα σου για να συνεχίσεις το κατέβασμα. Ευτυχώς, υπάρχει σιδεριά δεξιά και αριστερά που σε κρατά. Μακάρι όμως τούτη η σκάλα, η τόσο δύσκολη και απρόσιτη για πολλούς, να είχε έως κάτω τη σιδερένια- κουπαστή και από αριστερά! Στα μισά της μπέτινης σκάλας, ο επισκέπτης αφήνεται να προσέξει πιο πολύ στο κατέβασμά του και να φτάσει στην παραλία.

Σε αποζημιώνει η επιβλητική θέα, που καθώς είσαι στην παραλία και κοιτάξεις προς τα πάνω, πέτρινοι πολυέλαιοι, οι βράχοι φαντάζουν. Μα και το πέλαγος που σου στέλνει σγουρά μαλλιά τα κύματα του, σε προκαλεί να μπεις και να μουλιάσεις στα διάφανα νερά. Κυκλωμένος όπως είσαι από στεριά και από θάλασσα είσαι στο σημείο μηδέν και ξεχνάς το άγχος της καθημερινότητας, ξεχνάς τις έγνοιες και τότε νιώθεις, πως η στεριά σε παραδίδει στη δροσάτη και κρυστάλλινη θάλασσα.

Αλμύρα μπόλικη και ιόνια αύρα σε παστώνουν, και τα χαίρεσαι όλα αυτά σε τούτη την παραλία. Και ο ήλιος «που οι φλόγες του» διαφυγή δεν έχουν από τούτο το μέρος, βοηθούν και μεταμορφώνουν το κορμί σε μπρούτζο χρυσάλοιφο.

Κάνεις να φύγεις, μα ποτισμένο όπως είναι το κόκαλο από της Πλατιάς Άμμου την αλμύρα, η ματιά σου και πάλι πέφτει στα βράχια, στη σκάλα, στη θάλασσα και όλο δέσμιος μένεις και ξεχνάς το χρόνο. Μου πήρε λίγα λεπτά για να χαρακτηρίσω την φλέντζα τούτης της γης, και μου ήλθαν σκέψεις πολλές και με τύλιξαν, όπως: τι όνομα να δώσω σε τούτη την παραλία, με ποια άλλη παραλία να τη συγκρίνω; Κατέληξα, πως τούτη η παραλία θα την ονόμαζα «η παραλία του κάτω κόσμου».

Πήρα να τη συγκρίνω με τις παρόμοιές της. Η Πλατιά Άμμος δεν έχει το πλάτωμα και το πράσινο οινόπνευμα της θάλασσας των Πετανών, ούτε και τα γαλακτώδη νερά του υπέροχου Μύρτου. Απεναντίας, έχει τα καθάρια νερά, τα κρυστάλλινα, την άφθονη αλμύρα, τη μοναδικότητα που δίνει στην ψυχή καθώς η ματιά φεύγει για άλλες σφαίρες, κοιτάζοντας τον χώρο που περικυκλώνουν οι βράχοι.

Τέλος, η Πλατιά Άμμος είναι μια παραλία που θέλει την προσοχή μας.

Θέλει σωστή τουριστική αξιοποίηση, την ασφάλεια στο κατέβασμα για να είναι προσιτή σε όλους, τις πινακίδες ενημέρωσης, καντίνα, μα πάνω από όλα είναι ιδανικός χώρος για να τοποθετηθεί ένα τελεφερίκ. Αν όλα αυτά γίνουν και άλλα που είναι απαραίτητα, τότε θα την χαιρόμαστε και θα καμαρώνουμε για τη μοναδικότητά της.

Αξίζει να την προσέξουμε και σωστά να την αξιοποιήσουμε, γιατί η Πλατιά Άμμος είναι μοναδική στο χρώμα της και στο νέρινο αλμυρό της αγκάλιασμα.

Πρόσθετο φωτογραφικό υλικό:

Κείμενα – Παρουσίαση:
Γεράσιμος Σωτ. Γαλανός